เมื่อคืนได้นอนฟังความคิดของจิตทั้งสองถกเถียงกัน
เรื่องประเด็นระหว่างความใคร่กับความรัก
จิตA : ก็หลายครั้งนะที่เราต้องเจ็บปวดเพราะศรัทธาในความรัก เพราะรักมากจึงเจ็บมาใช่มั้ย
จิตB : ใช่คนที่ผิดหวังกับความรักล้วนต้องเจ็บปวดทั้งนั้น รักมากก็เจ็บมาก
จิตA : ไหนลองบอกมาซิความรักกับความใคร่แตกต่างกันอย่างไร
จิตB : ความใคร่มีได้โดยไม่ต้องอาศัยความรัก แต่ความรักจะมีความใคร่เป็นส่วนประกอบ
จิตA : งั้นเพื่อไม่ให้เจ็บมาก เราควรศรัทธาในความใคร่แทนดีมั้ย
จิตB : หือ.....มันจะดีหรอ ความรักกับความใคร่มันไม่เหมือนกันนะ
จิตA : ถึงจะไม่เหมือนกันแต่ปลายทางมันเหมือนกันนะ ไม่ว่าความสัมพันธ์ที่เกิดจากความรักหรือเกิดจากความใคร่ปลายทางมันก็เหมือนกัน
จิตB : เหมือนกันยังอะ
จิตA : ไม่ว่าความสัมพันธ์เกิดจากแบบไหนปลายทางก็คือได้คบกัน ได้เลิกกัน เหมือนกัน
จิตB : เอิ่ม..มันก็จริงนะฟังดูแปลกๆนะ
จิตA : งั้นถามหน่อย คนเราถ้าผิดหวังจากความรักกับผิดหวังจากความใคร่อันไหนเจ็บกว่ากัน
จิตB : มันก็ความรักสิ
จิตA : งั้นเรากลัวที่จะเจ็บมากก็ความให้ความสำคัญกับความใคร่มากกว่าสิ
จิตB : เอิ่ม..ฟังนะ คนกลัวเข็มกับคนไม่กลัวเข็มฉีดยายา จิ้มเข็มลงไปก็เจ็บเท่ากัน มันอยู่ที่ว่าใครจะทนความเจ็บนั้นได้มากกว่ากัน
จิตA : ถ้างั้นถ้าคิดจะรักก็ต้องไม่กลัวเจ็บ เหมือนกันว่าถ้ารักไปดีกับต้องเจ็บก็เสี่ยง 50/50% แต่ถ้าแค่ใคร่ อาจเจ็บแค่20% ของความรู้สึกทั้งหมด
จิตB : อันที่จริงจะกรวดหรือเพชรถ้าเราลองได้รักไปแล้วเวลาเสียไปก็เสียใจทั้งนั้นแหละนะ แต่มันอยู่ที่เราจะให้ค่าของมัน
จิตA : ให้ยังไง
จิตB : ก็คือถ้าเราให้ความสัมพันธ์ว่าเป็นความรักก็เหมือนกับว่าเราได้รักเพชร ถ้าเราให้ความสัมพันธ์ว่าเป็นความใคร่ก็เหมือนกับว่าเราได้รักกรวด
จิตA : เข้าใจในคุณค่าของความรักนะแต่ ในเมื่อความรักทำให้คนเราเจ็บเจียนตาย เราก็ควรยึดเอาความใคร่เป็นที่พึ่งจะมั้ยอะ
จิตB : ถ้าถามร้อยคนก็ต้องตอบว่าไม่ดี แต่ถ้าคามเป็นจริงแล้วมันก็ไม่แน่นะ แต่ที่ยากกว่าคือ คุมอย่างไรไม่ให้ลามจนเกิดเป็นความรัก
จิตA : นั่นที่กังวล
จิตB : งั้นสิ่งที่น่ากลัวก็คือความรักสิ
จิตA : แง่ๆๆๆๆ #$%*-/+@#$%/*-+
จิตB : #$%*-/+@#$%/*-+ ยากจัง.....
