วันแรก>>ที่เราโดนทิ้ง ขึ้นห้องมาร้องให้ ตอนกลางคืนนอนก้ผวาตื่นตลอดเพื่อมาดูโทรศัพท์และก้นอนร้องให้จนเช้า
พอวันที่สอง>> เช้า ไปมหาลัย กินข้าวมื้อละคำ ผอมเรยจ้าาา😂😂 กลายเปนคนเหม่อลอยอยากเดินอยากไปไหนก้ได้ที่ไม่ต้องอยู่กับที่
พอกลับมาห้อง งานเยอะใกล้สอบ ต้องทำงานส่งอาจาร พอไปนั่งหน้าคอมเท้านั้นแหล่ะ ร้องให้ เรื่องราวทุกอย่างตีขึ้นมาหมดช่วงนี้งดฟังเพงเศร้าจ้า
พอตอนกลางคืนวันนี้นอน5ทุ่ม ตื่นตี3 ตื่นมาร้องให้นอกระเบียงยันเช้า
วันที่สาม>>ตื่นมาตี3ร้องให้ยัน7โมงเช้า แต่งตัวไปเรียน ทรมารมากช่วงนั้นอยากไปแต่มหาลัยไม่อยากอยู่หอ เพราะไม่อยากร้องให้ ช่วงนั้นระบายกะใครได้ร้องให้ระบายออกมาหมด เพราะอีก1อาทิดสอบจ้าาา คิดเสมอในหัวทำไงก้ได้ให้เราเข้มแข็งฟื้นตัวให้กลับมาปกติให้ได้ก่อนสอบ พอตกเยนกลับมาห้อง วันนี้คือต้องกินยานอนหลับ+ฟังบทสวดมนต์ก่อนนอน (หลับสนิทเลย) เป็นบ้าแบบนี้อยู่ประมาณ1อาทิตย์ หลังจากนั้นก้หน่วงๆกินได้นอนหลับ แต่มีคิดถึงบ้าง
ช่วงที่อกหักก่อนสอบ+ช่วงทำการบ้านส่งอาจารย์เป็นไรที่ทรมารและแย่สุดๆ ตอนที่โดนทิ้งสิ่งแรกที่คิดคือ ยอมรับความจริง + ทำใจ
อะไรที่ทำให้เจ็บ ไม่ทำเช่นฟังเพลง เพราะมันจะสอบแล้ว กำลังใจและที่ปรึกษาสำคัญที่สุด
ปล.พึ่งอกหักแบบเจ็บที่สุด ถ้าไม่มีครอบครัวเพื่อนๆ ก็ไม่รู้ว่าจะผ่านเรื่องราวแบบนั้นมาได้ยังไง แต่สุดท้ายช่วงเวลาที่แย่มันก้ผ่านมาละ ถ้าให้กลับไปเจ็บแบบนั้นอีกขอบาย อยากบอกทุกคนว่า มันต้องใช้เวลาจริงๆคะวันนี้คุณร้องให้ทรมารแทบตาย ซักวันคุณจะหัวเราะให้กับมันและเค้าก้จะหายไปจากชีวิตคุณตราบใดที่คุณไม่นึกถึงเค้า สู้ๆคะวันนี้อาจจะเจ็บและทรมานซักหน่อย แต่คนที่จะเจ็บมากกว่าคุณคือคนที่รักคุณจริงๆคือพ่อแม่ครอบครัวคุณ
สามวันแรกที่โดนทิ้ง เป็นยังไงกันบ้างค่ะ?
พอวันที่สอง>> เช้า ไปมหาลัย กินข้าวมื้อละคำ ผอมเรยจ้าาา😂😂 กลายเปนคนเหม่อลอยอยากเดินอยากไปไหนก้ได้ที่ไม่ต้องอยู่กับที่
พอกลับมาห้อง งานเยอะใกล้สอบ ต้องทำงานส่งอาจาร พอไปนั่งหน้าคอมเท้านั้นแหล่ะ ร้องให้ เรื่องราวทุกอย่างตีขึ้นมาหมดช่วงนี้งดฟังเพงเศร้าจ้า
พอตอนกลางคืนวันนี้นอน5ทุ่ม ตื่นตี3 ตื่นมาร้องให้นอกระเบียงยันเช้า
วันที่สาม>>ตื่นมาตี3ร้องให้ยัน7โมงเช้า แต่งตัวไปเรียน ทรมารมากช่วงนั้นอยากไปแต่มหาลัยไม่อยากอยู่หอ เพราะไม่อยากร้องให้ ช่วงนั้นระบายกะใครได้ร้องให้ระบายออกมาหมด เพราะอีก1อาทิดสอบจ้าาา คิดเสมอในหัวทำไงก้ได้ให้เราเข้มแข็งฟื้นตัวให้กลับมาปกติให้ได้ก่อนสอบ พอตกเยนกลับมาห้อง วันนี้คือต้องกินยานอนหลับ+ฟังบทสวดมนต์ก่อนนอน (หลับสนิทเลย) เป็นบ้าแบบนี้อยู่ประมาณ1อาทิตย์ หลังจากนั้นก้หน่วงๆกินได้นอนหลับ แต่มีคิดถึงบ้าง
ช่วงที่อกหักก่อนสอบ+ช่วงทำการบ้านส่งอาจารย์เป็นไรที่ทรมารและแย่สุดๆ ตอนที่โดนทิ้งสิ่งแรกที่คิดคือ ยอมรับความจริง + ทำใจ
อะไรที่ทำให้เจ็บ ไม่ทำเช่นฟังเพลง เพราะมันจะสอบแล้ว กำลังใจและที่ปรึกษาสำคัญที่สุด
ปล.พึ่งอกหักแบบเจ็บที่สุด ถ้าไม่มีครอบครัวเพื่อนๆ ก็ไม่รู้ว่าจะผ่านเรื่องราวแบบนั้นมาได้ยังไง แต่สุดท้ายช่วงเวลาที่แย่มันก้ผ่านมาละ ถ้าให้กลับไปเจ็บแบบนั้นอีกขอบาย อยากบอกทุกคนว่า มันต้องใช้เวลาจริงๆคะวันนี้คุณร้องให้ทรมารแทบตาย ซักวันคุณจะหัวเราะให้กับมันและเค้าก้จะหายไปจากชีวิตคุณตราบใดที่คุณไม่นึกถึงเค้า สู้ๆคะวันนี้อาจจะเจ็บและทรมานซักหน่อย แต่คนที่จะเจ็บมากกว่าคุณคือคนที่รักคุณจริงๆคือพ่อแม่ครอบครัวคุณ