วันนี้น้องเรากับเพื่อนน้องอีกคนไปซื้อเสื้อกับกระโปรงนักศึกษาแถวบางลำพู
น้องพยายามจะหาร้านที่คุณแม่เราเคยพาไปซื้อ (เพราะแม่ค้าใจดี บริการดี) แต่ก็หาไม่เจอ
เพราะน้องเป็นคนจำเส้นทางไม่ค่อยได้ จะจำได้แค่ร้านข้างเคียงมีร้านอะไรบ้าง
แต่จำชื่อร้านไม่ได้ จำชื่อถนน ชื่อซอยไม่ได้ จึงต้องสุ่มเดินหาเอาเอง
เดินไปเดินมาไม่เจอร้านที่ตั้งใจมาหาเสียที
แต่มาเจอร้านหนึ่งขายกระโปรงสีดำ อยู่แถวๆบางลำพูเภสัช (จำชื่อร้านไม่ได้ จำได้แต่หน้าคนขาย) ก็เลยเดินเข้าไปดู
น้องเราบอกแม่ค้าว่าขอดูกระโปรง และขอวัดไซส์ (เพื่อจะหาแบบที่ชอบ ที่มีไซส์ของน้อง) แม่ค้าก็ต้อนรับดี มาวัดไซส์ให้
(น้องคิดว่าคงจะวัดไซส์ให้ แล้วจะบอกว่าให้ไปดูที่ราวไหน เพราะในร้านมีกระโปรงแขวนอยู่หลายราว)
จังหวะนั้นก็มีผู้หญิง 2 คน มาเลือกซื้อเสื้อนักศึกษาแถวหน้าร้าน
(ที่ไม่แน่ใจว่าของร้านนี้เหมือนกัน หรือของร้านอื่น)
พอดีกับที่แม่ค้าบอกให้รอแปป น้องก็เข้าใจว่าคงไปดูลูกค้ารายใหม่
แต่ปรากฏว่าหันกลับมาอีกที แม่ค้าหายไปแล้ว
น้องกับเพื่อนก็งงๆ ว่าแม่ค้าหายไปไหน
ก็รอกันอยู่พักใหญ่ (ประมาณ 5-10 นาที) จนจะเดินออกจากร้านแล้ว (เพราะไม่รู้แม่ค้าหายไปไหน)
ก็เห็นแม่ค้าเดินมาจากทางหนึ่ง พร้อมกระโปรง 2 ตัว
ปรากฏว่าแม่ค้าไปเอากระโปรงจากอีกที่มาให้ (แต่ตอนไปไม่ได้บอกเด็กๆไว้เลยว่าจะไปเอากระโปรง)
ตัวหนึ่งเป็นไซส์น้อง อีกตัวเป็นไซส์เพื่อนน้อง
น้องกับเพื่อนก็งงๆ ว่ายังไม่ได้ขอลองเลย แค่ขอดูตัวที่มีอยู่ในร้าน จู่ๆทำไมแม่ค้าไปหยิบมา
เพื่อนน้องก็ถามราคา แต่เห็นว่าราคาแพงไปสำหรับเขา
เพราะเคยเห็นร้านที่ถูกกว่าจึงยังไม่เอา และไม่ลอง
ส่วนน้องเราก็ลองด้วยความเกรงใจเพราะเห็นว่าเขาอุตส่าห์เดินไปหยิบมาให้
กะว่าถ้าใส่ได้ก็จะซื้อเลย (ปกติน้องเราช่างเลือก ต้องดูหลายๆร้านก่อนตัดสินใจ)
แล้วเรื่องมันก็เกิดตรงนี้
---------------------------
ปรากฏว่าน้องเราลองใส่ออกมาแล้วดูไม่ดี เพราะรูปร่างของน้องเราไม่เหมาะกับเนื้อผ้าแบบนั้น
ก็เลยยังไม่เอา น้องเราจึงบอกกับคนขายว่าจะขอเดินดูร้านอื่นก่อน แล้วขอบคุณแม่ค้าไป
แล้วแม่ค้าก็ถามว่าทำไมไม่เอาล่ะ?
