สวัสดีครับ ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกเลยว่านี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ(สมัครพันทิปเพื่อการนี้โดยเฉพาะครับ) เคยอ่านแต่ประสบการณ์ของคนอื่น เลยอยากแชร์ประสบการณ์ของตัวเองบ้างถ้าแท็กผิดยังไงต้องขออภัยด้วยนะครับ
ย้อนกลับไปเมื่อ2-3ปีก่อนครับ ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอเป็นเพื่อนกับน้องสาวของเพื่อนผม เธอกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4 ส่วนผม ปี1
ช่วงที่เจอเธอเป็นช่วงเปิดเทอม2ของ ม.4พอดี ไม่รู้เพราะอะไรทั้งที่เธอก็หน้าตาธรรมดา ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัว อวบๆสูง160หนัก57 แต่ก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดเกินไปนัก แต่ผมก็ชอบเธอเข้าให้แล้ว เธอกับเพื่อนมาจัดวันเกิดกันที่บ้านเพื่อนผมแล้วผมไปเอารายงานพอดีเพื่อนผมเลยชวนให้อยู่กินด้วยกัน เพื่อนก็แนะนำให้รู้จักว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อ มาย(นามสมมุติ) มีเพื่อนๆเธอหลายคนครับแต่ละคนสวยๆน่ารักแต่งหน้าแต่งตัวกันทั้งนั้นมีแต่เธอที่ดูธรรมดาแต่ก็ทำให้ผมมองได้แค่เธอ(ไม่รู้ว่าเธอทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่านะครับ555555)เราก็เริ่มคุยกันไปเรื่อยๆครับ เธอยังไม่มีแฟนผมงี้ใจเต้นแรงมาก จากวันนั้นผมก็ติดต่อกับเธอใาเรื่อยๆทางเฟซบุ๊คน่ะครับ ช่วงนั้นไลน์มีหรือยังผมก็ไม่แน่ใจแต่ผมกับเธอเล่นเฟซบุ๊คกัน คุยกันไปมาสักเดือนนึงผมก็ขอเธอเป็นแฟน ผมบอกเธอว่าเธอคือคนสำคัญของผมครับ(พูดถึงตรงนี้ก็เขิน ยังจำความรู้สึกนั้นได้อย่างดีเลย)เธอตอบตกลงครับ ตอนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่สุขจนไม่รู้จะบรรยายยังไง ยิ่งกว่าคำว่าฟินอ่ะครับ5555พอเราคบกันเพื่อนของเราก็รู้หมดว่าเราเป็นแฟนกัน เราจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ พอผมมีเวลาว่างผมก็ให้เวลาว่างนั่นกับเธอ เธอเป็นคนโลกสวยครับ คือ เป็นคนใจดี ขี้สงสาร รักสัตว์(อันนี้มากครับ ไม่ว่าเธอแมวกับสุนัขที่ไหนจะเข้าไปเล่นด้วยตลอดเลย)และที่สำคัญเธอมองโลกในแง่ดีมากเธอคิดเสมอว่าถ้าเธอดีกับใครคนนั้นก็จะดีกับเธอแต่โลกนี้โหดร้ายเกินไปสำหรับเธอครับ พอคบกันมาได้สักปีผมก็เริ่มกลับไปติดเพื่อนบ้างบางทีเธอก็มาบ่นกับผม ผมเลยรู้ตัวว่าไม่ได้สนใจเธอ เธอเป็นคนจดจำรายละเอียดต่างๆได้ดี ไม่เคยลืมวันสำคัญเลย ทุกเดือนที่ครบรอบของเราเธอก็จะแต่งรูปหรือมีของขวัญเล็กๆน้อยๆถ้าเราว่างตรงกันก็จะไปกินข้าวด้วยกัน เธอค่อนข้างจะขี้บ่นครับแต่ก็บ่นเพราะผมวางตัวไม่ดีบ้าง