ผมเช็คใจตัวเองแน่นอนแล้วว่า
"ผมรักเธอมาก"
ยาวหน่อยนะครับแต่ช่วยผมคิดที
คือผมกับแฟนเลิกกันมาจะ2เดือนแล้ว ต้นเดือน แต่ผมยังรักเค้าอยู่ยังคิดถึงเค้าตลอดเวลา
ผมกับแฟนคบกันมา1ปีกว่า ตอนที่เลิกกันเป็นช่วงที่ผมเข้ามหาลัยแล้วเปิดซัมเมอร์พอดีเธอเป็นรุ่นน้องผม1ปี
ทำให้ผมไม่ว่างไปง้อเลยเพราะถ้าผมโดดมหาลัยไปคงไม่เวิกแน่ผมกลัวติดF ซึ้งผมเล่งวันขอคืนดีอยู่พอผมเจอวันนั้นแล้ว
ผมคิดจะไปคืนดีแต่เธอดันมีแฟนใหม่แล้ว ด้วยความเสียใจจากใจจริงผมเลยไประบายกับเพื่อนที่มหาลัย
แล้วเพื่อนก็หวังดีหรือนึกสนุกเอาเฟสผมไปเล่นแล้วไปด่าแฟนเก่าผมที่ทำแบบนี้ แล้วก็เลยเข้าใจผิดกัน (หลายรอบด้วย)
แล้วเพื่อนก็ปั่นผมลากออกไปเรื่องอื่นจนเหมือนผมหลอกตัวเองว่าไม่ได้รักแล้ว (มันทำให้ผมดูเลวมากๆ) แล้วผมก็ใช้ชีวิตมหาลัยต่อไป
จนกระทั้ง!! ผ่านไปเกอบจะครบ1เดือนที่เลิกกันผมทนไม่ได้ผมรู้ตัวเสมอว่าผมรักเธอผมคิดถึงเธออยู่ทุกวันทุกคืน
ผมหลับตาลงจะนอนทีไรผมก็นึกถึงแต่เธอทั้งๆที่เราเลิกกันไปแล้ว ผมเลยเช็คใจตัวเองให้พร้อมว่าจริงไหมหรืออารมชัววูบ
แล้วผมได้ผลสรุปว่าผมรักเธอมากจริงๆแม้จะเลิกไปแล้วผมยังคิดถึงเธอยู่ยังเป็นห่วงเธออยู่ตลอดเวลา
ผมจึงตัดสินใจรวบรวมความกล้าไปง้อเธอ พอผมไปหาเธอที่โรงเรียนวันแรกตอนพักเที่ยง เธอยังหันมาคุยกับผมอยู่ผมดีใจมากที่สุด
แต่พอผมบอกขอคืนดีเธอร้องไห้ออกมาทันทีในใจผมตอนนั้นเจ็บปวดมากที่เห็นเธอร้องไห้ แล้วเธอก็ไม่พูดอะไรแล้วเดินเข้าห้องเรียนไป
นี้คือช่วง1เดือนที่เลิกกันไป(ตอนนี้เธอเลิกกับแฟนใหม่แล้ว ตอนผมไปง้อผมก็ไม่รู้) ตอนนั้นที่ผมง้อเธออยู่มันดูมีความหวังมาก
แล้วผมก็รักเธอจริงๆผมจะง้อเธอจนกว่าเธอจะคืนดีค่อยๆเป็นค่อยๆไป เป็นปีๆผมก็โอเค แต่ผ่านไป2-3วันเธอก็บอกพี่น้องกันดีแล้ว
ผมปวดจี้ดเลย ผมก็ถามทำไม(คำถามโง่ๆทั่วไป)แล้วผมก็ถามเธอว่า "ยังรักกันอยู่ไหมอ่ะ" เธอตอบว่า "ไม่" ใจผมสลายเลย....
