สวัสดีครับ วันนี้นึกสนุกๆ หลังจากพอจะมีเวลาช่วงปีใหม่อยู่บ้างครับ


ความจริงต้องบอกว่าผมเคยทำรีวิวแบบจับยำรวมร้านอาหารต่างๆ เข้าไว้ด้วยกันเมื่อหลายปีก่อนตามลิงค์นี้ครับ  http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2008/10/D7146243/D7146243.html  สาเหตุของการทำรีวิวแบบนี้ ถ้าตอบแบบสวยๆ ก็ต้องบอกว่า เพื่อเป็นการบันทึกความทรงจำดีๆ ตลอดช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาว่าเคยได้ไปไหน ทานร้านอะไรมาบ้าง และเป็นวิทยาทานที่ดีแก่ผู้อ่านและผู้สนใจกระทู้ทุกท่าน แต่ถ้าเอาคำตอบจากก้นบึ้งจริงๆ ก็คือ ไม่มีเวลาและยุ่งมากยุ่งจริง ทำกระทู้เดียวกินเที่ยวครบสบายใจกว่าทำหลายๆกระทู้ทุกครั้งที่ไปทาน แล้วก็ค่อยมาเขียนอีกทีปีหน้า (ฮา) เพราะกว่าจะเขียนกระทู้หนึ่งได้ พิมพ์กันเป็นหมื่นคำ ยิ่งกว่ารายงานผลการศึกษาอะไรยาวๆ เสียอีกครับ


เอาล่ะครับ เข้าเรื่องกันเลย ผมจะรีวิวแบบเรื่อยๆ ง่ายๆ และใช้เวลาเป็นตัวตั้ง เรียงไปเป็นเดือนๆ จนครบ 12 เดือนครับ


มกราคม 2557

เปิดศักราชด้วยการไปชิมที่เมืองรุ่งอรุณแห่งความสุขหรือสุโขทัยครับ สุโขทัยของผมหนนี้เป็นแค่ทางผ่านลงเครื่องเท่านั้น แต่ก็ยังมีโอกาสไปชิมจนได้ ร้านที่ผมขอแนะนำก็คือ ก๋วยเตี๋ยวสุโขทัยเจ๊แฮ เหมาะมากๆ สำหรับการเติมพลังหลังจากเดินรอบใหญ่มินิฮาล์ฟมาราธอนถ้วนทั่วอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยครับ ร้านนี้คนขับรถที่ผมเช่าจากสนามบินเป็นผู้แนะนำครับ เอาตรงๆนะครับ ทานก๋วยเตี๋ยวพอนะครับ เพราะรสชาติดีมาก ไม่ต้องปรุงเพิ่ม เช่นเดียวกับเส้นบะหมี่ที่เล็กเรียวมากๆ แต่เหนียวนุ่มอร่อยครับ ส่วนอาหารข้างเคียงผมเฉยๆ นะครับ หมูสะเต๊ะแข็งไป รสชาติและเนื้อสัมผัสไม่ค่อยนุ่มนวล น้ำจิ้มก็ยังไม่เข้มข้นมาก ส่วนขนมเบื้อง ทุกอย่างลงตัวหมด ยกเว้นอย่างเดียวคือรสชาติที่หวานนำล้ำหน้ามากไปเสียหน่อยครับ




มาถึงร้านที่สอง ร้านนี้ตกค้างจากปลายปีก่อนที่ผมไปปีนังครับ แนะนำสองร้านครับ ร้านแรกเป็นร้านเพอรานากัน อาหารลูกครึ่งลูกผสม ระหว่างมาเลย์กับจีน  ชื่อร้าน Kebaya อยู่ในโรงแรมบูติกสุดเฉียบกลางเมืองจอร์จทาวน์ของเกาะที่ชื่อโรงแรม Seven  Terraces ครับ ร้านนี้เคยถูกโหวตให้เป็นอันดับหนึ่งของเมืองจาก tripadvisor ตอนนี้อันดับน่าจะหล่นลงมานิดๆ นะครับ อาหารขายเฉพาะช่วงค่ำเท่านั้น และแนะนำอย่างยิ่งว่าต้องจองมา ผมเองใช้วิธีเดินเรื่อยๆ มาเรียงๆ จากโรงแรมที่ผมพักคือโรงแรม Sunway ซึ่งอยู่ค่อนไปทางใต้แถวตึกคอมทาร์ มาถึงร้านได้ก็เหงื่อเกือบท่วม และแน่นอนว่าน้ำย่อยทำงานพอที่จะรับประทานมื้อเย็นครับ


อาหารราคา 100 ริงกิต ++ เป็นอาหารแบบ 4 คอร์สครับ เริ่มจากจานเรียกน้ำย่อย ตัวเลือกหลากหลายมาก แต่ผมเลือก Otak Otak puff แปลไทยง่ายๆ ก็คือ พัฟฟ์ห่อหมก รสชาติไส้น่ะอร่อยมากๆ เช่นเดียวกับน้ำจิ้มถ้วยข้างๆ เนื้อปลาเป็นเนื้อปลา แต่สำหรับผมมันไม่เข้ากับแป้งพัฟฟ์เลย ผมชอบโอตัก โอตัก แบบดั้งเดิมที่ย่างห่อใบตองมามากกว่าครับ ส่วนอาหารจานหลักจะเลือกได้หนึ่งจาน ผมเลือก Prawn Geng มาทานกับข้าวสวยครับ เป็นแกงสีเหลือนวลอ่อนๆ รสชาติดีมาก โดดเด่นด้วยกลิ่นขมิ้นกับตะไคร้ แกงใส่กับกุ้งตัวอวบๆ 8 ตัว เต็มถ้วย ผมนี่ถึงขั้นตักมานับก่อนทานแล้วค่อยส่งกลับลงไปในถ้วย ส่วนผักที่แกงมาด้วยคือถั่วลันเตาหวาน แปลกแต่อร่อยเพราะผมชอบเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วครับ


ส่วนจานผักเคียงผมเลือกเทมปุระแบบนอนยา อร่อยมาก จานใหญ่ทานกับแกงเข้ากันดี จุดเด่นของจานนี้คือแป้งที่ชุบทอดจะใส่ belachan chili หรือน้ำพรกกะปิแบบมาเลย์ลงไปด้วย ทำให้รสชาติของแป้งถูกขับให้จัดจ้าน ทานกับแกงกะทิและข้าวสวยเข้ากันดี ปิดท้ายด้วยของหวานที่ผมชอบที่สุด นั่นก็คือ พานนาคอตต้ากะทิกับเสาวรส สับปะรด และถั่ว อร่อยลงตัวหมดทุกอย่าง เสียอย่างเดียว พานนาคอตตาในร้านแถบเอเชีย จะใส่เจลาตินน้อยไปหน่อย จนคล้ายวุ้นเกิน ส่วนตัวผมชอบเนื้อสัมผัสแบบเหนียวๆ หนึบๆ แน่นๆ มากกว่าครับ




ร้านที่สองในปีนังที่อยากเล่าก็คือ Afternoon tea และถ้าถามว่าที่ไหนดีที่สุด ก็คงต้องเป้นที่โรงแรมที่ถือว่าเป็นสถาบันและตำนานของที่นี่อย่าง E&O hotel อย่างที่บอกครับ ห้องอาหารที่นี่ก็คลาสสิกสมชื่อคือ 1885 เปิดเฉพาะช่วงน้ำชาและมื้อค่ำเท่านั้น ผมเลือกมาทานน้ำชาก็เพราะมื้อค่ำเริ่ม 1 ทุ่ม กว่า

จะเสร็จและเดินกลับโรงแรมตนเอง สงสัยไม่ต่ำกว่า 3 ทุ่มครึ่ง กับอีกสาเหตุคือราคา ครับ น้ำชายามบ่ายชุดละ 56++ ริงกิต ได้อะไรมากกว่าที่คุณคิด เริ่มจากวิวครับ ใช่แล้ว ร้านนี้อยู่ริมทะเล ซึ่งถ้าอยากได้วิวดีแบบผม ต้องจองมาก่อน จะได้โต๊ะเป็นส่วนตัวริมหน้าต่าง หันหน้ามองน้ำกับฟ้า ที่มีเพียงประตูไม้สีขาวกรุกระจกแบบโบราณคั่นเท่านั้นครับ  


