วันนี้ไปดู Gone girl มาค่ะ
ตาม step การเข้าดูหนัง เรากับแฟนก็จะหยิบมือถือ ipad อะไรต่างๆที่จะส่งเสียงหรือแสงได้ขึ้นมาปิด
ถึงปิดแล้วก่อนเข้าในโรง ก็จะหยิบขึ้นมาเช็คอีกทีเพื่อความแน่ใจ
จากนั้นก็นั่งดูโฆษณา(แม้จะไม่อยากดู) และตัวอย่างหนังไปเรื่อยๆ ไม่ยุกยิก ไม่คุยกัน
เกรงใจคนอื่นนะ กลัวทำเค้ารำคาญ
แฟนนั่งซ้าย เรานั่งขวา แล้วฟ้าก็ประทานอีป้ากับลูกชายในเสื้อยืดร.ด.มานั่งข้างเรา
ป้านั่งติดเรา ลูกชายวัยรุ่นนั่งถัดไป
ปกติเราก็จะพิจารณาคนที่นั่งข้างเสมอ ดูไว้เป็นนิสัยเพื่อความปลอดภัย
จะได้เห็นว่าคนข้างๆรูปร่างหน้าตา พฤติกรรมเป็นยังไง พอแค่รับทราบไม่ได้จ้องจนน่าเกลียดเกินไป
ป้าดูสง่า แต่งตัวดี เป็นสาวหมวยใส่แว่น สูง หุ่นดี บุคลิกคล้ายอาจารย์เก่าเราเลย
ในใจแอบคิดว่า ดีจังสงสัยคราวนี้จะได้ดูหนังสงบจบเรื่อง เพราะเพื่อนร่วมโรงดี
เรากับแฟนนั่งดูตัวอย่างหนังอย่างตั้งใจไปสักพัก สักแป็บบ แสงแยงตามาจากทางขวา
หันไปดู ป้าเอามือถือจอใหญ่ขึ้นมากด พร้อมเสียงติ๊ง ตุ๊ง แต๊ง ของแป้นคีย์บอร์ด
เราก็ยังโอเคนะ คิดว่าเอาขึ้นมาเพื่อกดปิดเสียง ปิดเครื่อง ลดแสงจอ อะไรก็แล้วแต่
หันมาดูตัวอย่างต่อ เสียงไม่เงียบอ่ะ กดตุ๊งติ๊งต่อ หน้าจอสีน้ำเงิน ขาว
ป้าพิมพ์ตอบโต้ใน FB จ้าา พิมพ์นาน พิมพ์ยาว
พิมพ์เป็นเรื่องเป็นราว ถามว่าเรารู้ได้ไงว่าป้าทำไรอยู่
ก็แสงสว่างจอซะ 100% ขนาดนั้น เห็นไปถึง 3 แถวหน้า และอีก 2 แถวหลังอ่ะค่ะ ว่าป้าติดเฟส
เราเริ่มหงุดหงิดละ ทั้งแสง เสียง หันไปมอง 3 รอบก็แล้ว ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
แล้วในที่สุด...ลูกชายก็สะกิดบอกแม่ว่า "ปิดเสียงดิ"
ป้ากดปุ่มลดเสียงด้านข้าง แต่ยังเปิดไฟส่องกบต่อไป
เราเคืองนะ พูดเลย
แต่เห็นว่ายังเป็นแค่ช่วงโฆษณาและตัวอย่างหนัง เลยยังทำใจ
พอเพลงสรรเสริญขึ้น หนังจริงเริ่มมา
ป้าก็ปิดมือถือเก็บลงไป
ในใจคิดว่า "โอเควะ ก็ยังโอเค"
ใครไปดู Gone girl มาแล้ว คงรู้ว่าหนังมันค่อนข้างตื่นเต้น
น่าติดตาม แล้วก็ลุ้น ระทึกเป็นช่วงๆ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อะไรจะเป็นยังไง
นอกจากภาพและเสียงบนจอแล้ว มิติที่ 4 ข้างเราก็เริ่มบรรเลงขึ้น