ไม่เก็บของบ้าง ไม่ดูแลตัวเองบ้าง เธอไม่ใช่คนขี้อ้อนแต่ผมรู้ด้วยตัวเองว่าเธอต้องการให้ผมเอาใจ เธอค่อนข้างเก็บความรู้สึกเก่งกับคนอื่นแต่กับผมไม่เลย อะไรที่เธอไม่ทำกับคนอื่นเธอทำกับผมหมด ง้องแง้ง ขี้น้อยใจ นิสัยทุกอย่างที่ผู้หญิงเป็น เธอก็เป็นครับแต่เธอเป็นคนมีเหตุผลนี่คือสิ่งที่ผมยอมรับ ปีแรกผมคบกับเธอมาผมได้มากสุดแค่กอดจูบเธอค่อนข้างจะซีเรียสเรื่องนี้ครับคือให้ได้แต่ไม่มากเกินไปเพราะยังไม่แต่งงาน แต่ผมก็ทำให้เธอคล้อยตามได้ครับ55555 ตั้งแต่มีเธอเข้ามาชีวิตผมดีขึ้นมากจากคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไรก็มีเธอมาทำให้โลกของผมสดใสขึ้น เราไปเที่ยวตามที่ต่างๆด้วยกันมากมาย เธอมักจะเล่าว่าเพื่อนของเธอบอกว่าเธอน่าอิจฉาที่มีแฟนแบบผม ตอนนั้นผมก็ดีใจครับที่ผมเป็นแฟนทร่ดีของเธอจยคนอื่นอิจฉา พอเธอขึ้น ม6 เธอก็เริ่มน่ารักขึ้นบ้าง เธอไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนของเธอซึ่งมีผู้ชายด้วย ผมเลิกเรียนผมก็ไปรับเธอเห็นเธอยืนคุยกับเพื่อนผู้ชายคนนึงรอผมอยู่ นาทีนั้นผมรู้สึกผมหวงผมหึงเธอมาก ผมพาเธอกลับเมื่อขึ้นรถผมเริ่มชวนทะเลาะเรื่องผู้ชายคนนั้น ผู้ชายด้วยกันทำไมจะดูไม่ออกครับว่าคิดยังไงแค่เห็นสายตาที่มันมองเธอผมก็แทบจะเข้าไปชกมันแล้ว แต่เธอก็เถียงผมครับ ผมรู้ว่าถ้าเธอไม่ผิดเธอก็จะเถียงแบบนี้แต่อารมณ์ผมตอนนั้นมันร้อนเกินไป ผมพาเธอไปที่ห้องของผม(ปกติเธอก็มาครับเราไม่เคยทำอะไรกันเกินเลย แต่วันนี้กำลังจะทำครับ^0^) เธอไม่ยอมพูดกับผมครับเธอเงียบผมก็เงียบตอนนั้นผมไม่ฟังเหตุผลเธอเลยผมเข้าไปจูบเธอ เธอก็ไม่ขัดขืนนะครับเพราะเราก็จูบกันเป็นปกติแต่เธอไม่รู้ว่าวันนี้เธอกำลังจะเป็นของผม(ขอข้ามช่วงติดเรทนะครับ)ใช่ครับ ผมใช้แรงกับเธอทำให้เธอยอมผมแต่เธอก็ไม่ได้เต็มใจเลย แต่รู้มั้ยครับเธอไม่ร้องไห้เลยเธอไม่ยอมพูดกับผมหนักกว่าเดิมอีก ผมเลยไปส่งเธอที่บ้านผมง้อเธออยู่เกือบเดือนเธอถึงจะหายโกรธผมและเราก็มีอะไรกันบ้างแทบจะนับครั้งได้เลย ถึงช่วงเธอเข้ามหาลัยครับปีเธอเปิดเทอมช้าเพราะอาเซียนผมก็อยู่ปี4แล้วครับแต่คนละมหาลัยกับเธอ(ขอไม่บอกนะครับว่าผมกับเธอเรียนที่ไหน)พอปิดเทอมเธอก็ปิดนานมากและเธอว่างครับ เธอก็เลยไปต่างจังหวัดหาญาติพร้อมครอบครัวเธอบ่อยๆครั้งนึงเธอไปเป็นเดือนเลยครับจากที่ไม่เคยห่างกันนานก็ต้องห่างทำให้ผมรู้สึกเหงามาก ผมเลยจะไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้ววันนั้นมีรุ่นพี่ที่จบไปแล้วเค้าก็ไปกินด้วยและมีผู้หญิงคนนึงเป็นเพื่อนของพี่เค้าไปด้วย(พอจะเดากันออกสินะครับว่าผมจะเลวยังไง)พอกินเหล้ากันก็เริ่มคุยกันสนิทกัน