ในฌาน 4 เมื่อจิตสำนึกรู้อยู่กับอารมณ์อุเบกขา มีสติรู้ตัวทั่วพร้อม จิตใต้สำนึกเก็บผลงานว่านี้คือความสงบ แต่หากจิตเหนือสำนึกเราผุดธรรมะขึ้นมา หรือ นิมิต หรือ ความฟุ้งซ่าน ขึ้นมาจะเป็นไปได้ไหม แสงว่าอย่างนี้ได้ฌาน 4 ไม่จริงใช่ไหมครับ เป็นอุปาทานคิดไปเองช่ายป่าว หรือว่าถ้าได้ฌาน 4 จริง จิตเขาเป็นอย่างนั้นเองคือยังฟุ้งซ่านหรือผุดธรรมะได้อยู่ แต่คือสุดท้ายต้องไปตัดกันที่สังโยชน์พระอรหันต์ ในข้อ "อุทธัจจะ" ถึงจะหายครับ อย่างไรกันแน่ครับ?