ลูกชาย หยิบถุงพลาสติกขึ้นมา ล้วงมือไปในถุงพลาสติก หยิบขนมปังห่อถุงพลาสติกขึ้นมา
เราเดาว่าไม่ยามาซากิ ก็กาโต้ว ดูจากทรงถุงใหญ่และหีบห่อต่อชิ้น
บรรจงแกะสก็อตเทป ก่อบ แก่บ
บรรจงเลื่อนขนมปังจากกันถุงขึ้นมาปากถุง ก่อบ แก่บ
จับตัวถุง แล้วงับทีละคำ ก่อบ แก่บ
งับอีกคำ ก็ก่อบ แก่บ
ใครที่เคยซื้อขนมปังร้านพวกนี้ จะสังเกตเห็นว่าถุงต่อชิ้น จะเป็นสีขุ่นๆ เนื้อจะกรอบๆ แข็งๆนิดนึง
จับแล้วจะมีเสียงดังมากกว่าถุงใสๆ ใส่แกงตามตลาด (อันนั้นจะลื่นๆ ไม่ดังขนาดนี้)
ม่างง จะต้องทนงี้ไปตลอด จนกว่าจะกินหมดสินะ
เราเข้าใจนะ บางคนไม่ชอบกินขนมจุบจิบ ข้าวโพด หรือน้ำอัดลม
คนเราหิวได้ เข้าใจ ขนมปังกลิ่นไม่แรง ไม่รบกวน เราเข้าใจ
แต่ทำไมไม่หยิบออกมาทีเดียวอ่ะ
มือที่จับเนื้อแป้งมันไม่ดังไม่ใช่เหรอ
ทำไมจับด้วยตัวถุง
คือกลัวมือเปื้อนใช่มะ?
คือคนข้างๆต้องทนฟังเอาหน่อยใช่ป่ะ?
เราสองจิตสองใจ แต่คิดว่ายังทนได้อีก
ถ้าหันไปพูด ก็จะเพิ่มเสียงดังจากเราเข้าไปอีกคน
เรากลับมาสนใจหนัง ทำหูบอดสุดๆ
แต่แล้วป้าก็เอามือถือไฟส่องกบขึ้นมาเช็คโนติสในเฟสอีกละ
ส่องแป้บๆ ก็เอาลงไป
ซักแป้บ ป้าหิว เอาถุงขึ้นมา....หยิบขนมปังกิน
ด้วยพฤติกรรมก่อบแก่บ เหมือนกันเด๊ะะะะ
พิมพ์เขียวกันมาสินะ
แต่! ป้ากินขนมปังไม่หมด ป้าจึงไม่ทิ้งถุง
ไม่วางถุง
ป้ากำปลายถุง เหมือนกำถุงกาวไว้อย่างนั้น
ทุกครั้งที่กอดอก ทุกครั้งที่เปลี่ยนท่าทาง
ป้าจะปล่อยเสียงก่อบแก่บเสมอ เพราะถุงกาวที่กำไว้
ตูจะบ้าาาาา!!
เราเริ่มบ่นกับแฟนละ ทั้งไฟ ทั้งเสียง
แฟนบอกให้สลับที่กับเค้า เราก็เลือกจะไม่สลับ
ลุกขึ้นยืน บังข้างหลัง ขัดจังหวะคนอื่น
คือเดือดร้อนทุกคน ยกเว้นแม่ลูก blueprint นี่
ดูต่อไป จนตอนเฉลยละว่าเรื่องมันอะไรยังไง
ป้าคุยโทรศัพท์จ้า มีคนโทรมา
ถามว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังมั้ย ตอบเลยว่าไม่
ป้าปิดเสียงตามมารยาทพึงทำ แต่ถ้าคนโทรมา ป้ารับจ่ะ!!!
เสียงคุยเจื้อยแจ้ว ยาวนาน
เราหันไปมอง ป้าคงรู้ตัว เอามือขึ้นมาป้องปากบังเสียงหน่อย
มือข้างไหน ข้างที่ถือถุงกาวจ่ะ!!
ทั้งเสียงคุย เสียงถุง ยาวไป ยาวไปปป จนเสร็จธุระ
คือ ถ้าปิดเสียงแล้วจะคุยขนาดนี้เสียบสายต่อเข้าลำโพงโรงหนังเลยก็ได้นะเห้ย!!