...แต่ผมก็ยังหน้าด้านต่อง้อเธอต่อ จนมหาลัยเริ่มเข้าสู้ช่วงสอบทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาไปง้อ พอมหาลัยปิดเทอมอีกครั้ง
ผมจึงไปง้อเธออีกรอบ แต่ผมดันพบว่ามีคนชอบเธออยู่แต่เธอคิดแค่เพื่อน(นามสมมุติ Q) แต่เธอแคร์Qมากจนผมกลัวนิดๆ แต่ที่ผมกลัวจริงคือ
....ปกติตอนคบกันเวลาแฟนผมมีอะไรหลุดเช่นกระโปรงหรือก้ม ผมจะปิดให้ตลอด แต่นี้Qมันจ้องตาค้างทุกครั้ง เลยผมจะพูดก็พูดไม่ได้
ผมเจ็บมากทีกลายเป็นแบบนี้ปกติตอนคบกันผมไม่ให้ใครมาทำอะไรแบบนี้ได้ แต่ผมกับเธอเลิกกันไปแล้วผมไม่อยู่ในสถานะเข้าไปคุย
แบบเมื่อก่อน แต่ผมคิดว่าปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ จากค่อยๆง้อ ผมเลยกลายเป็นง้อจริงจังผมง้อแบบเต็มสูบ [เข้า ณ เวลาปัจจุบัน]
ผมรู้นิสัยเสียๆตัวเองดีที่มีคือ
1.เป็นผู้ชายที่เยอะ/เรื่องมาก
2.หูเบา(โดนปั่นง่าย)
3.หื่น(แบบเอาฮา)
4.หน้าด้านเกินไป
5.ขี้สะ-เอือก
6.บางทีผมก็ไม่ค่อยสนใจ(ช่วงจะเข้ามหาลัยผมไม่ได้อ่านหนังสือนะผมไปทำงานให้พ่อแม่เห็นว่าผมเรียนสายนี้รุ่ง เลยห่างๆกัน)
แล้วผมแก่นิสัยเสียผมส่วนใหญ่ได้แล้ว ขอ1,2,3,4,6 เหลือแค่ขี้สะ-เอือกที่ยังไม่ขาด
แต่แล้วพอผมไปง้อจริงๆเธอทำท่ารำคาญผมแบบสุดๆเธอบอกว่าไม่อยากมีแฟน เธอทำหน้าไม่พอใจทุกครั้งที่เห็นผม
ผมเห็นแล้วผมเจ็บทุกครั้งแต่ผมรักแล้วจริงใจสุดๆ ผมไม่เคยคิดจะมีกิ๊กนอกใจหรืออะไรต่างๆ เธอบอกว่าไม่ชอบมีให้ใครมาด่า
*ขึ้นไปอ่านตรงที่ขีดเส้นได้เลยครับ*
ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าผมพูดไปว่าเพื่อนปั่นเพื่อนโพสเพื่อนทำจนผมคิดแบบนั้นแต่ผมก็หักวามคิดกลับมาได้
[ฟังดูมันเหมือนข้ออ้างสัสๆเลยใช่ไหมครับผมเลยไม่กล้าบอกเธอ]
ผมจึงง้อต่อ แต่เธอก็บอกกับผมว่า นี้ไม่ใช่รักหรอก ถ้ารักจะด่าหรอ ผมเครียดสุดๆเลยครับ
จากคู่ที่รักกันสุดๆแบบผมรักเธอจริงๆแล้วผมก็เข้ากันได้ผมหวังจะคบจนแต่งงานเลย ผมบอกเรื่องนี้ผมแม่ด้วยซ้ำว่าเรียนจบแต่งเลยนะ
กลายเป็นแบบนี้ เพราะผมไปด่าเธอซึ้งผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นเลย แต่ผมก็ไม่กล้าแก้ตัว
ตอนนี้เหมือนเธอจะรำคาญผมเต็มที่ ผมเหมือนโดนจิกจิตใจเจ็บปวด เครียดหนักอยู่ หลายคนบอกให้ผมตัดใจแต่ผมรักเธอสุดๆผมเป็นห่วงเธอ
กับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ของเธอ ผมอยากกลับไปดูแลเธออีก
