ผู้ใหญ่หรือคนในบ้าน เขาคิดยังไงกับเรื่องต่างๆของเรา โดยเฉพาะเรื่องการเรียนหรอครับ

คือผมมีปัญหาเกี่ยวกับเรี่ยงเรียนเรื่องความรู้อะไรนิดหน่อยอ่ะครับ คือว่า ผมก้ไม่ใช่คนขยันอะไร ถือว่าเล่นเกมส์เยอะด้วยซ้ำ ผมมักจะอ่านหนังสือ อยู่คนเดียว ในห้องๆนึงที่บ้านผม ซึ่งผมไม่มีห้องส่วนตัวนะครับ เวลาผมคึกอยากอ่านหนังสือก็จะเข้ามาอยู่ในห้องนี้เป็นประจำ เกือบทั้งวันก็ว่าได้(เวลาคึกนะครับ) บางทีก้อ่านแล้วก้เผลอหลับในห้องนี้เลย จนบางที พ่อกับแม่ผม ถามว่า ทำไมไม่อ่านหนังสือข้างนอก ซึ่งโต๊ะอ่านหนังสือข้างนอก มันประมาณว่า เหมือนโต๊ะที่แบบเอาไว้นั่งเล่นอ่ะครับ มันมีทั้งหนังสือการ์ตูน มีทั้งคอมที่พี่และน้องผม ชอบมานั่งเล่นเกมส์อยู่ข้างๆ จนผมต้องเข้ามาอ่านหนังสือในห้อง ผมก็เคยอธิบายพ่อแม่ไปแล้วว่า ข้างนอกมันเสียงดัง วุ่นวาย ไม่มีสมาธิ ท่านก็เข้าใจนะครับ แต่มันเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ แล้วท่านก้จะมาถามผม บ่นผมอีก ห้องนั้นเวลาปมเข้าไปมักจะล็อกห้องเป็นประจำ เพราะว่า เดี๋ยวก็มีคนเข้ามากวน มันวอกแวกอ่ะครับ ก้จะมีคนในบ้าน มาบ่นผมอีกว่าจะล็อกทำไม ผมก็อธิบายไปแล้ว พ่อกับแม่ผมมักจะถามว่าทำไมต้องอ่านหนังสือขนาดนั้น ผมก้บอกว่า ความฝัน แล้วก้จะได้เรียนเก่งๆ ไม่มีปัญหาเวลาสอบเข้ามหาลัยเหมือนพี่ (คือไม่ได้จะว่านะครับแต่มันก้จริงง่ะ -.-) ท่านก้เหมือนจะเข้าใจ แต่นั่นก็เป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆอีก ท่าก้จะถามอีก ซึ่งทุกเรื่องผมก้เคยพูดไปแล้ว จนตอนนี้ผม ขี้เกียจพูดแล้วอ่ะครับ เวลาท่านถาม ผมก้มักจะตอบส่งๆไป(นิสัยแย่จัง -.- ) ซึ่งผมก็เป็นคนหนึ่งคน ตอนนี้อยู่ ม.5 ขึ้น ม.6 ครับ ผมอยากรู้ว่า พ่อแม่ อยากให้เรามีสถานที่เรียนดีๆรึปล่าว ถ้าตามใจผม ผมก้คงเลือกสถานที่เรียนที่ดีอยู่แล้ว ผมถึงตั้งใจอ่านหนังสือ แต่กำลังใจ ของผมมักจะถูกบั่นทอนลงโดย สมาชิกในบ้าน พ่มแม่อยากให้เข้ามหาลัยดี มหาลัยที่ชอบ แต่ท่านมักจะกระทำเหมือนขัดขวางผมในบางครั้ง ท่านเคยสอนผมว่าขาดดีกว่าเกิน แน่นอนว่า ผมอ่านหนังสือตามคำที่ท่านบอก ผมไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าท่านต้องการยังไงกันแน่ บางทีผมแอบร้องไห้ด้วซ้ำที่ถูกบ่นถูกว่าเรื่องพวกนี้ ซึ่งการอ่านหนังสือของผมมันก้ส่งผลให้ผมพัฒนาขึ้น ผมสอบ pre-admission ได้ที่ 1 ของเขต 3 วิชา ซึ่งมาจากการอ่านหนังสือของผม รร.ผมก็เป็น รร.ปกติไม่ได้โด่งดังอะไร จะเน้นกิจกรรมซะมากกว่า ผมจึงต้องตั้งใจเรียนซะเอง ซึ่งผมก็ไม่ได้เก่งอะไรมากเพราะว่าคนเก่งเขาไม่สอบกันหรอกมั้ง แต่ก็เป็นก้าวแรกและเป็นสิ่งที่ผมภูมิใจ ผมถ่ายรูปใบ เกียรติบัตร ที่ได้ส่งให้พ่อแม่ดู แต่ไม่มีแม่แต่คำชม ให้ผมเลย ผมจะไปสอบ สอวน. ท่านยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ผมก้เลยไม่ไปซะเลย แต่ว่านะ พ่อแม่ผมมักจะถามว่าเรียนปเยอะๆเรียนเก่งๆใช่ว่าจะมีเงินเดือนที่ดีหรอกนะ ซึ่งสิ่งๆนั้นผมตระหนักดี ซึ่งผมไม่ได้เรียนเพราะอยากทำงานหรอกนะ แบบนั้นน่าเบื่อจะตายสำหรับผม ผมเรีบนเพราะอยากรู้ พ่อกับแม่ก้ถามต่อว่า แล้วจะเรียนหนักไปทำไม ก้เพราะเราต้องทำอะไรให้มันเต็มที่นะสิ แต่มันก้เป็นช่วงเวลาสั้นๆอีก-.- ผมตระหนักถึงเรื่องเงินทองมนอณาคต ผมจึงไปซื้อหนังสือ เกี่ยวกับ การเงินทำงาน แน่นอนว่าผมอยากเป็นคนด้าน I แต่ว่าพอผมซื้อมากลับโดนดูถูดโดยพี่ของผม ผมก็เสียจัยนะ ที่ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจใครเลย ผมไม่เข้าใจว่าพวกเขาต้องการอะไรกันแน่ ทำไมไม่ให้กำลังใจผมบ้างอะไรบ้าง แนะนำบ้างอะไรบ้าง ซึ่งบางสิ่งที่พี่ผมทำ พ่อแม่ผมทำผมกลับไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ทำแบบอื่นบ้าง ผมควรจะทำยังไงดีกับเรื่องพวกนี้อ่ะครับ มันต้อแต้เนอะ 5555 ต้องขอโทษด้วยนะครับถ้าผิดพลาดประการใด พึ่งจะเคยตั้งกระทู่อ่ะครับ ขอบคุณครับ