ระบายและบ่นยาวหน่อยนะคะ
คนไม่น่ารักในโรงหนัง ไม่ใช่ไม่เคยเจอ
เด็กร้องไห้ นักพากษ์ เตะเก้าอี้
อี๋อ๋อ โอเว่อแอ็กติ้ง เคยเจอมาหมด
แต่ว่าก็ยังไกลอ่ะ เช่นเป็นแถวข้างหน้า
แถวข้างหล้ง
ซ้ายห่างไปมากๆ ขวาห่างไปไกลๆ
แต่ไม่เคยประชิดขนาดวันนี้อ่ะ
บอกตรง เซ็งนะ
เรามาดูหนัง เราก็อยากดื่มด่ำกับเนื้อเรื่อง
กับเสียง กับภาพ
เราทำตัวให้พร้อมเสมอก่อนจะดูหนัง
เข้าห้องน้ำมาเรียบร้อย จะได้ไม่ลุกออกกลางเรื่อง
ปิดมือถือ ไม่ยุกยิก หรือพูดคุย จะได้ไม่ทำลายบรรยากาศคนอื่น
แล้วนี่อะไรอ่ะ?
หลายคนอาจถามว่า ทำไมไม่หันไปเตือน
เรามองว่าเสียงกับแสงที่เกิดขึ้นมันดังจนรำคาญในระยะคนที่นั่งติดกันข้างๆ อย่างเรา
ไม่ได้รบกวนคนทั่วไป ถ้าเราหันไปเตือน แล้วกลายเป็นเรื่องใหญ่
ความรำคาญนี้ก็จะขยายไปกระทบคนอื่นในวงกว้างขึ้น มากกว่านี้
ที่มาเล่า ไม่ใช่ว่าเราไม่ใช่คนดี ไม่ใช่การแบกรับเพื่อมวลมนุษย์อะไรขนาดนั้นหรอกนะ
(ไม่งั้นคงไม่เอาป้ามาเผาแบบนี้ ฮ่าา)
แต่แบบ ขอบ่นหน่อยยยย
ถ้าป้ามาอ่าน กระทู้นี่ของป้าและลูกพิมพ์เขียวเลย
มอบให้นะ เอาไปปปป
นี่ไม่ใช่กระทู้แรก และคงไม่ใช่กระทู้สุดท้ายที่มีคนมาบ่นสิ่งที่เจอแบบนี้
เราจะมีวิธีไหนบ้าง ที่จะทำให้การรับชมหนัง มันดีขึ้นกว่านี้
นี่คงไม่ใช่กระทู้สุดท้าย : ขอบ่นคนน่าเบื่อในโรงหนัง
ตาม step การเข้าดูหนัง เรากับแฟนก็จะหยิบมือถือ ipad อะไรต่างๆที่จะส่งเสียงหรือแสงได้ขึ้นมาปิด
ถึงปิดแล้วก่อนเข้าในโรง ก็จะหยิบขึ้นมาเช็คอีกทีเพื่อความแน่ใจ
จากนั้นก็นั่งดูโฆษณา(แม้จะไม่อยากดู) และตัวอย่างหนังไปเรื่อยๆ ไม่ยุกยิก ไม่คุยกัน
เกรงใจคนอื่นนะ กลัวทำเค้ารำคาญ
แฟนนั่งซ้าย เรานั่งขวา แล้วฟ้าก็ประทานอีป้ากับลูกชายในเสื้อยืดร.ด.มานั่งข้างเรา
ป้านั่งติดเรา ลูกชายวัยรุ่นนั่งถัดไป
ปกติเราก็จะพิจารณาคนที่นั่งข้างเสมอ ดูไว้เป็นนิสัยเพื่อความปลอดภัย
จะได้เห็นว่าคนข้างๆรูปร่างหน้าตา พฤติกรรมเป็นยังไง พอแค่รับทราบไม่ได้จ้องจนน่าเกลียดเกินไป
ป้าดูสง่า แต่งตัวดี เป็นสาวหมวยใส่แว่น สูง หุ่นดี บุคลิกคล้ายอาจารย์เก่าเราเลย
ในใจแอบคิดว่า ดีจังสงสัยคราวนี้จะได้ดูหนังสงบจบเรื่อง เพราะเพื่อนร่วมโรงดี
เรากับแฟนนั่งดูตัวอย่างหนังอย่างตั้งใจไปสักพัก สักแป็บบ แสงแยงตามาจากทางขวา
หันไปดู ป้าเอามือถือจอใหญ่ขึ้นมากด พร้อมเสียงติ๊ง ตุ๊ง แต๊ง ของแป้นคีย์บอร์ด
เราก็ยังโอเคนะ คิดว่าเอาขึ้นมาเพื่อกดปิดเสียง ปิดเครื่อง ลดแสงจอ อะไรก็แล้วแต่