น้องกับเพื่อนเข้าใจว่า พูดทีเล่นทีจริง แบบที่ปกติแม่ค้าชอบพูดเวลาเห็นลูกค้าจะเดินออกจากร้าน
เหมือนอ้อนลูกค้าแบบน่ารักๆ ก็เลยได้แค่ยิ้มให้
แต่ปรากฏว่าแม่ค้าเงียบไปสักพักหนึ่ง แล้วก็ชักสีหน้า เก็บกระโปรง พร้อมๆพูดไปด้วยว่า
"เนี่ย ถ้าเกิดลองแล้วไม่เอานะ วันหลังก็มาถามแค่ราคาอย่างเดียวพอ ไม่ต้องขอลอง
รู้ไหมว่ามันเสียเวลาแม่ค้ามากแค่ไหน ต้องเดินไปเอาไกลนะ กว่าจะเอามาให้ได้
นี่เห็นว่าเป็นนักศึกษานะ เลยอยากจะเตือน
จำไว้นะวันหลังอย่าเอานิสัยแย่ๆแบบนี้ไปใช้กับร้านอื่นอีก"
แล้วก็มีอีกหลายคำพูดที่น้องจำไม่ได้
แล้วช่วงท้ายๆ ก็บอกว่า "แม่ค้าจะด่าไล่หลัง"
(แม่ค้าหมายถึง ร้านอื่นๆ ประมาณว่าถ้าเอานิสัยแบบนี้ไปทำกับร้านอื่น ร้านอื่นจะด่าไล่หลัง)
แล้วก็พูดซ้ำๆแต่ว่า ถ้าไม่เอาจริงๆก็ไม่ต้องขอลอง
(ซึ่งตอนเข้าไปดูน้องกับเพื่อนก็ยังไม่ได้ขอลองเลย นางก็ชิงหายตัวไปหยิบมาเสียก่อนแบบไม่บอกกล่าว)
พูดไปชักสีหน้าไป แล้วก็ไม่สนใจน้องกับเพื่อนน้องอีกเลย สีหน้าต้อนรับแบบตอนแรก ไม่รู้หายไปไหนแล้ว
ระหว่างนี้เพื่อนน้องพยายามชวนน้องให้ออกจากร้าน แต่น้องก็ยังออกไม่ได้เพราะยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย
แต่พอยิ่งอยู่ในร้าน แม่ค้าก็ยิ่งว่าไปเรื่อยๆ
พอแต่งตัวเสร็จเลยรีบเดินออกมาจากร้านนั้น
มีใครที่มีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันไหมคะ ถ้าเจอแบบนี้อีกจะรับมือยังไงดี
ปกติแล้วเวลาเราไปซื้อของที่ไหน ถ้าสต๊อกเขาไม่ได้อยู่ในร้าน
เขาก็จะบอกก่อนที่จะไปหยิบว่า สต๊อกไม่ได้อยู่นี่นะ รอได้ไหม เดี๋ยวไปเอาให้
หรือบางร้านอาจถามย้ำว่าเอาแน่หรือเปล่า สต๊อกอยู่อีกที่ เดินไกล ลองแล้วต้องเอาเลย หรืออะไรก็ว่าไป
แล้วให้เราตัดสินใจ แต่แบบนี้ไม่เคยเจอเลยค่ะ น้องมาปรึกษาก็ไม่รู้จะให้คำแนะนำยังไงดี
(ไอ้เราก็เลือดร้อน ถ้าเป็นตัวเราเจอเองคงต้องประฝีปากสักตั้ง แต่ครั้นจะยุให้น้องทำมั่งก็ไม่ใช่ที่)
สุดท้ายนี้อยากฝากถึงแม่ค้า(และพ่อค้า) ขอความกรุณารักษากิริยาและวาจาด้วยค่ะ
การใช้กิริยาไม่น่ารักและคำพูดที่ไม่รื่นหูเช่นนี้ คุณจะเสียลูกค้านะคะ
ไม่ว่าคุณจะอารมณ์ร้อนโดยนิสัย หรือวันนั้นบังเอิญไปโกรธใครมาก็แล้วแต่
วันนี้เขาอาจยังไม่ได้ของที่ถูกใจจากร้านคุณ แต่วันหน้าเขาอาจกลับมาหาคุณอีกก็ได้
(แต่ก็ไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องเห็นลูกค้าทุกคนเป็นพระเจ้า เพราะเข้าใจว่าต่างคนต่างก็ต้องเจอลูกค้าสารพัดแบบ)
ป.ล. หลังจากออกจากร้านนั้น น้องก็บังเอิญเดินไปเจอร้านที่ตั้งใจจะมาแต่แรก ก็เลยได้ชุดนักศึกษามาจากร้านที่สองสมดังใจ ในราคาที่ถูกกว่า และบริการดีกว่าด้วย
ป.ล.2 ร้านหลังนี้ไม่ได้โฆษณาร้านนะคะ ไม่ต้องหลังไมค์มาถามค่ะ น้องจำชื่อร้านไม่ได้ (จำได้แต่หน้าคนขาย ฮ่าๆๆ)
แม่ค้า(ขายกระโปรง)บางลำพู พูดจาแบบนี้สมควรแล้วหรือคะ!?
