ขอระบายหน่อยเถอะ !!
ตอนคบกันตอนแรกเค้าไม่มีเงินเราเข้าใจเพราะตอนนั้นเรียนอยู่ ยิ่งแม่เค้ารู้ยิ่งไม่ส่งเงินมาบอกให้ใช้กับเราไปก่อน จนเคยตัวทั้งแม่และลูก(ขอออกตัวก่อนว่าฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวย) จนเรียนจบกันทั้งคู่ เราเลือกที่จะเรียนต่อเค้าทำงานเพราะไม่มีเงินเรียนต่อเหมือนเค้าขาดเราไม่ได้ตามมาอยู่ด้วยงานก็ไม่ทำแม่ก็ไม่ส่งเงินมาให้ลูกชายบอกให้ใช้กับเราอีก เฮ้ออ ก็เลยบอกไปทำงานๆได้เดือนเดียวก็ออกเพราะไม่ชอบหัวหน้า บอกเราขอพักงานซักเดือนเดี๋ยวหางานทำต่อเราก็โอเคเดือนเดียวพอนะ ในระหว่างนั้นก็ใช้เงินเราทั้งหมด จขกท.ยอมอดช้อปปิ้ง ใส่เสื้อตัเก่าๆ กางเกงตัวเดิมๆ รองเท้าขาดก็ไม่กล้าซื้อใหม่เพราะกลัวเงินไม่พอใช้ แม่ให้อาทิตย์ละ1,000฿ เราก็ต้องมาหาร2 อยากกินอะไรก็ไม่ได้กิน อยากไปไหนก็ไม่ได้ เพื่อนนัดเจอกันก็ไม่กล้าไปเพราะไม่มีเงินถ้าไปก็ต้องหาร2 เราก็รอๆให้ถึงสิ้นเดือนเค้าจะได้ไปทำงานซักที แต่ไม่ใช่ พี่ชายจะฝากเข้าทำงานเลยต้องรองานจากพี่ชาย ในตอนนั้นเสียความรู้สึกมาก เราคิดไว้ว่าถ้าเค้าทำงานก็ไม่ต้องแบ่งเงินให้เค้าใช้อีกแต่มันไม่ใช่เลย เราก็โอเคไม่เป็นไร ในระหว่างนั้นก็ทำงานรอไปก่อน เค้าบอกไม่ได้หรอกแม่ไม่ให่ทำทำไปเด่วงานพี่ชายเรียกจะเสียเปล่า เราก็โอเค ถ้างั้นก็ให้แม่โอนตังค์มาให้ใช้นะ (ไม่ได้ประชดนะคะพูดความจริง) เพราะที่ผ่านมาอดทนมานานแล้วเกือบปี อยากเอาเงินไปใช้ซื้อของที่อยากได้บ้าง ดูบทสนมนาเราค่ะ
เค้า:ใช่สิเค้ามันจนนี่ คนจนทำอะไรก็ผิด เค้าไม่มีเงินให้ใช่มั้ย
เรา: มันไม่ใช่อย่างงั้นนะ ไม่เคยเรียกร้องจากเธอเลย แค่อยากขอเธอให้ใช้เงินแม่ เราไม่อยากใ้เธอใช้เงินเรา รู้มั้ยกระเป๋าก็ขาด ครีมจะทายังไม่มีเลย ขอเอาเงินไปซื้อของที่อยากได้เถอะ
เค้า: เธอไม่เข้าใจ
เรา:ใช่ไม่เข้าใจ ที่บ้านก็จน ยิ่งจนก็ยิ่งอยากทำงานให้มีเงินมาเลี้ยงพ่อแม่ เราเป็นคนไม่อยากให้ใครมามีบุญคูณกับเรา ไม่ใช่จนแล้วอยู่เฉยๆ ไม่ทำงาน แล้วมาพุดว่าคนจนมันผิด เราไม่รักเพราะจน มันไม่ใช่
เดี่ยวมาต่อนะคะ นอนก่อน
