ก่อนที่จะเข้าสู่เนื้อหาการเดินทางในประเทศเวียดนาม ผมว่ามันน่าสนใจที่จะรู้ก่อนว่าทำไมเราต้องไปเวียดนาม อะไรคือเหตุผลที่ทำให้ผมอยากเดินทางไปที่นั่น มันคงไม่ใช่แค่ไปเดินเที่ยวถ่ายรูปเล่นแล้วกลับ มันมีอะไรที่น่ามหัศจรรย์ใจมากกว่านั้นอีกเยอะ
การดูภาพยนตร์เป็นหนึ่งในงานอดิเรกที่ไม่ได้มีแค่ความบันเทิง แต่ยังแฝงไปด้วยแง่คิด ประสบการณ์ และเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต มันเหมือนกับเรากำลังจะเล่นเกมส์ภาษาแล้วเรามีบทสรุปอยู่ในมือ ไอคนที่ทำบทสรุปเค้าเสียเวลาเป็นเดือนๆ นั่งทดลองผิดถูกนู่นนี่ แล้วสรุปมาให้เราเข้าใจง่ายๆในไม่กี่นาที ชี้ทางถูกและเตือนทางผิดให้เรา โลกนี้มันก็เหมือนเกมส์ใหญ่ๆเกมส์นึง แต่เป็นเกมส์ที่ใหญ่เกินกว่าจะเขียนจบได้ในเวลาอันสั้น ถ้ายิ่งอ่านหนังสือมาก ดูภาพยนตร์มาก ก็เหมือนกับเรายิ่งย่นเวลาชีวิตในการเรียนรู้เข้ามามาก เหมือนกับเราอัดประสบการณ์จากคนนับร้อยๆพันๆปี มาไว้ในตัวเราภายในเวลาแปปเดียว เจ๋งดีนะผมว่า
หลายปีที่ผ่านมาผมเริ่มสนใจในหนังประวัติศาสตร์สงครามมากขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นอะไรที่มีผลกระทบต่อจิตใจ ความรู้สึก และกระบวนการคิดอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งดูยิ่งอิน ยิ่งเสพยิ่งลึก ต่างดินแดน ต่างประเทศ ต่างสงคราม แต่ละที่มีความมหัศจรรย์อยู่เต็มไปหมด ผมได้เห็นและสัมผัสสิ่งที่สวยงามและเลวร้ายมากไปพร้อมๆกัน มันทำให้ผมหลุดออกจากโลกวัตถุนิยมและสังคมนิยมในปัจจุบันได้ มากบ้างก็น้อยบ้างแล้วแต่ จนกระทั่งมาถึงคิวของ ประวัติศาสตร์และสงครามเวียดนาม
ก็ได้ยินมาบ่อยนะฮะ แต่ไม่เคยใส่ใจในรายละเอียดเท่าไหร่ หนังเรื่อง Good Morning Vietnam(1987) เป็นหนังเรื่องแรกที่ทำให้ผมเริ่มหันมามองประเทศเวียดนาม ที่ผมดูเรื่องนี้ไม่ใช่เพราะบ้าแต่หนังสงคราม ผมเพียงแค่อยากจะตามเก็บหนังของ Robin Williams หลังจากที่ทราบข่าวว่าเขาเสียชีวิต ผมเริ่มเก็บรายละเอียดประวัติศาสตร์สงครามเวียดนามให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันน่าประหลาดใจนะครับ เมื่อพบว่า Hollywood ทำหนังสงครามเวียดนามออกมาเกือบจะร้อยเรื่องเห็นจะได้ ทำไมต้องทำออกมาเยอะขนาดนั้น
ตั้งแต่ผมเริ่มต้นศึกษาสงครามเวียดนามจนกระทั่งได้ไปเยือนที่นั่นและกลับมาเมืองไทย มันเหมือนกับเราได้ดูหนังเจ๋งๆเรื่องใหญ่ๆเรื่องนึง แต่เป็นหนังฟอร์มยักษ์ที่เปลี่ยนมุมมอง ความคิด และหลายๆอย่างในตัวเรา เป็นหนังที่แม่มพลิกล็อกไปพลิกล็อกมา เหมือนจะจบแล้วนะ โอ้โหแม่มพลิกกลับมาตบเราอีกรอบ ตบไปตบมา จนเราต้องแบบ เออกูยอม ซูฮกยกมือไหว้
Why Vietnam? นั่นสินะครับ ทำไมต้องไปเวียดนาม?
