สวัสดีครับ วันนี้ ผมก็มีเรื่องสยองของคุณแม่ที่ถ่ายทอดมาให้ผมฟัง นะครับ
อาจจะผิดเพี้ยน หรือว่า พิมพ์ตก สะกดผิดบ้างก็ขออภัย ณ ที่นี้ ด้วยนะครับ
ต้องย้อนไปตอนคุณแม่ของผมอายุได้ 18 ปีนะครับ แม่ของผมเล่าว่า ตอนนั้นแม่ผมได้ชวนพี่สาวไปดูทีวี (คือทีวีตอนนั้นหาดูยากมากครับ คนที่รวยจริงๆถึงจะมีทีวีไว้ดู พอดูแล้วก็ต้องเก็บตังคนละสลีงอีกครับ) เริ่มเรื่องกันเลย พอชวนกันเสร็จ จนถึงเวลา
1 ทุ่มปุ๊ป แม่กะพี่สาวกินข้าวเสร็จก็ได้ออกเดินทางไปดูทีวี ที่บ้านผู้ใหญ่อีกหลังตั้งห่างไปประมาณ 200-300 เมตร ระหว่างทางได้ผ่านป่าสัประรด แล้วผ่านต้นมะขามใหญ่อีกต้น (คือคืนนั้นก็เป็นคืนวันพระด้วย พระจันทร์เต็มดวง สว่างพอเห็นทางครับ)
พอดูเสร็จ ก็สักประมาณ สี่ทุ่มกว่าๆ แม่กะพี่สาวก็เลยชวนกันกลับ ตอนเดินกลับแม่บอกว่า ตอนนั้นมันวังเวงๆ กว่าตอนมาตั้งหลายเท่า ทั้งๆที่เดินผ่านถนนเส้นนี้ ไปดูประจำ แต่ทำไมวันนี้ มันวังเวงผิดปกติ แม่ก็ได้แต่เดินชิดๆพี่สาวไปเรื่อยๆ
เดินไปสักพัก ก็ไกล้เกือบจะถึงบ้านแล้ว พอแม่กะพี่สาวเดินไปถึงต้นมะขามต้นใหญ่ต้นนั้น เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น แม่กะพี่สาวได้เหงนขึ้นไปมองต้นมะขาม แล้วเห็นมีคน นั่งห้อยหัวลงมาจากต้นมะขาม แลบลิ้นยาวววววว ลงมาเรื่อยๆจนถึงพื้นดิน แล้วลูกกะตาก็ค่อยๆถลนออกมาเเรื่อยๆจนตกลงบนพื้นอีก พอลูกกะตาสองลูกหล่นลงมาแล้ว
แม่กะพี่สาวก็มองลงพื้นดินจับตาดู ลูกกะตาทั้งสองลูกนั้น อีกไม่กี่อึดใจ ทั้งสองก็ได้ยินเสียงดัง ตุ๊บ!! ปรากฏว่า เป็นหัว หัวของไอ้คนที่มันอยู่ต้นมะขามครับ ที่นี้จะช้าอยู่ใยละครับ แม่กะพี่สาว ก็วิ่งไปคนละทาง ลัดป่าสัประรด แล้วร้องออกมาว่า ซ่อยข้อยแหน่ ซ่อยข้อยแหน่ (ช่วยด้วย ช่วยด้วย)
ตอนเช้ามาปู่ของผม ก็ได้ออกไปตามหาแม่กะพี่สาว พบว่า สลบ อยู่ครับ (จำไม่ได้ว่าที่ไหน) ตอนเย็นปู่ก้ได้ ไปเรียกขวัญ (ภาษาบ้านผมเรียกว่า ซ่อนขวัญ,เอิ้นขวัญ ครับ)
ขอบคุณครับ สำหรับคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ไม่หลอนก็ขออภัยนะครับ
เรื่องเล่าจากคุณแม่ สมัยเมื่อหลายปีก่อน
อาจจะผิดเพี้ยน หรือว่า พิมพ์ตก สะกดผิดบ้างก็ขออภัย ณ ที่นี้ ด้วยนะครับ
ต้องย้อนไปตอนคุณแม่ของผมอายุได้ 18 ปีนะครับ แม่ของผมเล่าว่า ตอนนั้นแม่ผมได้ชวนพี่สาวไปดูทีวี (คือทีวีตอนนั้นหาดูยากมากครับ คนที่รวยจริงๆถึงจะมีทีวีไว้ดู พอดูแล้วก็ต้องเก็บตังคนละสลีงอีกครับ) เริ่มเรื่องกันเลย พอชวนกันเสร็จ จนถึงเวลา
1 ทุ่มปุ๊ป แม่กะพี่สาวกินข้าวเสร็จก็ได้ออกเดินทางไปดูทีวี ที่บ้านผู้ใหญ่อีกหลังตั้งห่างไปประมาณ 200-300 เมตร ระหว่างทางได้ผ่านป่าสัประรด แล้วผ่านต้นมะขามใหญ่อีกต้น (คือคืนนั้นก็เป็นคืนวันพระด้วย พระจันทร์เต็มดวง สว่างพอเห็นทางครับ)
พอดูเสร็จ ก็สักประมาณ สี่ทุ่มกว่าๆ แม่กะพี่สาวก็เลยชวนกันกลับ ตอนเดินกลับแม่บอกว่า ตอนนั้นมันวังเวงๆ กว่าตอนมาตั้งหลายเท่า ทั้งๆที่เดินผ่านถนนเส้นนี้ ไปดูประจำ แต่ทำไมวันนี้ มันวังเวงผิดปกติ แม่ก็ได้แต่เดินชิดๆพี่สาวไปเรื่อยๆ
เดินไปสักพัก ก็ไกล้เกือบจะถึงบ้านแล้ว พอแม่กะพี่สาวเดินไปถึงต้นมะขามต้นใหญ่ต้นนั้น เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น แม่กะพี่สาวได้เหงนขึ้นไปมองต้นมะขาม แล้วเห็นมีคน นั่งห้อยหัวลงมาจากต้นมะขาม แลบลิ้นยาวววววว ลงมาเรื่อยๆจนถึงพื้นดิน แล้วลูกกะตาก็ค่อยๆถลนออกมาเเรื่อยๆจนตกลงบนพื้นอีก พอลูกกะตาสองลูกหล่นลงมาแล้ว
แม่กะพี่สาวก็มองลงพื้นดินจับตาดู ลูกกะตาทั้งสองลูกนั้น อีกไม่กี่อึดใจ ทั้งสองก็ได้ยินเสียงดัง ตุ๊บ!! ปรากฏว่า เป็นหัว หัวของไอ้คนที่มันอยู่ต้นมะขามครับ ที่นี้จะช้าอยู่ใยละครับ แม่กะพี่สาว ก็วิ่งไปคนละทาง ลัดป่าสัประรด แล้วร้องออกมาว่า ซ่อยข้อยแหน่ ซ่อยข้อยแหน่ (ช่วยด้วย ช่วยด้วย)
ตอนเช้ามาปู่ของผม ก็ได้ออกไปตามหาแม่กะพี่สาว พบว่า สลบ อยู่ครับ (จำไม่ได้ว่าที่ไหน) ตอนเย็นปู่ก้ได้ ไปเรียกขวัญ (ภาษาบ้านผมเรียกว่า ซ่อนขวัญ,เอิ้นขวัญ ครับ)
ขอบคุณครับ สำหรับคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ไม่หลอนก็ขออภัยนะครับ