หันมาดูตัวอย่างต่อ เสียงไม่เงียบอ่ะ กดตุ๊งติ๊งต่อ หน้าจอสีน้ำเงิน ขาว
ป้าพิมพ์ตอบโต้ใน FB จ้าา พิมพ์นาน พิมพ์ยาว
พิมพ์เป็นเรื่องเป็นราว ถามว่าเรารู้ได้ไงว่าป้าทำไรอยู่
ก็แสงสว่างจอซะ 100% ขนาดนั้น เห็นไปถึง 3 แถวหน้า และอีก 2 แถวหลังอ่ะค่ะ ว่าป้าติดเฟส
เราเริ่มหงุดหงิดละ ทั้งแสง เสียง หันไปมอง 3 รอบก็แล้ว ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
แล้วในที่สุด...ลูกชายก็สะกิดบอกแม่ว่า "ปิดเสียงดิ"
ป้ากดปุ่มลดเสียงด้านข้าง แต่ยังเปิดไฟส่องกบต่อไป
เราเคืองนะ พูดเลย
แต่เห็นว่ายังเป็นแค่ช่วงโฆษณาและตัวอย่างหนัง เลยยังทำใจ
พอเพลงสรรเสริญขึ้น หนังจริงเริ่มมา
ป้าก็ปิดมือถือเก็บลงไป
ในใจคิดว่า "โอเควะ ก็ยังโอเค"
ใครไปดู Gone girl มาแล้ว คงรู้ว่าหนังมันค่อนข้างตื่นเต้น
น่าติดตาม แล้วก็ลุ้น ระทึกเป็นช่วงๆ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อะไรจะเป็นยังไง
นอกจากภาพและเสียงบนจอแล้ว มิติที่ 4 ข้างเราก็เริ่มบรรเลงขึ้น
ลูกชาย หยิบถุงพลาสติกขึ้นมา ล้วงมือไปในถุงพลาสติก หยิบขนมปังห่อถุงพลาสติกขึ้นมา
เราเดาว่าไม่ยามาซากิ ก็กาโต้ว ดูจากทรงถุงใหญ่และหีบห่อต่อชิ้น
บรรจงแกะสก็อตเทป ก่อบ แก่บ
บรรจงเลื่อนขนมปังจากกันถุงขึ้นมาปากถุง ก่อบ แก่บ
จับตัวถุง แล้วงับทีละคำ ก่อบ แก่บ
งับอีกคำ ก็ก่อบ แก่บ
ใครที่เคยซื้อขนมปังร้านพวกนี้ จะสังเกตเห็นว่าถุงต่อชิ้น จะเป็นสีขุ่นๆ เนื้อจะกรอบๆ แข็งๆนิดนึง
จับแล้วจะมีเสียงดังมากกว่าถุงใสๆ ใส่แกงตามตลาด (อันนั้นจะลื่นๆ ไม่ดังขนาดนี้)
ม่างง จะต้องทนงี้ไปตลอด จนกว่าจะกินหมดสินะ
เราเข้าใจนะ บางคนไม่ชอบกินขนมจุบจิบ ข้าวโพด หรือน้ำอัดลม
คนเราหิวได้ เข้าใจ ขนมปังกลิ่นไม่แรง ไม่รบกวน เราเข้าใจ
แต่ทำไมไม่หยิบออกมาทีเดียวอ่ะ
มือที่จับเนื้อแป้งมันไม่ดังไม่ใช่เหรอ
ทำไมจับด้วยตัวถุง
คือกลัวมือเปื้อนใช่มะ?
คือคนข้างๆต้องทนฟังเอาหน่อยใช่ป่ะ?
เราสองจิตสองใจ แต่คิดว่ายังทนได้อีก
ถ้าหันไปพูด ก็จะเพิ่มเสียงดังจากเราเข้าไปอีกคน
เรากลับมาสนใจหนัง ทำหูบอดสุดๆ
แต่แล้วป้าก็เอามือถือไฟส่องกบขึ้นมาเช็คโนติสในเฟสอีกละ
ส่องแป้บๆ ก็เอาลงไป
ซักแป้บ ป้าหิว เอาถุงขึ้นมา....หยิบขนมปังกิน
ด้วยพฤติกรรมก่อบแก่บ เหมือนกันเด๊ะะะะ
พิมพ์เขียวกันมาสินะ
แต่! ป้ากินขนมปังไม่หมด ป้าจึงไม่ทิ้งถุง
ไม่วางถุง
ป้ากำปลายถุง เหมือนกำถุงกาวไว้อย่างนั้น
ทุกครั้งที่กอดอก ทุกครั้งที่เปลี่ยนท่าทาง
ป้าจะปล่อยเสียงก่อบแก่บเสมอ เพราะถุงกาวที่กำไว้
ตูจะบ้าาาาา!!