น้องพยายามจะหาร้านที่คุณแม่เราเคยพาไปซื้อ (เพราะแม่ค้าใจดี บริการดี) แต่ก็หาไม่เจอ
เพราะน้องเป็นคนจำเส้นทางไม่ค่อยได้ จะจำได้แค่ร้านข้างเคียงมีร้านอะไรบ้าง
แต่จำชื่อร้านไม่ได้ จำชื่อถนน ชื่อซอยไม่ได้ จึงต้องสุ่มเดินหาเอาเอง
เดินไปเดินมาไม่เจอร้านที่ตั้งใจมาหาเสียที
แต่มาเจอร้านหนึ่งขายกระโปรงสีดำ อยู่แถวๆบางลำพูเภสัช (จำชื่อร้านไม่ได้ จำได้แต่หน้าคนขาย) ก็เลยเดินเข้าไปดู
น้องเราบอกแม่ค้าว่าขอดูกระโปรง และขอวัดไซส์ (เพื่อจะหาแบบที่ชอบ ที่มีไซส์ของน้อง) แม่ค้าก็ต้อนรับดี มาวัดไซส์ให้
(น้องคิดว่าคงจะวัดไซส์ให้ แล้วจะบอกว่าให้ไปดูที่ราวไหน เพราะในร้านมีกระโปรงแขวนอยู่หลายราว)
จังหวะนั้นก็มีผู้หญิง 2 คน มาเลือกซื้อเสื้อนักศึกษาแถวหน้าร้าน
(ที่ไม่แน่ใจว่าของร้านนี้เหมือนกัน หรือของร้านอื่น)
พอดีกับที่แม่ค้าบอกให้รอแปป น้องก็เข้าใจว่าคงไปดูลูกค้ารายใหม่
แต่ปรากฏว่าหันกลับมาอีกที แม่ค้าหายไปแล้ว
น้องกับเพื่อนก็งงๆ ว่าแม่ค้าหายไปไหน
ก็รอกันอยู่พักใหญ่ (ประมาณ 5-10 นาที) จนจะเดินออกจากร้านแล้ว (เพราะไม่รู้แม่ค้าหายไปไหน)
ก็เห็นแม่ค้าเดินมาจากทางหนึ่ง พร้อมกระโปรง 2 ตัว
ปรากฏว่าแม่ค้าไปเอากระโปรงจากอีกที่มาให้ (แต่ตอนไปไม่ได้บอกเด็กๆไว้เลยว่าจะไปเอากระโปรง)
ตัวหนึ่งเป็นไซส์น้อง อีกตัวเป็นไซส์เพื่อนน้อง
น้องกับเพื่อนก็งงๆ ว่ายังไม่ได้ขอลองเลย แค่ขอดูตัวที่มีอยู่ในร้าน จู่ๆทำไมแม่ค้าไปหยิบมา
เพื่อนน้องก็ถามราคา แต่เห็นว่าราคาแพงไปสำหรับเขา
เพราะเคยเห็นร้านที่ถูกกว่าจึงยังไม่เอา และไม่ลอง
ส่วนน้องเราก็ลองด้วยความเกรงใจเพราะเห็นว่าเขาอุตส่าห์เดินไปหยิบมาให้
กะว่าถ้าใส่ได้ก็จะซื้อเลย (ปกติน้องเราช่างเลือก ต้องดูหลายๆร้านก่อนตัดสินใจ)
แล้วเรื่องมันก็เกิดตรงนี้
---------------------------
ปรากฏว่าน้องเราลองใส่ออกมาแล้วดูไม่ดี เพราะรูปร่างของน้องเราไม่เหมาะกับเนื้อผ้าแบบนั้น
ก็เลยยังไม่เอา น้องเราจึงบอกกับคนขายว่าจะขอเดินดูร้านอื่นก่อน แล้วขอบคุณแม่ค้าไป
แล้วแม่ค้าก็ถามว่าทำไมไม่เอาล่ะ?
