ห้องประพันธ์ คนรากหญ้า : zzz อย่าเอาคำพูดใครมาใส่ใจทำให้เจ็บ zzz

ช่างออดอ้อน วอนคำ จำใจจาก ต้องจำพราก จากลอนดอน อ้อนวอนสาว ทำพิรี่ พิไร ได้เรื่องราว ช่างสร้างข่าว น่าอาย มาหลายที จะกลับมา ทำไม ให้ลำบาก อยู่แสนยาก ตกงาน นานบัดสี ไปดูงาน ทำไม หน่ายฤดี งานที่นี่ ก็ไม

ค่ำคืนนี้ ก่อนนอน ไหว้วอนพระ จิตใจจะ ผ่อนคลาย หายฟุ้งซ่าน ไม่กังวล ครุ่นคิด จิตเบิกบาน สุขสำราญ วันนี้ หลับดีจริง แผ่เมตตา พาสงบ พบแต่สุข ไม่ต้องทุกข์ ท้อแท้ แม้ทุกสิ่ง ไม่จองเวร กับใคร ให้ท้วงติง คิ

ยิ้มเมื่อมี คนเขา เฝ้าเยาะเย้ย หัวเราะเลย ใครเขา เฝ้าเย้ยหยัน เฉยเมื่อได้ คำชม นิยมกัน อารมณ์นั้น อย่าหวั่นไหว ไปตามคน อย่าไปสน ใจใคร ได้ความสุข อย่าไปทุกข์ เพราะใคร ใจสับสน จงเชื่อมั่น ในดี มีของตน

ค่ำคืนนี้ จะผ่านไป ในไม่ช้า ได้เวลา เข้านอน พักผ่อนแล้ว ร่างกายก็ ตรากตำ ช้ำเป็นแนว คงไม่แคล้ว หลับเป็นตาย หลายเวลา มาส่งเพื่อน เข้านอน ก่อนคืนนี้ สวัสดี หลับสบาย คลายเหนื่อยหนา พบกันใหม่ ในพรุ่งนี้

ดึกดื่นคืนนี้ คนดี หลับดีหรือเปล่า คงไม่เงียบเหงา เศร้าทรวง คอยห่วงหา หลับเถิดนอนเสีย อ่อนเพลีย แสนเมื่อยล้า จงหลับเถิดหนา คนดีคืนนี้ พักผ่อนกัน อย่ามัวกังวล อันใด ให้ข้องจิต อย่าเฝ้าแต่คิด คำนึง ถึง

จากไปก็ หลายวัน นั้นคงรู้ คิดถึงอยู่ เหมือนกัน วันไกลหน้า อยู่ก็ยาก ลำบากนัก จึงจากลา รำพึงหา เมื่อห่างหาย ไม่พบกัน แม้กลับมา วันนี้ อย่างที่เห็น จะต้องเป็น ไปอีก หลีกหลบนั่น จะต้องอยู่ อย่างวันนี้

รักดี ใฝ่ดี มีแต่สุข หามจั่ว นั้นทุกข์ เสียเมื่อไหร่ รักชั่ว มัวเมา เศร้าเรื่อยไป หามเสา แบกไว้ ให้หนักนาน รักยาวยิ่ง นิ่งคิด ผิดถูกได้ ให้บั่นไป ไม่ยืดเยื้อ เบื่อต่อต้าน รักสั้นสุด หยุดไม่เป็น เห็นร

ที่รักใคร ก็หวง ห่วงทั้งนั้น ที่รักกัน เพราะมีใจ ที่ใฝ่หา ที่รักเพียง คำพูด ปูดออกมา ที่รักเพียง วาจา พาหลอกกัน มีความรัก ที่ไหน ได้แต่ทุกข์ หาความสุข ไม่ได้ ใจโศกศัลย์ แม้สมรัก จักต้องทุกข์ เพราะผูก

ธรรมะมี ประดับใจ ก็ไม่ทุกข์ ทำใจสุข ประดับตัว ไม่มัวหมอง มองทุกอย่าง สร้างสุขได้ ดั่งใจปอง อย่ามัวหมอง เก็บทุกข์ ก็สุขใจ ธรรมะจะ มีได้ ให้ฝีกฝน ประครองตน ตามธรรม นำสดใส รู้จักธรรม ย้ำแต่ดี ที่ทำไป จึ

คนตาบอดทำเป็นสอดตาเห็น คนรู้ไม่ชัดเจนทำเป็นอวดรู้ คนอ่อนแอที่แท้กร่างน่าดู คนที่ไม่สู้มักทำเป็นเก่งเกินคน คนช่างพูดไม่ใช่ต้องทำเก่ง คนเป็นนักเลงไม่ใช่เก่งเหลือล้น คนพูดดีบางทีก็ปากพาจน คนไม่รู้จักตนย