การทำสมาธิ เป็นการฝืนธรรมชาติของจิตใจคนเรา จิตของเรามีหน้าที่รับรู้สิ่งรอบๆ ข้างแล้วนำมาคิดปรุงแต่ง ทำให้จิตไม่สงบนิ่ง เราสั่งตาไมให้เห็นรูปไม่ได้ สั่งหูไม่ให้ได้ยินเสียงก็ไม่ได้ ฯ เมื่อรู้เห็นแล้วใจมันก็คิดต่อโดยอัตโนมัติ เกิดเป็นความฟุ่งซ่าน ซัดส่ายไปตามอารมณ์ การทำสมาธิ ก็คือการพยายามเอาจิตไปจอจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จิตที่ปกติโดดไปๆ มาๆ ตามสิ่งที่มากระทบ ความพยายามที่จะหยุดให้จิตรับเพียงสิ่งเดียวจึงเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก ต้องใช้ทักษะ ต้องฝึกอย่างหนัก และเสื่อมง่าย เหมือนการเล่นกีฬา เล่นดนตรี ฯ ถ้าไม่ทำต่อเนื่องก็เสื่อม การที่จะให้จิตปกติสงบนิ่ง เป็นสมาธิ โดยไม่เสื่อมถอย สามารถทำได้โดยไปดับเหตุที่ทำให้จิตเราคิดปรุงแต่ง ถ้าเหตุไม่มี ผลก็ไม่ตามมา ไม่ต้องเอาจิตไปจอจ่อกับอะไร แต่ไปดับความฟุ้งซ่านที่เหตุ ...
ถ้าเกิดว่าสมาธิเสื่อมจะแก้ไขอย่างไร