สิ่งที่ผมรู้นะครับว่าเธอเกลียดผมตรงไหนบ้าง
1.ผมขี้บ่นขี้จุกจิก
2.เธอคิดว่าผมชอบด่า (จริงๆผมแค่บ่นๆบางทีผมแยกอารมไม่ออก) (ส่วนด่าแบบด่าจริงๆเพื่อนมันทำ)
3.ผมขอเธอกอด (ผมว่ามันน่ารักดี แต่จริงๆผมว่ายังไงก็ได้)
4.ผมขอเธอจูบ (คือมีช่วงนึงผมได้คุยกับเพื่อนก่อนขึ้น มหาลัยผมโดนเพื่อนปั่นอีกว่าท่าไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ได้นะจริงๆเพื่อนบอกให้ผมขอ 18+ แต่คิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาป่ะ แต่คือเอาจริงๆนะแค่จูบผมยังไม่กล้าเลย หน้าจะชนกันผมรุ้สึกตัวผมจะกระชากหัวออกมาตลอด)
5.ผมยุ่งเรื่องส่วนตัวมากไป (เพราะผมคิดจะคบกันยาวๆจริงๆผมจึงคิดว่าไม่ต้องมีอะไรปิดบัง)
แต่สิ่งที่เธอเกลียดทั้งหมดนี้ผมเลิกแน่นอนแล้วเพราะมันทำให้ผมกับเธอทะเลาะกันบ่อยๆ
ซึ้งตอนนี้แม้ผมทักไปเธอก็ไม่ตอบผมเธอไม่อยากเห็นหน้าผมอีกต่อไปแล้วทำไมกลายเป็นขนาดนี้ ผมรักเธอจริงๆแล้วผมไม่คิดว่าความรักที่มีให้กันแบบเต็มที่เป็นปีๆ มันจะสลายไปใน2เดือน มันต้องเหลืออยู่ที่ไหนซักแห่งในใจเธอแล้วผมจะจุดมันขึ้นมาอีกครั้ง
ถึงผมจะท้อ ถึงผมจะเจ็บ ถึงผมจะเหนื่อย จะเครียด จะโดนเสียดแทง
แต่ผมจะไม่ถอยครับ ผมรักเธอจริงๆจากใจเลยผมอยากดูแลเธอต่อไป ผมทนให้ Q(นามสมมุติ)มาทำแบบนี้ต่อไม่ได้ด้วย
ผมเน้นอีกครั้งครับว่าผมรักเธอ
ทำยังไงดีผมอยากคืนดีกับแฟนเก่ามากๆ หาวิธีไม่ได้แล้ว ช่วยหน่อยครับ เหตุการณ์แน่น!!
ยาวหน่อยนะครับแต่ช่วยผมคิดที
ผมกับแฟนคบกันมา1ปีกว่า ตอนที่เลิกกันเป็นช่วงที่ผมเข้ามหาลัยแล้วเปิดซัมเมอร์พอดีเธอเป็นรุ่นน้องผม1ปี
ทำให้ผมไม่ว่างไปง้อเลยเพราะถ้าผมโดดมหาลัยไปคงไม่เวิกแน่ผมกลัวติดF ซึ้งผมเล่งวันขอคืนดีอยู่พอผมเจอวันนั้นแล้ว
ผมคิดจะไปคืนดีแต่เธอดันมีแฟนใหม่แล้ว ด้วยความเสียใจจากใจจริงผมเลยไประบายกับเพื่อนที่มหาลัย
แล้วเพื่อนก็หวังดีหรือนึกสนุกเอาเฟสผมไปเล่นแล้วไปด่าแฟนเก่าผมที่ทำแบบนี้ แล้วก็เลยเข้าใจผิดกัน (หลายรอบด้วย)
แล้วเพื่อนก็ปั่นผมลากออกไปเรื่องอื่นจนเหมือนผมหลอกตัวเองว่าไม่ได้รักแล้ว (มันทำให้ผมดูเลวมากๆ) แล้วผมก็ใช้ชีวิตมหาลัยต่อไป
จนกระทั้ง!! ผ่านไปเกอบจะครบ1เดือนที่เลิกกันผมทนไม่ได้ผมรู้ตัวเสมอว่าผมรักเธอผมคิดถึงเธออยู่ทุกวันทุกคืน