เราเริ่มบ่นกับแฟนละ ทั้งไฟ ทั้งเสียง
แฟนบอกให้สลับที่กับเค้า เราก็เลือกจะไม่สลับ
ลุกขึ้นยืน บังข้างหลัง ขัดจังหวะคนอื่น
คือเดือดร้อนทุกคน ยกเว้นแม่ลูก blueprint นี่
ดูต่อไป จนตอนเฉลยละว่าเรื่องมันอะไรยังไง
ป้าคุยโทรศัพท์จ้า มีคนโทรมา
ถามว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังมั้ย ตอบเลยว่าไม่
ป้าปิดเสียงตามมารยาทพึงทำ แต่ถ้าคนโทรมา ป้ารับจ่ะ!!!
เสียงคุยเจื้อยแจ้ว ยาวนาน
เราหันไปมอง ป้าคงรู้ตัว เอามือขึ้นมาป้องปากบังเสียงหน่อย
มือข้างไหน ข้างที่ถือถุงกาวจ่ะ!!
ทั้งเสียงคุย เสียงถุง ยาวไป ยาวไปปป จนเสร็จธุระ
คือ ถ้าปิดเสียงแล้วจะคุยขนาดนี้เสียบสายต่อเข้าลำโพงโรงหนังเลยก็ได้นะเห้ย!!
ระบายและบ่นยาวหน่อยนะคะ
คนไม่น่ารักในโรงหนัง ไม่ใช่ไม่เคยเจอ
เด็กร้องไห้ นักพากษ์ เตะเก้าอี้
อี๋อ๋อ โอเว่อแอ็กติ้ง เคยเจอมาหมด
แต่ว่าก็ยังไกลอ่ะ เช่นเป็นแถวข้างหน้า
แถวข้างหล้ง
ซ้ายห่างไปมากๆ ขวาห่างไปไกลๆ
แต่ไม่เคยประชิดขนาดวันนี้อ่ะ
บอกตรง เซ็งนะ
เรามาดูหนัง เราก็อยากดื่มด่ำกับเนื้อเรื่อง
กับเสียง กับภาพ
เราทำตัวให้พร้อมเสมอก่อนจะดูหนัง
เข้าห้องน้ำมาเรียบร้อย จะได้ไม่ลุกออกกลางเรื่อง
ปิดมือถือ ไม่ยุกยิก หรือพูดคุย จะได้ไม่ทำลายบรรยากาศคนอื่น
แล้วนี่อะไรอ่ะ?
หลายคนอาจถามว่า ทำไมไม่หันไปเตือน
เรามองว่าเสียงกับแสงที่เกิดขึ้นมันดังจนรำคาญในระยะคนที่นั่งติดกันข้างๆ อย่างเรา
ไม่ได้รบกวนคนทั่วไป ถ้าเราหันไปเตือน แล้วกลายเป็นเรื่องใหญ่
ความรำคาญนี้ก็จะขยายไปกระทบคนอื่นในวงกว้างขึ้น มากกว่านี้
ที่มาเล่า ไม่ใช่ว่าเราไม่ใช่คนดี ไม่ใช่การแบกรับเพื่อมวลมนุษย์อะไรขนาดนั้นหรอกนะ
(ไม่งั้นคงไม่เอาป้ามาเผาแบบนี้ ฮ่าา)
แต่แบบ ขอบ่นหน่อยยยย
ถ้าป้ามาอ่าน กระทู้นี่ของป้าและลูกพิมพ์เขียวเลย
มอบให้นะ เอาไปปปป
นี่ไม่ใช่กระทู้แรก และคงไม่ใช่กระทู้สุดท้ายที่มีคนมาบ่นสิ่งที่เจอแบบนี้
เราจะมีวิธีไหนบ้าง ที่จะทำให้การรับชมหนัง มันดีขึ้นกว่านี้