แต่ผมขออนุญาตเธอทุกครั้งนะครับที่มากินเธอก็ไม่ชอบให้ผมมาหรอกครับแต่ผมบอกเธอไปว่าผมเหงาเธอไม่อยู่เธอจึงยอมให้ผมไป หลายๆครั้งเข้าผมกับพี่คนนั้นก้เริ่มสนิทกันจนมากกว่าพี่น้อง ครับเรามีอะไรกัน ผมยอมรับเลยว่าผมหลงพี่คนนี้มากพี่เค้าก้อวบๆครับ ขาวๆแต่งหน้าแต่งตัวมีจริต พี่เค้ารู้ครับว่าผมมีแฟนแล้วและเธอก็แล้วเหมือนกัน รู้มั้ยครับผมหลงพี่คนนี้จนหาเรื่องให้แฟนทำตัวห่างๆจากผม คือผมขอมีเวลาส่วนตัวบ้าง มันเป็นข้ออ้างที่แย่นะครับทั้งที่เมื่อก่อนผมดึงเวลาส่วนตัวของเธอมาเป็นของผมจนเธอติดผม เราทะเลาะกันสักพักสุดท้ายเธอยอมครับ(เราคุยโทรศัพท์นะครับเธออยู่ ตจว) พอผมมีเวลาว่างผมก็เอาเวลาไปทุ่มเทให้พี่นั่นส่วนแฟนผมเธอไม่เคยทักผมมาก่อนอีกเลย เธอจะรอผมทักไปเพราะเธอกลัวผมรำคาญ บางวันเธอก็บ่นกับผมบ้างว่าเธอกลัวผมมีคนอื่น ผมก็โกหกเธอครับ บางทีเธอไม่ทักมาผมก็รู้สึกใจหวิวๆเหมือนกันแต่ก็นิดหน่อยครับเพราะมันถูกแทนด้วยพี่คนนั้น แล้วก็มาถึงวันที่เธอกลับมาเรานัดเจอกันคุยกันเธอขอดูโทรศัพท์ผมครับแต่ผมไม่ให้ ละสุดท้ายผมก็ให้แต่เธอรู้ครับว่าถ้าไม่มีอะไรผมคงให้เธอดูแล้ว เธอคาดคั้นผมจนผมยอมบอกเธอเสียใจครับร้องไห้ทั้งที่เรากำลังกินข้าวกันอยู่แต่ตอนนั้นผมไม่ได้แคร์เธอมากพอจนเริ่มยุ่งกับพี่คนนั้นเธอรู้แค่ว่าผมคุยกันไปเที่ยวกันและเธอก็เริ่มรู้มากขึ้นเรื่อยๆจนรู้หมดผมเสียใจครับที่ทำลงไปแต่ก็ยังไม่ตาสว่างสักทีที่เห็นเธอเสียใจ น้ำหนักเธอลดลงฮวบๆภายในเดือนเดียวเกือบ10กิโล เธอให้โอกาสผมหลายรอบจนสุดท้ายเธอก็จากผมไปครับ จากที่เธอเคยมีน้ำตาก็ไม่มีอีกแล้วเธอบอกว่าหัวใจเธอแตกไปหมดแล้ว หัวใจที่เคยรักผมมันหมดไปแล้ว เธอด้านชากับความรู้สึกที่มีให้ผม พอผมได้ยินน้ำตาผมไหลเลยครับ ผมไม่รู้ว่า ที่ผ่านมาผมอาจจะคิดว่ายังไงเธอก็ไม่ไปไหนแต่ตอนนี้เธอไปจากผมจริงๆจากนั้นกลายเป็นผมเองที่รู้สึกเสียใจเหมือนใจมันแตกสลายผมไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกนั้นยังไงดีผมย้ำตัวเองว่าเธอเจ็บกว่าผมหลายเท่า ผมพยายามง้อเธอแต่เธอก็ไม่เคยสนใจเธอยอมคุยกับผมบ้างบางทีเธอก็พูดแรงๆจนผมท้อที่จะง้อเธอนี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่ยิ่งผมได้อยู่คนเดียวทำให้ผมได้รู้ว่าผมรักเธอแค่ไหน เธอมีค่ากับผมมากแค่ไหนผมควรจะง้อเธอต่อไปดีมั้ยครับ
สุดท้ายผมอยากบอกผู้ชายและผู้หญิงทุกคนที่คิดจะนอกใจ อย่าทำเลยนะครับเมื่อเราเจอคนที่เรารักมากที่สุดและเราก็รักเขามากที่สุดเราก็ควรพอที่เขา ตอนนี้ผมได้บทเรียนที่มีค่าที่สุดในชีวิตแล้ว ผมอยากให้เรากับมาเป็นเหมือนเดิม ให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ
ผู้ชายโง่ๆที่เสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไป(18+)
ย้อนกลับไปเมื่อ2-3ปีก่อนครับ ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอเป็นเพื่อนกับน้องสาวของเพื่อนผม เธอกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4 ส่วนผม ปี1
ช่วงที่เจอเธอเป็นช่วงเปิดเทอม2ของ ม.4พอดี ไม่รู้เพราะอะไรทั้งที่เธอก็หน้าตาธรรมดา ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัว อวบๆสูง160หนัก57 แต่ก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดเกินไปนัก แต่ผมก็ชอบเธอเข้าให้แล้ว เธอกับเพื่อนมาจัดวันเกิดกันที่บ้านเพื่อนผมแล้วผมไปเอารายงานพอดีเพื่อนผมเลยชวนให้อยู่กินด้วยกัน เพื่อนก็แนะนำให้รู้จักว่าผู้หญิงคนนั้นชื่อ มาย(นามสมมุติ) มีเพื่อนๆเธอหลายคนครับแต่ละคนสวยๆน่ารักแต่งหน้าแต่งตัวกันทั้งนั้นมีแต่เธอที่ดูธรรมดาแต่ก็ทำให้ผมมองได้แค่เธอ(ไม่รู้ว่าเธอทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่านะครับ555555)เราก็เริ่มคุยกันไปเรื่อยๆครับ เธอยังไม่มีแฟนผมงี้ใจเต้นแรงมาก จากวันนั้นผมก็ติดต่อกับเธอใาเรื่อยๆทางเฟซบุ๊คน่ะครับ ช่วงนั้นไลน์มีหรือยังผมก็ไม่แน่ใจแต่ผมกับเธอเล่นเฟซบุ๊คกัน คุยกันไปมาสักเดือนนึงผมก็ขอเธอเป็นแฟน ผมบอกเธอว่าเธอคือคนสำคัญของผมครับ(พูดถึงตรงนี้ก็เขิน ยังจำความรู้สึกนั้นได้อย่างดีเลย)เธอตอบตกลงครับ ตอนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่สุขจนไม่รู้จะบรรยายยังไง ยิ่งกว่าคำว่าฟินอ่ะครับ5555พอเราคบกันเพื่อนของเราก็รู้หมดว่าเราเป็นแฟนกัน เราจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ พอผมมีเวลาว่างผมก็ให้เวลาว่างนั่นกับเธอ เธอเป็นคนโลกสวยครับ คือ เป็นคนใจดี ขี้สงสาร รักสัตว์(อันนี้มากครับ ไม่ว่าเธอแมวกับสุนัขที่ไหนจะเข้าไปเล่นด้วยตลอดเลย)และที่สำคัญเธอมองโลกในแง่ดีมากเธอคิดเสมอว่าถ้าเธอดีกับใครคนนั้นก็จะดีกับเธอแต่โลกนี้โหดร้ายเกินไปสำหรับเธอครับ พอคบกันมาได้สักปีผมก็เริ่มกลับไปติดเพื่อนบ้างบางทีเธอก็มาบ่นกับผม ผมเลยรู้ตัวว่าไม่ได้สนใจเธอ เธอเป็นคนจดจำรายละเอียดต่างๆได้ดี ไม่เคยลืมวันสำคัญเลย ทุกเดือนที่ครบรอบของเราเธอก็จะแต่งรูปหรือมีของขวัญเล็กๆน้อยๆถ้าเราว่างตรงกันก็จะไปกินข้าวด้วยกัน เธอค่อนข้างจะขี้บ่นครับแต่ก็บ่นเพราะผมวางตัวไม่ดีบ้าง ไม่เก็บของบ้าง ไม่ดูแลตัวเองบ้าง เธอไม่ใช่คนขี้อ้อนแต่ผมรู้ด้วยตัวเองว่าเธอต้องการให้ผมเอาใจ เธอค่อนข้างเก็บความรู้สึกเก่งกับคนอื่นแต่กับผมไม่เลย อะไรที่เธอไม่ทำกับคนอื่นเธอทำกับผมหมด ง้องแง้ง ขี้น้อยใจ นิสัยทุกอย่างที่ผู้หญิงเป็น เธอก็เป็นครับแต่เธอเป็นคนมีเหตุผลนี่คือสิ่งที่ผมยอมรับ ปีแรกผมคบกับเธอมาผมได้มากสุดแค่กอดจูบเธอค่อนข้างจะซีเรียสเรื่องนี้ครับคือให้ได้แต่ไม่มากเกินไปเพราะยังไม่แต่งงาน แต่ผมก็ทำให้เธอคล้อยตามได้ครับ55555 ตั้งแต่มีเธอเข้ามาชีวิตผมดีขึ้นมากจากคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไรก็มีเธอมาทำให้โลกของผมสดใสขึ้น เราไปเที่ยวตามที่ต่างๆด้วยกันมากมาย เธอมักจะเล่าว่าเพื่อนของเธอบอกว่าเธอน่าอิจฉาที่มีแฟนแบบผม ตอนนั้นผมก็ดีใจครับที่ผมเป็นแฟนทร่ดีของเธอจยคนอื่นอิจฉา พอเธอขึ้น ม6 เธอก็เริ่มน่ารักขึ้นบ้าง เธอไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนของเธอซึ่งมีผู้ชายด้วย ผมเลิกเรียนผมก็ไปรับเธอเห็นเธอยืนคุยกับเพื่อนผู้ชายคนนึงรอผมอยู่ นาทีนั้นผมรู้สึกผมหวงผมหึงเธอมาก ผมพาเธอกลับเมื่อขึ้นรถผมเริ่มชวนทะเลาะเรื่องผู้ชายคนนั้น ผู้ชายด้วยกันทำไมจะดูไม่ออกครับว่าคิดยังไงแค่เห็นสายตาที่มันมองเธอผมก็แทบจะเข้าไปชกมันแล้ว แต่เธอก็เถียงผมครับ ผมรู้ว่าถ้าเธอไม่ผิดเธอก็จะเถียงแบบนี้แต่อารมณ์ผมตอนนั้นมันร้อนเกินไป ผมพาเธอไปที่ห้องของผม(ปกติเธอก็มาครับเราไม่เคยทำอะไรกันเกินเลย แต่วันนี้กำลังจะทำครับ^0^) เธอไม่ยอมพูดกับผมครับเธอเงียบผมก็เงียบตอนนั้นผมไม่ฟังเหตุผลเธอเลยผมเข้าไปจูบเธอ เธอก็ไม่ขัดขืนนะครับเพราะเราก็จูบกันเป็นปกติแต่เธอไม่รู้ว่าวันนี้เธอกำลังจะเป็นของผม(ขอข้ามช่วงติดเรทนะครับ)ใช่ครับ ผมใช้แรงกับเธอทำให้เธอยอมผมแต่เธอก็ไม่ได้เต็มใจเลย แต่รู้มั้ยครับเธอไม่ร้องไห้เลยเธอไม่ยอมพูดกับผมหนักกว่าเดิมอีก ผมเลยไปส่งเธอที่บ้านผมง้อเธออยู่เกือบเดือนเธอถึงจะหายโกรธผมและเราก็มีอะไรกันบ้างแทบจะนับครั้งได้เลย ถึงช่วงเธอเข้ามหาลัยครับปีเธอเปิดเทอมช้าเพราะอาเซียนผมก็อยู่ปี4แล้วครับแต่คนละมหาลัยกับเธอ(ขอไม่บอกนะครับว่าผมกับเธอเรียนที่ไหน)พอปิดเทอมเธอก็ปิดนานมากและเธอว่างครับ เธอก็เลยไปต่างจังหวัดหาญาติพร้อมครอบครัวเธอบ่อยๆครั้งนึงเธอไปเป็นเดือนเลยครับจากที่ไม่เคยห่างกันนานก็ต้องห่างทำให้ผมรู้สึกเหงามาก ผมเลยจะไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้ววันนั้นมีรุ่นพี่ที่จบไปแล้วเค้าก็ไปกินด้วยและมีผู้หญิงคนนึงเป็นเพื่อนของพี่เค้าไปด้วย(พอจะเดากันออกสินะครับว่าผมจะเลวยังไง)พอกินเหล้ากันก็เริ่มคุยกันสนิทกัน