รักแรก เจ็บแรก
เราอกหักมา 2 เดือนแล้วค่ะ จับได้ว่าแฟนเราคบซ้อนกับผู้หญิงหลายคนมาก เราอึ้ง พูดไม่ออก วันแรกที่เลิกกันเรากินไม่ได้ น้ำหนักจาก 48 เหลือ 44 ในเวลา 5 วัน ตอนนอนก็ไม่หลับ หลับไม่นานก็ผวา สะดุ้งตื่น ตื่นมาก็คิดถึงแต่เค้า เพราะความเคยชินที่เรากับเค้าใช้ชีวิตร่วมกันมา ยิ่งจบแบบไม่สวยเรายิ่งรู้สึกแย่ ทั้งรักทั้งเกลียดในเวลาเดียวกัน
เราเหมือนเป็นคนโรคจิตที่ต้องตามส่องชีวิตเค้าทุกวัน ตอนนี้เรารู้สึกชินแล้วกับชีวิตของตัวเอง แต่ก็คิดถึงเค้าอยู่ ร้องไห้บ้าง เหมือนคนที่เป็นโรคซึมเศร้าในเวลาที่คิดถึงคำพูดเค้าที่ทำร้ายจิตใจเรา มันทำให้เราเจ็บ โกรธ แค้น ฯลฯ มันอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูก
เราออกไปหากิจกรรมทำ หางานทำให้ชีวิตวุ่นวาย ตอนอยู่กับคนอื่นก็ลั้นลามีความสุข แต่พอกลับมาถึงหอเราร้องไห้คิดถึงเค้า อ่อนแอมากเวลาอยู่คนเดียว เราคิดไปสารพัดว่าที่ผ่านมามันไม่เคยมีความหมายอะไรเลยเหรอ ทำไมความรักแย่ๆ สิ่งแย่ๆต้องเกิดกับเรา
เราอยากผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้ ยิ่งคิดถึงยิ่งเจ็บปวด
ช่วงที่อกหัก 2 เดือนนี้มีคนเข้ามาคุยกับเรา แต่เราเหวี่ยงเค้าออกไปหมดเพราะตัดใจจากแฟนเก่าไม่ได้ ประสบการณ์อกหักครั้งแรกมันทำให้เราขยาดความรัก มองว่ามันคือสิ่งโหดร้าย น่ากลัว แต่เราก็รู้สึกผิดกับคนที่เข้ามาซึ่งเราอธิบายกับเค้าตั้งแต่แรกแล้วว่ายังไม่พร้อมที่จะเปิดใจ ยังไม่พร้อมจริงๆ มันทำให้เราเสียเพื่อน เสียพี่ที่เคยสนิทกันมากๆไป เราเข้าใจแล้วว่าทำไมการเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามาหลังจากอกหักแล้วมันเป็นเรื่องยากมาก มันยากยิ่งกว่าการตัดใจจากคนที่เรารักเสียอีก อีกนานไหมกว่าเราจะเปิดใจรับใครสักคนเข้ามาในชีวิตได้
ยากกว่าตัดใจคือเปิดใจใช่ไหม?
เราอกหักมา 2 เดือนแล้วค่ะ จับได้ว่าแฟนเราคบซ้อนกับผู้หญิงหลายคนมาก เราอึ้ง พูดไม่ออก วันแรกที่เลิกกันเรากินไม่ได้ น้ำหนักจาก 48 เหลือ 44 ในเวลา 5 วัน ตอนนอนก็ไม่หลับ หลับไม่นานก็ผวา สะดุ้งตื่น ตื่นมาก็คิดถึงแต่เค้า เพราะความเคยชินที่เรากับเค้าใช้ชีวิตร่วมกันมา ยิ่งจบแบบไม่สวยเรายิ่งรู้สึกแย่ ทั้งรักทั้งเกลียดในเวลาเดียวกัน
เราเหมือนเป็นคนโรคจิตที่ต้องตามส่องชีวิตเค้าทุกวัน ตอนนี้เรารู้สึกชินแล้วกับชีวิตของตัวเอง แต่ก็คิดถึงเค้าอยู่ ร้องไห้บ้าง เหมือนคนที่เป็นโรคซึมเศร้าในเวลาที่คิดถึงคำพูดเค้าที่ทำร้ายจิตใจเรา มันทำให้เราเจ็บ โกรธ แค้น ฯลฯ มันอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูก
เราออกไปหากิจกรรมทำ หางานทำให้ชีวิตวุ่นวาย ตอนอยู่กับคนอื่นก็ลั้นลามีความสุข แต่พอกลับมาถึงหอเราร้องไห้คิดถึงเค้า อ่อนแอมากเวลาอยู่คนเดียว เราคิดไปสารพัดว่าที่ผ่านมามันไม่เคยมีความหมายอะไรเลยเหรอ ทำไมความรักแย่ๆ สิ่งแย่ๆต้องเกิดกับเรา
เราอยากผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้ ยิ่งคิดถึงยิ่งเจ็บปวด
ช่วงที่อกหัก 2 เดือนนี้มีคนเข้ามาคุยกับเรา แต่เราเหวี่ยงเค้าออกไปหมดเพราะตัดใจจากแฟนเก่าไม่ได้ ประสบการณ์อกหักครั้งแรกมันทำให้เราขยาดความรัก มองว่ามันคือสิ่งโหดร้าย น่ากลัว แต่เราก็รู้สึกผิดกับคนที่เข้ามาซึ่งเราอธิบายกับเค้าตั้งแต่แรกแล้วว่ายังไม่พร้อมที่จะเปิดใจ ยังไม่พร้อมจริงๆ มันทำให้เราเสียเพื่อน เสียพี่ที่เคยสนิทกันมากๆไป เราเข้าใจแล้วว่าทำไมการเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามาหลังจากอกหักแล้วมันเป็นเรื่องยากมาก มันยากยิ่งกว่าการตัดใจจากคนที่เรารักเสียอีก อีกนานไหมกว่าเราจะเปิดใจรับใครสักคนเข้ามาในชีวิตได้