ก่อนที่จะเข้าสู่เนื้อหาการเดินทางในประเทศเวียดนาม ผมว่ามันน่าสนใจที่จะรู้ก่อนว่าทำไมเราต้องไปเวียดนาม อะไรคือเหตุผลที่ทำให้ผมอยากเดินทางไปที่นั่น มันคงไม่ใช่แค่ไปเดินเที่ยวถ่ายรูปเล่นแล้วกลับ มันมีอะไรที่น่ามหัศจรรย์ใจมากกว่านั้นอีกเยอะ
การดูภาพยนตร์เป็นหนึ่งในงานอดิเรกที่ไม่ได้มีแค่ความบันเทิง แต่ยังแฝงไปด้วยแง่คิด ประสบการณ์ และเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต มันเหมือนกับเรากำลังจะเล่นเกมส์ภาษาแล้วเรามีบทสรุปอยู่ในมือ ไอคนที่ทำบทสรุปเค้าเสียเวลาเป็นเดือนๆ นั่งทดลองผิดถูกนู่นนี่ แล้วสรุปมาให้เราเข้าใจง่ายๆในไม่กี่นาที ชี้ทางถูกและเตือนทางผิดให้เรา โลกนี้มันก็เหมือนเกมส์ใหญ่ๆเกมส์นึง แต่เป็นเกมส์ที่ใหญ่เกินกว่าจะเขียนจบได้ในเวลาอันสั้น ถ้ายิ่งอ่านหนังสือมาก ดูภาพยนตร์มาก ก็เหมือนกับเรายิ่งย่นเวลาชีวิตในการเรียนรู้เข้ามามาก เหมือนกับเราอัดประสบการณ์จากคนนับร้อยๆพันๆปี มาไว้ในตัวเราภายในเวลาแปปเดียว เจ๋งดีนะผมว่า
หลายปีที่ผ่านมาผมเริ่มสนใจในหนังประวัติศาสตร์สงครามมากขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นอะไรที่มีผลกระทบต่อจิตใจ ความรู้สึก และกระบวนการคิดอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งดูยิ่งอิน ยิ่งเสพยิ่งลึก ต่างดินแดน ต่างประเทศ ต่างสงคราม แต่ละที่มีความมหัศจรรย์อยู่เต็มไปหมด ผมได้เห็นและสัมผัสสิ่งที่สวยงามและเลวร้ายมากไปพร้อมๆกัน มันทำให้ผมหลุดออกจากโลกวัตถุนิยมและสังคมนิยมในปัจจุบันได้ มากบ้างก็น้อยบ้างแล้วแต่ จนกระทั่งมาถึงคิวของ ประวัติศาสตร์และสงครามเวียดนาม
ก็ได้ยินมาบ่อยนะฮะ แต่ไม่เคยใส่ใจในรายละเอียดเท่าไหร่ หนังเรื่อง Good Morning Vietnam(1987) เป็นหนังเรื่องแรกที่ทำให้ผมเริ่มหันมามองประเทศเวียดนาม ที่ผมดูเรื่องนี้ไม่ใช่เพราะบ้าแต่หนังสงคราม ผมเพียงแค่อยากจะตามเก็บหนังของ Robin Williams หลังจากที่ทราบข่าวว่าเขาเสียชีวิต ผมเริ่มเก็บรายละเอียดประวัติศาสตร์สงครามเวียดนามให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันน่าประหลาดใจนะครับ เมื่อพบว่า Hollywood ทำหนังสงครามเวียดนามออกมาเกือบจะร้อยเรื่องเห็นจะได้ ทำไมต้องทำออกมาเยอะขนาดนั้น
ตั้งแต่ผมเริ่มต้นศึกษาสงครามเวียดนามจนกระทั่งได้ไปเยือนที่นั่นและกลับมาเมืองไทย มันเหมือนกับเราได้ดูหนังเจ๋งๆเรื่องใหญ่ๆเรื่องนึง แต่เป็นหนังฟอร์มยักษ์ที่เปลี่ยนมุมมอง ความคิด และหลายๆอย่างในตัวเรา เป็นหนังที่แม่มพลิกล็อกไปพลิกล็อกมา เหมือนจะจบแล้วนะ โอ้โหแม่มพลิกกลับมาตบเราอีกรอบ ตบไปตบมา จนเราต้องแบบ เออกูยอม ซูฮกยกมือไหว้