อ่านแล้วนึกถึงตัวเองค่ะ แต่คิดว่าจขกท. คงไม่อ้วนเท่าเรา เพราะเราเฉียดเลข 3 หลัก ฮ่าๆ
อยากเล่าเรื่องตัวเองไว้เป็นอุทาหรณ์ค่ะ เราเคยลดความอ้วนมาหลายวิธี
ทั้งอดอาหาร ล้วงคอ กินยากับออกกำลังกายแบบเบาๆ (เบามากๆ เหมือนไม่ได้ออก ฮ่าๆ)
เพราะกลัวปวด กลัวเมื่อย ไม่อยากเหนื่อย สุดท้ายแล้วก็เป็นลมเพราะว่าขาดสารอาหาร
มีช่วงนึงสังเกตุตัวเองได้เลยว่าเหนื่อยง่าย หายใจติดขัด หัวใจเต้นเร็ว เลยตัดสินใจเลิกกินยา เพราะกลัวตาย
ช่วงนั้นน้ำหนักลงไปเยอะ แต่พอหยุดยา กลับมาทานข้าวปกติ น้ำหนักก็รีบกระโดดเข้าร่างประหนึ่งคิดถึงกันมาก
น้ำหนักเลยเด้งขึ้นมามากกว่าจำนวนน้ำหนักที่ลดลงไปด้วยซ้ำ

จนมาทำงานเริ่มมีตังเก็บ ตัดสินใจเข้าคอร์สลดความอ้วนกับสถาบันแห่งหนึ่ง
ทุ่มเงินไปเพราะคำชวนฝันของพนักงาน ว่าเราจะสวยพร้อมสุขภาพที่ดี
มันก็โอเคค่ะ คือคุณผอมแน่ เพราะเขาก็จะให้คุณจำกัดปริมาณอาหาร
ส่วนเครื่องไม้เครื่องมือที่เขามี ไม่ได้ช่วยให้น้ำหนักลดนะคะ แค่ช่วยให้ผิวกระชับนิดหน่อย
สรุปว่าที่ลงคอร์สไป ถ้ากิจวัตรประจำวันเหมือนเดิมมันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกค่ะ

จนสุดท้ายแล้วเมื่อไม่นานมานี้ ตัดสินใจได้แล้วว่าไม่มีทางลัดไหนหรอกที่จะทำให้ผอมและสุขภาพดี
เลยตัดสินใจเข้าฟิตเนสค่ะ สมัครแบบเป็นเรื่องราว และลงคอร์สเทรนเนอร์ส่วนตัวด้วย
วันสองวันแรก ยอมรับเลยว่าเจ็บปวดรวดร้าว ปวดแขนปวดขามากๆ จนต้องพักไป 3-4 วัน
คิดอยู่ว่าทำไมต้องเสียเงินมาทรมานตัวเองด้วยน้อ แต่สุดท้ายแล้วก็ตัดสินใจไปเล่นต่อ
หลังๆ มีอาการปวดบ้าง แต่ไม่รุนแรงเท่าตอนแรกค่ะ กลายเป็นว่าตอนนี้รู้สึกดีมากกว่าซะอีก
สนุกกว่าที่คิด รู้งี้นะ เข้าฟิตเนสตั้งนานแล้ว (แอบเสียดายเงินค่าเข้าคอร์สลดความอ้วน)

เอาล่ะ สุดท้ายจริงๆ หลังจากบ่นมายาวๆ เรื่องแรงบันดาลใจ (เข้าเรื่องสักที ฮ่าๆ)
ไม่มีอะไรมาก แค่รักตัวเองให้มากๆ เพราะสุดท้ายคนที่จะได้ประโยชน์ก็คือเราเองค่ะ
พอเราดูดีขึ้น ความมั่นใจในตัวเองก็จะเริ่มเยอะขึ้น แฟชั่นที่เราบอกว่าไม่สนใจ เราก็จะใส่ใจมากขึ้น
พอร่างกายเราแข็งแรงมากขึ้น เราจะรู้เลยค่ะว่ายังมีอะไรที่อยากทำอีกเยอะ แต่เพราะน้ำหนักไม่อำนวย ฮ่าๆ
ตอนเรียนความอ้วนไม่ใช่ปัญหาค่ะ แต่พอจบมาต้องยอมรับว่ามีอุปสรรคต่อการหางานจริงๆ (โดนมากับตัว)
ปริ้นท์ภาพนางฟ้าวิคตอเรียทั้งหลายหรือโมเดลที่เราชื่นชอบมาแปะหน้าตู้เย็น
แล้วบอกกับพวกนางว่า สักวันชั้นจะหาสามีที่แซ่บกว่าพวกเธอให้ได้!! (เฮ้ย อันนี้ไม่ใช่ประเด็นจริงจริ๊ง!!)