เมื่อโชคชะตาทำให้ฉันพบรักแรกที่พลัดพรากกัน21ปี

สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน วันนี้ก็มาเล่าเรื่องความรักให้ฟัง
แต่ขอใช้นามแฝงละกัน เพราะไม่อยากพาดพิงใคร เพราะคนที่กล่าวถึงนั้นชอบอ่านพันทิปไง
เดี๋ยวมีปัญหาในภายหลัง ยิ้ม
ชื่อพิมพ์นะคะ หลังจากพิมพ์จบปริญญาโท แต่ยังหางานไม่ได้ เพราะขาดประสบการณ์ โชคดีที่บ้านพิมพ์มีธุรกิจส่วนตัว แต่พิมพ์ก็อยากทำงานที่หามาด้วยตัวเอง พิมพ์จึงต้องหาอะไรทำไปก่อน
ซึ่งระหว่างนั้นป้าของพิมพ์ชวนให้พิมพ์ไปทำงานกับเพื่อนเขา ไปเป็นผู้ช่วย (ครูพี่เลี้ยง) ตอนนี้เขาไม่มีผู้ช่วย
เพื่อนของป้าพิมพ์ ชื่อ ครูพร เป็นครูสอนอนุบาล ในโรงเรียนชื่อดังแห่งนึงในต่างจังหวัด
พิมพ์ไม่ลังเลที่จะทำงานนี้ รีบตกลง เพราะพิมพ์รักเด็ก แม้ว่างานนี้จะต่ำกว่าวุฒิและเงินเดือนน้อยก็ตาม
พิมพ์คิดว่าทุกงานมีเกียรติและศักดิ์ศรี อย่างน้อยเราก็ได้ประสบการณ์ แต่พิมพ์เลือกที่จะปิดบังกับเพื่อนร่วมงานว่า
พิมพ์จบโท พิมพ์ไม่อยากให้เขามองว่า เราความรู้ท่วมหัวแต่เอาตัวไม่รอด หรือ มองว่าเราถือตัว เราหยิ่ง ซึ่งอนาคตอาจโดนเขาค่อนขอดว่า เราจบสูงกว่าเขา เขาจะไม่อยากคุยกะเรา  อะไรทำนองนี้ (อธิบายไม่ถูก ว่าเป็นไง)
แต่ความลับก็ปิดไม่มิดเมื่อครูพรบอกใครๆว่าพิมพ์จบโท ทำให้มีครูหลายคนหมันไส้ และค่อนขอดพิมพ์อยู่เสมอ แต่โชคดีที่ในหมู่ครูพี่เลี้ยงไม่มีใครพูดไม่ดีกับเรา ครูพรรู้สึกผิดที่ทำให้หลายคนมาต่อว่าพิมพ์ กระแนะกระแหนพิมพ์ ครูพรจึงบอกใครๆว่าพิมพ์เป็นหลานสาวของท่าน
หลังจากวันนั้น คนเหล่านั้นก็เกิดความเกรงใจครูพร เพราะครูพรเป็นครูที่อาวุโสใกล้จะเกษียณในอีกไม่ช้า
หลายคนบอกครูพรเป็นคนแก่เรื่องเยอะ มีคนทนแกได้ไม่ได้ก็ต้องออก แต่สำหรับพิมพ์ ครูพรเปรียบเสมือนญาติ พิมพ์รักและเคารพครูพรมาก ครูพรใจดีกับพิมพ์ คอยเตือนคอยสอนพิมพ์เสมอ แต่พิมพ์จะสนิทกับพี่ข้างห้อง ชื่อพี่นิ้ง พี่นิ้งเป็นสาวใหญ่วัย 44 ปี พิมพ์รักพี่นิ้งเหมือนพี่สาว มีอะไรก็เล่าให้พี่นิ้งฟังทุกเรื่อง เพราะเรามาทำงานในระยะเวลาที่ใกล้เคียงกัน
หลังจากที่พิมพ์รู้จักพี่นิ้งก็สนิทกับพี่นิ้ง ครูพรก็เตือนว่า อย่าไว้ใจคนให้มันง่าย แต่ความรู้สึกตอนนั้นคิดนะว่า เขาคิดอะไรเยอะไปไหม พี่นิ้งกับเราคอยช่วยเหลือกันและกัน ไม่มีทางที่เขาจะคิดร้ายกับเรา