ผมหลับตาลงจะนอนทีไรผมก็นึกถึงแต่เธอทั้งๆที่เราเลิกกันไปแล้ว ผมเลยเช็คใจตัวเองให้พร้อมว่าจริงไหมหรืออารมชัววูบ
แล้วผมได้ผลสรุปว่าผมรักเธอมากจริงๆแม้จะเลิกไปแล้วผมยังคิดถึงเธอยู่ยังเป็นห่วงเธออยู่ตลอดเวลา
ผมจึงตัดสินใจรวบรวมความกล้าไปง้อเธอ พอผมไปหาเธอที่โรงเรียนวันแรกตอนพักเที่ยง เธอยังหันมาคุยกับผมอยู่ผมดีใจมากที่สุด
แต่พอผมบอกขอคืนดีเธอร้องไห้ออกมาทันทีในใจผมตอนนั้นเจ็บปวดมากที่เห็นเธอร้องไห้ แล้วเธอก็ไม่พูดอะไรแล้วเดินเข้าห้องเรียนไป
นี้คือช่วง1เดือนที่เลิกกันไป(ตอนนี้เธอเลิกกับแฟนใหม่แล้ว ตอนผมไปง้อผมก็ไม่รู้) ตอนนั้นที่ผมง้อเธออยู่มันดูมีความหวังมาก
แล้วผมก็รักเธอจริงๆผมจะง้อเธอจนกว่าเธอจะคืนดีค่อยๆเป็นค่อยๆไป เป็นปีๆผมก็โอเค แต่ผ่านไป2-3วันเธอก็บอกพี่น้องกันดีแล้ว
ผมปวดจี้ดเลย ผมก็ถามทำไม(คำถามโง่ๆทั่วไป)แล้วผมก็ถามเธอว่า "ยังรักกันอยู่ไหมอ่ะ" เธอตอบว่า "ไม่" ใจผมสลายเลย....
...แต่ผมก็ยังหน้าด้านต่อง้อเธอต่อ จนมหาลัยเริ่มเข้าสู้ช่วงสอบทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาไปง้อ พอมหาลัยปิดเทอมอีกครั้ง
ผมจึงไปง้อเธออีกรอบ แต่ผมดันพบว่ามีคนชอบเธออยู่แต่เธอคิดแค่เพื่อน(นามสมมุติ Q) แต่เธอแคร์Qมากจนผมกลัวนิดๆ แต่ที่ผมกลัวจริงคือ
....ปกติตอนคบกันเวลาแฟนผมมีอะไรหลุดเช่นกระโปรงหรือก้ม ผมจะปิดให้ตลอด แต่นี้Qมันจ้องตาค้างทุกครั้ง เลยผมจะพูดก็พูดไม่ได้
ผมเจ็บมากทีกลายเป็นแบบนี้ปกติตอนคบกันผมไม่ให้ใครมาทำอะไรแบบนี้ได้ แต่ผมกับเธอเลิกกันไปแล้วผมไม่อยู่ในสถานะเข้าไปคุย
แบบเมื่อก่อน แต่ผมคิดว่าปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ จากค่อยๆง้อ ผมเลยกลายเป็นง้อจริงจังผมง้อแบบเต็มสูบ [เข้า ณ เวลาปัจจุบัน]
ผมรู้นิสัยเสียๆตัวเองดีที่มีคือ
1.เป็นผู้ชายที่เยอะ/เรื่องมาก
2.หูเบา(โดนปั่นง่าย)
3.หื่น(แบบเอาฮา)
4.หน้าด้านเกินไป
5.ขี้สะ-เอือก
6.บางทีผมก็ไม่ค่อยสนใจ(ช่วงจะเข้ามหาลัยผมไม่ได้อ่านหนังสือนะผมไปทำงานให้พ่อแม่เห็นว่าผมเรียนสายนี้รุ่ง เลยห่างๆกัน)
แล้วผมแก่นิสัยเสียผมส่วนใหญ่ได้แล้ว ขอ1,2,3,4,6 เหลือแค่ขี้สะ-เอือกที่ยังไม่ขาด
แต่แล้วพอผมไปง้อจริงๆเธอทำท่ารำคาญผมแบบสุดๆเธอบอกว่าไม่อยากมีแฟน เธอทำหน้าไม่พอใจทุกครั้งที่เห็นผม
ผมเห็นแล้วผมเจ็บทุกครั้งแต่ผมรักแล้วจริงใจสุดๆ ผมไม่เคยคิดจะมีกิ๊กนอกใจหรืออะไรต่างๆ เธอบอกว่าไม่ชอบมีให้ใครมาด่า