น้องกับเพื่อนเข้าใจว่า พูดทีเล่นทีจริง แบบที่ปกติแม่ค้าชอบพูดเวลาเห็นลูกค้าจะเดินออกจากร้าน
เหมือนอ้อนลูกค้าแบบน่ารักๆ ก็เลยได้แค่ยิ้มให้
แต่ปรากฏว่าแม่ค้าเงียบไปสักพักหนึ่ง แล้วก็ชักสีหน้า เก็บกระโปรง พร้อมๆพูดไปด้วยว่า
"เนี่ย ถ้าเกิดลองแล้วไม่เอานะ วันหลังก็มาถามแค่ราคาอย่างเดียวพอ ไม่ต้องขอลอง
รู้ไหมว่ามันเสียเวลาแม่ค้ามากแค่ไหน ต้องเดินไปเอาไกลนะ กว่าจะเอามาให้ได้
นี่เห็นว่าเป็นนักศึกษานะ เลยอยากจะเตือน
จำไว้นะวันหลังอย่าเอานิสัยแย่ๆแบบนี้ไปใช้กับร้านอื่นอีก"
แล้วก็มีอีกหลายคำพูดที่น้องจำไม่ได้
แล้วช่วงท้ายๆ ก็บอกว่า "แม่ค้าจะด่าไล่หลัง"
(แม่ค้าหมายถึง ร้านอื่นๆ ประมาณว่าถ้าเอานิสัยแบบนี้ไปทำกับร้านอื่น ร้านอื่นจะด่าไล่หลัง)
แล้วก็พูดซ้ำๆแต่ว่า ถ้าไม่เอาจริงๆก็ไม่ต้องขอลอง
(ซึ่งตอนเข้าไปดูน้องกับเพื่อนก็ยังไม่ได้ขอลองเลย นางก็ชิงหายตัวไปหยิบมาเสียก่อนแบบไม่บอกกล่าว)
พูดไปชักสีหน้าไป แล้วก็ไม่สนใจน้องกับเพื่อนน้องอีกเลย สีหน้าต้อนรับแบบตอนแรก ไม่รู้หายไปไหนแล้ว
ระหว่างนี้เพื่อนน้องพยายามชวนน้องให้ออกจากร้าน แต่น้องก็ยังออกไม่ได้เพราะยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย
แต่พอยิ่งอยู่ในร้าน แม่ค้าก็ยิ่งว่าไปเรื่อยๆ
พอแต่งตัวเสร็จเลยรีบเดินออกมาจากร้านนั้น
มีใครที่มีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันไหมคะ ถ้าเจอแบบนี้อีกจะรับมือยังไงดี
ปกติแล้วเวลาเราไปซื้อของที่ไหน ถ้าสต๊อกเขาไม่ได้อยู่ในร้าน
เขาก็จะบอกก่อนที่จะไปหยิบว่า สต๊อกไม่ได้อยู่นี่นะ รอได้ไหม เดี๋ยวไปเอาให้
หรือบางร้านอาจถามย้ำว่าเอาแน่หรือเปล่า สต๊อกอยู่อีกที่ เดินไกล ลองแล้วต้องเอาเลย หรืออะไรก็ว่าไป
แล้วให้เราตัดสินใจ แต่แบบนี้ไม่เคยเจอเลยค่ะ น้องมาปรึกษาก็ไม่รู้จะให้คำแนะนำยังไงดี
(ไอ้เราก็เลือดร้อน ถ้าเป็นตัวเราเจอเองคงต้องประฝีปากสักตั้ง แต่ครั้นจะยุให้น้องทำมั่งก็ไม่ใช่ที่)
สุดท้ายนี้อยากฝากถึงแม่ค้า(และพ่อค้า) ขอความกรุณารักษากิริยาและวาจาด้วยค่ะ
การใช้กิริยาไม่น่ารักและคำพูดที่ไม่รื่นหูเช่นนี้ คุณจะเสียลูกค้านะคะ
ไม่ว่าคุณจะอารมณ์ร้อนโดยนิสัย หรือวันนั้นบังเอิญไปโกรธใครมาก็แล้วแต่
วันนี้เขาอาจยังไม่ได้ของที่ถูกใจจากร้านคุณ แต่วันหน้าเขาอาจกลับมาหาคุณอีกก็ได้
(แต่ก็ไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องเห็นลูกค้าทุกคนเป็นพระเจ้า เพราะเข้าใจว่าต่างคนต่างก็ต้องเจอลูกค้าสารพัดแบบ)
ป.ล. หลังจากออกจากร้านนั้น น้องก็บังเอิญเดินไปเจอร้านที่ตั้งใจจะมาแต่แรก ก็เลยได้ชุดนักศึกษามาจากร้านที่สองสมดังใจ ในราคาที่ถูกกว่า และบริการดีกว่าด้วย
ป.ล.2 ร้านหลังนี้ไม่ได้โฆษณาร้านนะคะ ไม่ต้องหลังไมค์มาถามค่ะ น้องจำชื่อร้านไม่ได้ (จำได้แต่หน้าคนขาย ฮ่าๆๆ)