ห้องประพันธ์ คนรากหญ้า : zzz สมชัย อีกแล้วค่ะท่าน zzz

หลงไปเชื่อ คำคน จึงจนจิต หลงความคิด เพ้อเจอ ละเมอฝัน หลงเหลวไหล ได้ปลื้ม ลืมชีวัน หลงเชื่อมั่น ใจว่า น่าจะดี หลงลืมคำ พูดตน จนหมดค่า หลงทำผิด สัญญา พาบัดสี หลงมัวเดิน ทางผิด คิดไม่ดี หลงที่มี อยู่นั้

ปากร้าย ใจดี พอดีได้ ปากดี ใจร้าย ย่อมร้ายกว่า ปากร้าย ใจร้าย ร้ายหนักหนา ปากดี ดีกว่า ถ้าใจดี ปากเป็นเอก เลขเป็นโท โบราณว่า ปากว่าถ้า มือถึง จึงบัดสี ปากปราศัย ใจเชือดคอ พอกันที ปากยินดี ใจอิจฉา ยิ่

ความแก่นี่ ที่ใคร กลัวนักหนา ไม่ใช่เรื่อง เคืองอุรา พาเหลวไหล เรื่องน่าอาย กว่านี้ มีถมไป อายอะไร กับความแก่ แค่อยู่นาน ความตายเป็น สิ่งที่ หนีไม่ได้ ไม่ใช่ใคร หลีกได้ ให้กล่าวขาน เรื่องน่ากลัว มั่วม

ขอถามเพื่อนๆพี่ๆหน่อยนะคะ มุมมองเรื่องความรักแบบ สองอารมณ์แบบเนี้ย คุณรู้สึก เช่นไรบ้าง...ถ้าหากหัวใจของเราตายไปแล้วพร้อมกับความรัก ที่เจ็บช้ำ จมอยู่กับน้ำตา ความทุกข์ทรมาน เจ็บปวดทุกๆนาทีมีแต่ความเศร

#  อิสตรี คำฉันท์  ##  สัททุลวิกกีฬิตฉันท์  ๑๙ ๐  ปูชาเบื้องพิฆเนศอวยไชยปรมี บำบวงพระฤทธี          &

https://www.youtube.com/watch?v=oIm4yo_9GCc ขอบคุณภาพสวยและเพลงไพเราะจากยูทูปครับผม... ณ. เวิ้งอ่าว ชายฝั่ง ที่ฝังรัก ช่างยากนัก หักใจ มิไห้หวล คำนึงถึง น้องเจ้า เฝ้าคร่ำครวญ ใจพี่ป่วน พร่ำเพ้อ

อย่าเอาทุกข์ จากใคร มาเก็บไว้ คำพูดใคร ช่างเขา เราไม่สน มาใส่ใจ ทำไม ให้กังวล ทำให้เจ็บ ทุกกข์ทน เพราะคำใคร ใครจะพูด ช่างเขา เรานิ่งเฉย ปล่อยตามเลย ดีกว่า พาสดใส ปากของคน ห้ามยาก ปากตระไกร พูดอย่างไ

ถึงเวลาใกล้พรากจากกันแล้ว โอ้ดวงแก้วน้องครวญคร่ำรำพันหา อยากวอนขอเพียงหยุดฉุดเวลา เดินช้าๆได้ไหมใจ..อ้อนวอน เมื่อเวลาจากกันใกล้มาถึง ให้คะนึง..รำพึงพร่ำย้ำทอดถอน หัวใจเจ็บ..เหน็บหนาวช่างร้าวรอน