ในห้องเรียน นักเรียนคนนึงชื่อ น้องอิ๊ง น้องอิ๊งเป็นเด็กที่ครอบครัวแยกทาง ทำให้มีนิสัยก้าวร้าว จนบางครั้งครูพรก็เอาไม่อยู่ พิมพ์จึงเลือกที่จะไม่ดุ และให้ความอบอุ่นกับน้องอิ๊ง อิ๊งจึงติดพิมพ์มาก และเล่าเรื่องให้พิมพ์ฟัง ว่าอิ๊งชอบมิวสิค อิ๊งชอบนอนมองมิวสิค ชอบนั่งข้างมิวสิค พิมพ์แอบนึกถึงตัวเอง พิมพ์ไม่เคยลืมตอนอนุบาล พิมพ์ก็เป็นแบบอิ๊ง พิมพ์ชอบนั่งข้างคิม เต้นข้างคิม นอนติดกับคิมทุกวัน พิมพ์เล่าเรื่องนี้ให้ครูพรฟัง สมัยฉันเป็นเด็กอนุบาล ฉันหลงรักเด็กที่ชื่อคิม พิมพ์ไม่เคยลืม ตอนเด็กจะชอบนั่งข้างเขา ทำกิจกรรมคู่เขา และนอนติดเขาทุกวัน ถึงพิมพ์จะจำไม่ได้ว่าคิมชื่อจริงชื่ออะไร นามสกุลอะไร แต่พิมพ์จำได้ว่าแม่ของคิมเป็นครูของพี่สาวพิมพ์ แม่ของคิมชื่อ ครูนงลักษณ์
หลังจากที่ขึ้น ป.1 คิมกับแม่ ก็ย้ายไปที่อื่น จากวันนั้นพิมพ์ก็ไม่เจอคิมอีกเลย ครูพรบอกว่าครูนงลักษณ์ที่พิมพ์หมายถึงเขาอยู่ถัดจากห้องเราไปเพียง 2 ห้อง มีโอกาสว่าเป็นคนเดียวกับที่พิมพ์หมายถึงเพราะเขาย้ายมาจากโรงเรียนที่พิมพ์จบมา พิมพ์ดีใจ แต่ไม่คิดว่าจะใช่แน่รึเปล่า ครูพรบอกพิมพ์ว่า จะสืบให้ว่าครูนงลักษณ์มีลูกชื่ออะไร ครูพรบอกว่าเคยเจอลูกครูนงลักษณ์หลายปีก่อน พิมพ์แอบแย็บถามครูพรว่าเขาแต่งงานรึยัง ครูพรบอกว่ายัง พิมพ์เลยถามต่อไปอีกว่า แล้วเป็นเกย์รึเปล่า ครูพรบอกไม่ใช่แน่นอน ครูพรยังบอกอีกว่า ลูกชายครูนงลักษณ์หล่อมาก
วินาทีนั้น พิมพ์อยากเห็นมากเลยนะ 555 แต่ไม่คิดขนาดว่า จะกลับไปบอกว่า ฉันเป็นเพื่อนเธอนะ แค่อยากเห็นว่า หน้าตาเป็นไง อยากรู้ว่าคนที่เราหลงรักตอนเด็ก โตมาจะเป็นไง มันก็เท่านั้น
ตกเย็น หลังเลิกงาน พิมพ์กับครูพร ก็ปิดห้องเตรียมกลับ แล้วมีครูท่านนึงเดินมาคุยกะครูพร พิมพ์คุ้นหน้าเขานะ แต่ก็นึกไม่ออก ครูพรแนะนำให้รู้จักกัน แล้วก็นะ ปรากฎว่า เขาคือครูนงลักษณ์จริงๆ แต่พิมพ์กับครูพรต่างไม่บอกเรื่องนี้ให้เขารับรู้
พิมพ์เดินออกไปพร้อมครูพร แล้วบอกครูพรว่า น่าแปลกที่ห้องก็ใกล้กัน แต่ทำไมหนูถึงไม่เคยเห็นมาก่อน ครูพรบอกครูนงลักษณ์เป็นคนไม่ชอบสุงสิงกับใคร
(พักก่อนนะคะ ตัวอักษรใกล้จะเกินแล้ว เดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะ)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่