ทะเลาะกับเพราะเรื่องเงินT^T
ตอนคบกันตอนแรกเค้าไม่มีเงินเราเข้าใจเพราะตอนนั้นเรียนอยู่ ยิ่งแม่เค้ารู้ยิ่งไม่ส่งเงินมาบอกให้ใช้กับเราไปก่อน จนเคยตัวทั้งแม่และลูก(ขอออกตัวก่อนว่าฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวย) จนเรียนจบกันทั้งคู่ เราเลือกที่จะเรียนต่อเค้าทำงานเพราะไม่มีเงินเรียนต่อเหมือนเค้าขาดเราไม่ได้ตามมาอยู่ด้วยงานก็ไม่ทำแม่ก็ไม่ส่งเงินมาให้ลูกชายบอกให้ใช้กับเราอีก เฮ้ออ ก็เลยบอกไปทำงานๆได้เดือนเดียวก็ออกเพราะไม่ชอบหัวหน้า บอกเราขอพักงานซักเดือนเดี๋ยวหางานทำต่อเราก็โอเคเดือนเดียวพอนะ ในระหว่างนั้นก็ใช้เงินเราทั้งหมด จขกท.ยอมอดช้อปปิ้ง ใส่เสื้อตัเก่าๆ กางเกงตัวเดิมๆ รองเท้าขาดก็ไม่กล้าซื้อใหม่เพราะกลัวเงินไม่พอใช้ แม่ให้อาทิตย์ละ1,000฿ เราก็ต้องมาหาร2 อยากกินอะไรก็ไม่ได้กิน อยากไปไหนก็ไม่ได้ เพื่อนนัดเจอกันก็ไม่กล้าไปเพราะไม่มีเงินถ้าไปก็ต้องหาร2 เราก็รอๆให้ถึงสิ้นเดือนเค้าจะได้ไปทำงานซักที แต่ไม่ใช่ พี่ชายจะฝากเข้าทำงานเลยต้องรองานจากพี่ชาย ในตอนนั้นเสียความรู้สึกมาก เราคิดไว้ว่าถ้าเค้าทำงานก็ไม่ต้องแบ่งเงินให้เค้าใช้อีกแต่มันไม่ใช่เลย เราก็โอเคไม่เป็นไร ในระหว่างนั้นก็ทำงานรอไปก่อน เค้าบอกไม่ได้หรอกแม่ไม่ให่ทำทำไปเด่วงานพี่ชายเรียกจะเสียเปล่า เราก็โอเค ถ้างั้นก็ให้แม่โอนตังค์มาให้ใช้นะ (ไม่ได้ประชดนะคะพูดความจริง) เพราะที่ผ่านมาอดทนมานานแล้วเกือบปี อยากเอาเงินไปใช้ซื้อของที่อยากได้บ้าง ดูบทสนมนาเราค่ะ
เค้า:ใช่สิเค้ามันจนนี่ คนจนทำอะไรก็ผิด เค้าไม่มีเงินให้ใช่มั้ย
เรา: มันไม่ใช่อย่างงั้นนะ ไม่เคยเรียกร้องจากเธอเลย แค่อยากขอเธอให้ใช้เงินแม่ เราไม่อยากใ้เธอใช้เงินเรา รู้มั้ยกระเป๋าก็ขาด ครีมจะทายังไม่มีเลย ขอเอาเงินไปซื้อของที่อยากได้เถอะ
เค้า: เธอไม่เข้าใจ
เรา:ใช่ไม่เข้าใจ ที่บ้านก็จน ยิ่งจนก็ยิ่งอยากทำงานให้มีเงินมาเลี้ยงพ่อแม่ เราเป็นคนไม่อยากให้ใครมามีบุญคูณกับเรา ไม่ใช่จนแล้วอยู่เฉยๆ ไม่ทำงาน แล้วมาพุดว่าคนจนมันผิด เราไม่รักเพราะจน มันไม่ใช่
เดี่ยวมาต่อนะคะ นอนก่อน