แต่ผมขออนุญาตเธอทุกครั้งนะครับที่มากินเธอก็ไม่ชอบให้ผมมาหรอกครับแต่ผมบอกเธอไปว่าผมเหงาเธอไม่อยู่เธอจึงยอมให้ผมไป หลายๆครั้งเข้าผมกับพี่คนนั้นก้เริ่มสนิทกันจนมากกว่าพี่น้อง ครับเรามีอะไรกัน ผมยอมรับเลยว่าผมหลงพี่คนนี้มากพี่เค้าก้อวบๆครับ ขาวๆแต่งหน้าแต่งตัวมีจริต พี่เค้ารู้ครับว่าผมมีแฟนแล้วและเธอก็แล้วเหมือนกัน รู้มั้ยครับผมหลงพี่คนนี้จนหาเรื่องให้แฟนทำตัวห่างๆจากผม คือผมขอมีเวลาส่วนตัวบ้าง มันเป็นข้ออ้างที่แย่นะครับทั้งที่เมื่อก่อนผมดึงเวลาส่วนตัวของเธอมาเป็นของผมจนเธอติดผม เราทะเลาะกันสักพักสุดท้ายเธอยอมครับ(เราคุยโทรศัพท์นะครับเธออยู่ ตจว) พอผมมีเวลาว่างผมก็เอาเวลาไปทุ่มเทให้พี่นั่นส่วนแฟนผมเธอไม่เคยทักผมมาก่อนอีกเลย เธอจะรอผมทักไปเพราะเธอกลัวผมรำคาญ บางวันเธอก็บ่นกับผมบ้างว่าเธอกลัวผมมีคนอื่น ผมก็โกหกเธอครับ บางทีเธอไม่ทักมาผมก็รู้สึกใจหวิวๆเหมือนกันแต่ก็นิดหน่อยครับเพราะมันถูกแทนด้วยพี่คนนั้น แล้วก็มาถึงวันที่เธอกลับมาเรานัดเจอกันคุยกันเธอขอดูโทรศัพท์ผมครับแต่ผมไม่ให้ ละสุดท้ายผมก็ให้แต่เธอรู้ครับว่าถ้าไม่มีอะไรผมคงให้เธอดูแล้ว เธอคาดคั้นผมจนผมยอมบอกเธอเสียใจครับร้องไห้ทั้งที่เรากำลังกินข้าวกันอยู่แต่ตอนนั้นผมไม่ได้แคร์เธอมากพอจนเริ่มยุ่งกับพี่คนนั้นเธอรู้แค่ว่าผมคุยกันไปเที่ยวกันและเธอก็เริ่มรู้มากขึ้นเรื่อยๆจนรู้หมดผมเสียใจครับที่ทำลงไปแต่ก็ยังไม่ตาสว่างสักทีที่เห็นเธอเสียใจ น้ำหนักเธอลดลงฮวบๆภายในเดือนเดียวเกือบ10กิโล เธอให้โอกาสผมหลายรอบจนสุดท้ายเธอก็จากผมไปครับ จากที่เธอเคยมีน้ำตาก็ไม่มีอีกแล้วเธอบอกว่าหัวใจเธอแตกไปหมดแล้ว หัวใจที่เคยรักผมมันหมดไปแล้ว เธอด้านชากับความรู้สึกที่มีให้ผม พอผมได้ยินน้ำตาผมไหลเลยครับ ผมไม่รู้ว่า ที่ผ่านมาผมอาจจะคิดว่ายังไงเธอก็ไม่ไปไหนแต่ตอนนี้เธอไปจากผมจริงๆจากนั้นกลายเป็นผมเองที่รู้สึกเสียใจเหมือนใจมันแตกสลายผมไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกนั้นยังไงดีผมย้ำตัวเองว่าเธอเจ็บกว่าผมหลายเท่า ผมพยายามง้อเธอแต่เธอก็ไม่เคยสนใจเธอยอมคุยกับผมบ้างบางทีเธอก็พูดแรงๆจนผมท้อที่จะง้อเธอนี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่ยิ่งผมได้อยู่คนเดียวทำให้ผมได้รู้ว่าผมรักเธอแค่ไหน เธอมีค่ากับผมมากแค่ไหนผมควรจะง้อเธอต่อไปดีมั้ยครับ
สุดท้ายผมอยากบอกผู้ชายและผู้หญิงทุกคนที่คิดจะนอกใจ อย่าทำเลยนะครับเมื่อเราเจอคนที่เรารักมากที่สุดและเราก็รักเขามากที่สุดเราก็ควรพอที่เขา ตอนนี้ผมได้บทเรียนที่มีค่าที่สุดในชีวิตแล้ว ผมอยากให้เรากับมาเป็นเหมือนเดิม ให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