ระหว่างความรักกับความใคร่ ควรศรัทธาในสิ่งไหนดี(โต้วาทีกับตัวเอง)
เรื่องประเด็นระหว่างความใคร่กับความรัก
จิตA : ก็หลายครั้งนะที่เราต้องเจ็บปวดเพราะศรัทธาในความรัก เพราะรักมากจึงเจ็บมาใช่มั้ย
จิตB : ใช่คนที่ผิดหวังกับความรักล้วนต้องเจ็บปวดทั้งนั้น รักมากก็เจ็บมาก
จิตA : ไหนลองบอกมาซิความรักกับความใคร่แตกต่างกันอย่างไร
จิตB : ความใคร่มีได้โดยไม่ต้องอาศัยความรัก แต่ความรักจะมีความใคร่เป็นส่วนประกอบ
จิตA : งั้นเพื่อไม่ให้เจ็บมาก เราควรศรัทธาในความใคร่แทนดีมั้ย
จิตB : หือ.....มันจะดีหรอ ความรักกับความใคร่มันไม่เหมือนกันนะ
จิตA : ถึงจะไม่เหมือนกันแต่ปลายทางมันเหมือนกันนะ ไม่ว่าความสัมพันธ์ที่เกิดจากความรักหรือเกิดจากความใคร่ปลายทางมันก็เหมือนกัน
จิตB : เหมือนกันยังอะ
จิตA : ไม่ว่าความสัมพันธ์เกิดจากแบบไหนปลายทางก็คือได้คบกัน ได้เลิกกัน เหมือนกัน
จิตB : เอิ่ม..มันก็จริงนะฟังดูแปลกๆนะ
จิตA : งั้นถามหน่อย คนเราถ้าผิดหวังจากความรักกับผิดหวังจากความใคร่อันไหนเจ็บกว่ากัน
จิตB : มันก็ความรักสิ
จิตA : งั้นเรากลัวที่จะเจ็บมากก็ความให้ความสำคัญกับความใคร่มากกว่าสิ
จิตB : เอิ่ม..ฟังนะ คนกลัวเข็มกับคนไม่กลัวเข็มฉีดยายา จิ้มเข็มลงไปก็เจ็บเท่ากัน มันอยู่ที่ว่าใครจะทนความเจ็บนั้นได้มากกว่ากัน
จิตA : ถ้างั้นถ้าคิดจะรักก็ต้องไม่กลัวเจ็บ เหมือนกันว่าถ้ารักไปดีกับต้องเจ็บก็เสี่ยง 50/50% แต่ถ้าแค่ใคร่ อาจเจ็บแค่20% ของความรู้สึกทั้งหมด
จิตB : อันที่จริงจะกรวดหรือเพชรถ้าเราลองได้รักไปแล้วเวลาเสียไปก็เสียใจทั้งนั้นแหละนะ แต่มันอยู่ที่เราจะให้ค่าของมัน
จิตA : ให้ยังไง
จิตB : ก็คือถ้าเราให้ความสัมพันธ์ว่าเป็นความรักก็เหมือนกับว่าเราได้รักเพชร ถ้าเราให้ความสัมพันธ์ว่าเป็นความใคร่ก็เหมือนกับว่าเราได้รักกรวด
จิตA : เข้าใจในคุณค่าของความรักนะแต่ ในเมื่อความรักทำให้คนเราเจ็บเจียนตาย เราก็ควรยึดเอาความใคร่เป็นที่พึ่งจะมั้ยอะ
จิตB : ถ้าถามร้อยคนก็ต้องตอบว่าไม่ดี แต่ถ้าคามเป็นจริงแล้วมันก็ไม่แน่นะ แต่ที่ยากกว่าคือ คุมอย่างไรไม่ให้ลามจนเกิดเป็นความรัก
จิตA : นั่นที่กังวล
จิตB : งั้นสิ่งที่น่ากลัวก็คือความรักสิ
จิตA : แง่ๆๆๆๆ #$%*-/+@#$%/*-+
จิตB : #$%*-/+@#$%/*-+ ยากจัง.....