*ขึ้นไปอ่านตรงที่ขีดเส้นได้เลยครับ*
ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าผมพูดไปว่าเพื่อนปั่นเพื่อนโพสเพื่อนทำจนผมคิดแบบนั้นแต่ผมก็หักวามคิดกลับมาได้
[ฟังดูมันเหมือนข้ออ้างสัสๆเลยใช่ไหมครับผมเลยไม่กล้าบอกเธอ]
ผมจึงง้อต่อ แต่เธอก็บอกกับผมว่า นี้ไม่ใช่รักหรอก ถ้ารักจะด่าหรอ ผมเครียดสุดๆเลยครับ
จากคู่ที่รักกันสุดๆแบบผมรักเธอจริงๆแล้วผมก็เข้ากันได้ผมหวังจะคบจนแต่งงานเลย ผมบอกเรื่องนี้ผมแม่ด้วยซ้ำว่าเรียนจบแต่งเลยนะ
กลายเป็นแบบนี้ เพราะผมไปด่าเธอซึ้งผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นเลย แต่ผมก็ไม่กล้าแก้ตัว
ตอนนี้เหมือนเธอจะรำคาญผมเต็มที่ ผมเหมือนโดนจิกจิตใจเจ็บปวด เครียดหนักอยู่ หลายคนบอกให้ผมตัดใจแต่ผมรักเธอสุดๆผมเป็นห่วงเธอ
กับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ของเธอ ผมอยากกลับไปดูแลเธออีก
สิ่งที่ผมรู้นะครับว่าเธอเกลียดผมตรงไหนบ้าง
1.ผมขี้บ่นขี้จุกจิก
2.เธอคิดว่าผมชอบด่า (จริงๆผมแค่บ่นๆบางทีผมแยกอารมไม่ออก) (ส่วนด่าแบบด่าจริงๆเพื่อนมันทำ)
3.ผมขอเธอกอด (ผมว่ามันน่ารักดี แต่จริงๆผมว่ายังไงก็ได้)
4.ผมขอเธอจูบ (คือมีช่วงนึงผมได้คุยกับเพื่อนก่อนขึ้น มหาลัยผมโดนเพื่อนปั่นอีกว่าท่าไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ได้นะจริงๆเพื่อนบอกให้ผมขอ 18+ แต่คิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาป่ะ แต่คือเอาจริงๆนะแค่จูบผมยังไม่กล้าเลย หน้าจะชนกันผมรุ้สึกตัวผมจะกระชากหัวออกมาตลอด)
5.ผมยุ่งเรื่องส่วนตัวมากไป (เพราะผมคิดจะคบกันยาวๆจริงๆผมจึงคิดว่าไม่ต้องมีอะไรปิดบัง)
แต่สิ่งที่เธอเกลียดทั้งหมดนี้ผมเลิกแน่นอนแล้วเพราะมันทำให้ผมกับเธอทะเลาะกันบ่อยๆ
ซึ้งตอนนี้แม้ผมทักไปเธอก็ไม่ตอบผมเธอไม่อยากเห็นหน้าผมอีกต่อไปแล้วทำไมกลายเป็นขนาดนี้ ผมรักเธอจริงๆแล้วผมไม่คิดว่าความรักที่มีให้กันแบบเต็มที่เป็นปีๆ มันจะสลายไปใน2เดือน มันต้องเหลืออยู่ที่ไหนซักแห่งในใจเธอแล้วผมจะจุดมันขึ้นมาอีกครั้ง
ถึงผมจะท้อ ถึงผมจะเจ็บ ถึงผมจะเหนื่อย จะเครียด จะโดนเสียดแทง
แต่ผมจะไม่ถอยครับ ผมรักเธอจริงๆจากใจเลยผมอยากดูแลเธอต่อไป ผมทนให้ Q(นามสมมุติ)มาทำแบบนี้ต่อไม่ได้ด้วย
ผมเน้นอีกครั้งครับว่าผมรักเธอ