ชุดน้ำชาที่นี่ไม่ต้องกลัวครับ ทุกอย่างพะตรา Eastern and Oriental สวยงาม บริกรจะยกกระเช้าถาดของที่ทานกับชา ชั้นบนเป็นสโคนกับแยมและครีม ขอสารภาพตามตรงว่ารสชาติสโคนและเครื่องเคียงนี้ ไม่ผ่านเลยครับ แห้งและแข็งราวกับตากลมทะเลข้างโรงแรมมา ตรงกันข้ามกับของคาวเบื้องล่าง ที่เป็นแซนด์วิชประเภทต่างๆ ตั้งแต่ แซลมอน แตงกวา ชีส เนื้ออบ และพัฟฟ์ไส้กุ้ง ซึ่งพอจะกู้หน้าได้อยู่บ้าง และที่ดีขึ้นไปอีกก็คือจานของหวาน มาการง เค้ก และพราลีนส์ทั้งหมดทั้งมวลรสชาติดีกว่าที่คาดครับ ในส่วนของชาก็มีให้เลือกเป็นสิบกว่าประเภท แต่ละประเภทใช้เวลาในการรอต่างกันนิดหน่อย และสามารถเติมน้ำร้อนได้อีกรอบถ้าต้องการครับ ทานไปชมวิวทะเลและสาวญี่ปุ่นที่นั่งอีกด้านของห้องติดผนังไป ปล่อยความคิดให้โลดแล่นไป ช่างมีความสุขครับ หมายถึงวิวทะเลนะครับ ไม่ใช่สาวญี่ปุ่นครับ




ปิดท้ายมาปีนัง ถ้าไม่พูดถึงร้านแบบรถเข็นและแผงลอยหรือ hawker ก็ดูเหมือนจะขาดอะไรไปเสียหน่อย หน้าโรงแรมผมคือ Lorong Bahru แปลไทยจากบาฮาซาคงได้ความว่า ตรอกใหม่ แต่อาหารการกินกับเหมือนตรอกตลาดเก่าแห่งเยาวราชบ้านเราครับ ผมฝากท้องบางมื้อไว้กับข้าวหมูกรอบรสชาติอร่อยมากในราคาเพียง 5 ริงกิต เช่นเดียวกับโลบะชุดใหญ่ 10 ริงกิตพร้อมน้ำจิ้มใส่น้ำส้มรสเด็ดมาก สะเต๊ะที่รสชาติเข้มข้น เสียดายที่ร้านที่ผมสั่งดันไม่มีเนื้อวัว และสุดท้าp สิ่งที่ผมอยากให้เอามาขายเมืองไทย นั่นก็คือหมี่ผัดแบบปีนังหรือฉ่าก๋วยเตี๋ยว ที่ต้องผัดด้วยเส้นกลาง (ผมเรียกเอง เพราะความกว้างอยู่ระหว่างเส้นเล็กกับเส้นใหญ่) และใส่กุ้งกับหอยแครงเป็นวัตถุดิบหลัก ปิดท้ายที่มื้อเช้า ณ โรงแรม Sunway ผมนี่ฝากท้องไว้กับนาสิ เลอมัก หรือข้างหุงกะทิ พร้อมกับแกงไก่ แตงกวา และไข่ต้ม พยายามทำให้ดูเป็นลูกผสม english breakfast เสียหน่อย โดยตัก ถั่วอบมาใส่ทานร่วมด้วยครับ



อีกร้านในเดือนมกราคม ที่ไปทานปีใหม่กับผู้ร่วมงานเด็กๆ ในส่วนงานก็คือ บุฟเฟ่ต์ครับ ผมยังยืนยันเหมือนเคยว่าถ้าจะทานบุฟเฟ่ต์ที่ดีหน่อย หลากหลายในราคาย่อมเยาแบบไม่มีโปรโมชั่น คือ ต่ำกว่า 500 บาทนั้น ที่เดียวที่ผมชอบคือ Dine@7 โรงแรม Majestic Grande สุขุมวิทซอย 2 ครับ อาหารเยอะมากถึงมากที่สุด ตั้งแต่ซีฟู้ดเย็นพวกกุ้งแม่น้ำ หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ ติ่มซำ โคลท์คัทหลายประเภท ซูชิและปลาดิบ มีทคาร์ฟวิ่ง มุมทำก๋วยเตี๋ยว พาสต้า ผัดไทย และสะเต๊ะแบบสดๆ อาหารไทย จีน ยุโรป รวมถึงอาหารย่างๆและแกงจาก the great kebab factory ที่อยู่ชั้นล่างด้วยครับ ราคาที่ว่านี้รวมน้ำเปล่า และชากาแฟ ร้อน/เย็น อีกคนละแก้วแล้วครับ เรื่องรสชาตินั่นกลางๆ ค่อนไปทางดี แต่ความหลากหลายและคุ้มค่าให้คะแนนเต็มครับ ดีใจที่ไม่ค่อยเห็นโฆษณาร้านนี้ เลยยังไม่เป็นมหาชนมากครับ