คือขอท้าวความไปเมื่อปีที่แล้วก่อนนะครับคือผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นลูกสาวของครูที่เคยสอนผมตอน ม.ต้น เรารู้จักกันโดยบังเอิญตอนไปโรงเรียนเราก็คุยกันมาตลอดจนผมตัดสินใจบอกชอบเธอไปแต่เธอก็บอกผมว่า "ลืมแฟนเก่าไม่ได้"ผมเลยพยามทำทุกอย่างไม่ว่าเธออยากได้อะไรหามาให้พาเธอไปกินข้าวบ้างซื้อตุ๊กตาเทดดี้ให้บ้างและวันวาเลนไทน์ปีที่แล้วก็มีดอกกุหลาบกับสโนว์บอลพร้อมกับไดอารี่ที่เขียนแสดงความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอ3เล่ม(เล่มที่ 1,2เธอคงเก็บไว้แต่ส่วนเล่มที่3ผมมารู้ที่หลังจากเพื่อนของเธอว่าเธอได้ฉีกทิ้งลงถังขยะไป)หรือบางครั้งที่ผมไปรับเธอกลับจากโรงเรียนบังเอิญฝนตกผมก็ยอมสละรองเท้าแตะให้เธอใส่แล้วผมก็ถือรองเท้านักเรียนของเธอเดินลุยน้ำฝนไปด้วยกันและผมก็มีให้เธอยืมมือถือของผมไปกับให้เธอยืมกีต้าร์ของผมเพราะเธอเคยบอกว่าอยากหัดเล่นกีต้าร์ครั้งหนึ่งเธอเคยยืนข้อเสนอผมคือเธอบอกว่า "ผมเป็นคนที่เธออยากจริงจังด้วยแต่ตอนนี้เธอขอคบกับคนที่เธอชอบก่อนรอได้ไหม"ผมก็ตอบตกลงไป(ทั้งๆทีทำไม่ได้ก็ยังตอบตกลง)นานวันเขาผมแอบเห็นเธอแชทกับผู้ชายคนอื่นๆต่อหน้าผมนอมรับโคตรเสียใจแต่ทำไงได้ผมรักเธอเลยทำเป็นหลับหูหลับตาหลังจากที่ผมรู้ว่าเธอฉีกไดอารี่เล่มที่สามทิ้งไปผมก็หายไปหลายเดือนผมยังคิดถึงเธอและยังให้อภัยเธอได้ผมเลยซื้อกระเป๋าจัสตินบีเบอร์(เธอชอบจัสตินมาก)ให้ในของขวัญวันเกิดเธอแต่ผมไม่ได้ให้โดยตรงนะฝากเพื่อนเธอให้และพร้อมกับเค้กวันเกิดหลังจากที่เธอได้กระเป๋าของผมไปเธอทักแชทมาขอบคุณรุ่งอีกวันเธอได้ไปตั้งสถานะคบกับรุ่นพี่ในโรงเรียนของเธอ(ผมดูหน้ามันแล้วรู้สึกขึ้นปรี้ดแตก)ผมร้องไห้หนักมากจากคนที่ตัวใหญ่แข็งแรงกลับกลายเป็นคนอ่อนแอผมเลยตัดสินใจคุยกับเธอเอามือถือกับกีตาร์คืนเรานัดเจอกันที่ห้างแห่งหนึ่งแต่การสนทนานั้นทำให้ผมใจอ่อนเพราะเธอบอกว่า"ที่คบกันไม่ได้คบกันจริงจังพอเบื่อเธอก็จะเลิก"วันนั้นแทนที่จะจบกลับเป็นสายสัมพันธ์ต่อแล้วเธอก็ได้เลิกกับคนนั้นและเธอก็ถูกผู้ชายคนนั้นว่าเธอว่า "เคยมีหัวใจบ้างป่ะ"เธอร้องไห้ครับที่ได้ยินคำนี้เพราะคำนี้มันทำร้ายจิตใจเธอมากเธอก็คุยกับผมขอให้ผมอยู่กับเธออยู่ข้างเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตามผมก็รับปากไปผมได้ทิ้งข้อความในเฟสไว้ว่า "มีปัญหาอะไรก็โทรมานะเราจะรอ"ผมก็ออฟเฟสไปเพราะผมเริ่มขี้เกียจเล่นเฟสผมก็หายไปจากเฟสวันหนึ่งเธอต้องไปฝึกงานแต่เธอเลิกงานก็5ทุ่มเธอต้องนั่งรถแท็กซี่กลับคนเดียวตอนนั้นไม่มีใครช่วยเธอได้แม่ของเธอก็สอนพิเศษเพื่อนของเธอก็หลับไปแล้วแต่คนที่เธอนึกถึงก่อนผมคือแฟนเก่าคนที่เธอบอกว่าเธอลืมเขาไม่ได้ผมก็น้อยใจเธอ วันนี้เราต้องมาคุยกันเรื่องคืนของผมก็คุยกับเธอถึงเรื่องนี้แล้วสิ่งที่ผมอยากรู้มากที่สุดคือในหัวใจของเธอมีผมบ้างไหมผมจึงถามไปแต่เธอกลับบอกมาว่า "เธอไม่อยากตอบคำถามเชิงรักๆแบบนี้เลย"
แล้วเธอก็เงียบไป)ความหลังครั้งเก่าความเจ็บปวดครั้งเก่ามันดันทำให้ผมต้องพูดคำที่เธอรับไม่ได้ที่จะได้ยินคือ"ทำไมต้องทำเป็นเหมือนคนไม่มีหัวใจเลย"เธอก็ได้ยินแล้วร้องไห้ ผมกับรู้สึกผิดนะครับที่ทำให้เธอร้องไห้จบแค่นี้ครับเราจะต้องคุยกันเรื่องคืนของก็วันอังคารนี้เอาเป็นว่าผมขอแชร์ประสบการณ์ที่ความพยามมันไม่สามารถใช้กับความรักได้ครับ (อาจจะยาวไปหน่อยครับผมขอระบายความรู้สึกหน่อยนะ5555)
ความพยามในเรื่องความรักของผม