สวัสดีครับ เพื่อนๆชาวพันทิป

      เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ ผม ตื่นขึ้นมาตอนเช้า แล้วเวียนหัวมาก จากนั้นก็ หลับ(วูป) ไปเลยไปหาหมอที่ร.พ.ใช้ประกันสังคมตรวจ
หมอก็วินิจฉัยว่า คงพักผ่อนน้อย ฉีดยาให้ผม1เข็มกลับบ้านได้ หลังจากนั้นก็ใช้ชิวิตปกติยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผ่านมา2 เดือน
อาการดังกล่าว มาเกิดขึ้นอีก รุ่งเช้า ตื่นนอนเหมือนเดิม อาการคือ ขณะที่วูปไปนั้นจะหายใจแรงเหมือนคนนอนกรน แฟนผม
ก็เรียก (ลืมบอกไปครั้งแรกที่เกิดอาการ แฟนผมตกใจมากทำอะไรไม่ถูกคงนึกว่าผมตายไปแล้วอะมั้ง) แต่ครั้งนี้เธอมีสติ จับผมนอนตะแคง
และพยายามเรียกสักแปปผมก็รู้สึกตัว แต่ละครั้งอาการวูปไปเกิดไม่เกิน15วินาที รอบนี้เลยไปหาหมอเหมือนเดิม หมอก็เหมือนเดิมบอก
ไม่เป็นอะไรคงพักผ่อนน้อยเกินไป ไล่ให้ไปรับยา
      เดี๋ยว.....หมอเรียก ลองไปพบหมออายุรกรรม จากนั้นก็ได้พบหมอ สอบถามประวัติ เบื้องต้นไม่ได้ตรวจอะไรเพิ่มเติม หมอวินิจฉัยว่า
เป็นโรคลมชัก...สั่งให้ทานยาตอนนั้นเลย 8เม็ด และกลับบ้านอีกวันละ3เม็ดก่อนนอน
      ในใจลึกๆแล้ว ผมก็งงนะครับว่าวินิจฉัยง่ายขนาดนั้นเลยหรือ แต่เราไม่สบายเราก็ต้องเชื่อหมอ หมอบอกโรคนี้ ตรวจไม่เจอ จะพบก็
ต่อเมื่อเกิดอาการ ทานยาโอกาศจะเกิดก็มีเหมือนเดิม ผมต้องทานยาจากนี้ไปอีก2ปีถ้าเกิดอาการอีก ก็ต้องนับวันเวลาใหม่
กลับบ้านมาใจเริ่มเป็นกังวล นี่เราเป็นขนาดนี้เลยเหรอ เริ่มกลัวที่จะออกไปข้างนอก กลัวจะไปเป็นที่อื่น ความคิดต่างๆนาๆเริ่มเข้ามา
เริ่มคิดมาก ทำงานไม่ค่อยได้ พอรู้สึกเหมือนมีอาการที่จะเป็นอีก เริ่มระแวง ( ลืมบอกครับ ก่อนที่จะเป็น2ครั้ง ผมจะรู้ได้เพราะจะมีอาการชา
ที่ใบหน้า ปวดกราม หายใจแสบๆจมูก เหมือนได้กลิ่นอะไรแปลกๆเข้าไป คลื่นใส้ เวียนหัวพอล้มตัวลงนอนก็เป็น) ทำงานอยู่พอรู้สึก แสบๆ
จมูกก็เอาละ ไม่กล้าทำอะไร อยากกลับบ้าน กลัวจะเป็น ไปไหนก็กลัว ตื่นก็มาก็กลัว ผลข้างเคียงของยาก็พอสมควรเลยครับ ใจสั่น อยู่ไม่สุข
อ่อนแรง คือทานแล้วต้องหลับอย่างเดียว ชิวิตช่วงนั้นเรียกได้เลยว่า ดิ่งลงมากครับ จิตตก คิดว่า ตายไปเลยดีกว่าใหมเป็นแบบนี้ ทรมานสุดๆ
บางวันต้องไปหาหมอกลางดึก เพราะหายใจไม่ออก แต่พอไปตรวจก็ไม่เป็นอะไร คลื่นไฟฟ้าหัวใจก็ปกติ
     จนมาวันหนึ่ง ได้ปรึกษาหมอที่พอรู้จักทางโทรศัพท์ ท่านเป็นหมอเฉพาะทางระบบประสาทของ ร.พ.เอกชน ท่านบอก โอกาศที่จะไม่เป็น
โรคลมชักก็เป็นไปได้ อาจจะเกิดจากร่างกายอ่อนแอ และโรคนี้ถ้าตรวจก็เสียค่าใช้จ่ายเยอะ แถมไม่100%อยู่ดี ถ้าอยากทราบจริงๆต้อง พอเรา
วูปไปตื่นมาต้องมาหาหมอเลยมาเช็คเด๋วนั้นเลย อาจจะมีโอกาศเช็คเจอว่าเกิดจากระบบประสาทส่วนใด ผมเคยคิดที่จะเลิกทานยาอยู่เหมือนกัน
เพราะถ้าเราไม่เป็นจริงๆ ผลข้างเคียงของยาก็เยอะพอสมควร ผมก็มนุษย์เงินเดือน ครั้นจะหาเงินไปตรวจ หลักหลายหมื่นก็เห็นจะลำบาก
ผ่านเวลามาก็3-4 เดือน ยังไม่เกิดอาการซ้ำ แต่เหมือนร่างกายไม่ปกติ คิดไปต่างๆนาๆว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคนั้นโรคนี้ เหมือนตัวเองไม่สบาย
ตลอดเวลา ปวดหัว เหนื่อยง่าย หัวใจเต้นแรง อ่อนแรง เวียนหัว หรือบางทีมีอาการแบบ ที่อธิบายออกมาไม่ได้ ว่ามันรู้สึกแบบไหน เคยคิดว่าตัว
เองเป็นแพนิค เหมือนกัน แต่หมอบอกแพนิคไม่ทำให้หมดสตินะ
     ตอนนี้ก็เริ่มออกกำลัง ได้สักพัก เปลี่ยนทานอาหารผักมากขึ้น นอนไวขึ้น ในใจลึกๆก็หวังว่ามันจะหายเป็นปกติเหมือนเดิม แต่ทุกวันนี้อาการ
ก็ยังไม่เกิด แต่บางครั้งมีอาการเตือนเหมือนจะเป็น นี่คือสิ่งที่ทำให้เป็นกังวลมากบางทีก็เข้าใจเลยครับว่าทำไม จิตใจสำคัญมาก ผมพยายาม
มองคนอื่นที่เขาเป็นมากกว่าเรา แต่เลิกคิดไม่ได้สักที ในใจมันคิดอยู่เสมอว่า ที่เราเป็นทุกวันนี้ อาจเป็นเพราะเราคิดมากเลยไม่หายสักที แต่อีกใจ
ก็คิดว่า ถ้ามันเป็นโรคบางโรค จริงๆ ขึ้นมาจะทำยังไง ประกันสังคมสำหรับผม มีไว้แค่ขอใบรับรองแพทย์ ไปตรวจก็คงเหมือนเดิม
แนะนำทีครับ ว่าเพื่อนๆ ให้กำลังใจตัวเองกันอย่างไรบ้าง หรือผ่านมันไปแบบไหน






*ผิดถูกขออภัยนะครับ เพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก*