ตอนม.ปลาย เราเห็นเพื่อนผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับเพื่อนชายในห้องร้องไห้เสียใจบ่อยๆ เลยตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ขอตกอยู่ในสภาพนั้น เมื่อมีเพื่อนชายมาถามว่ามีแฟนยัง ก็รีบตอบว่ามีแล้วทั้งที่ตอนนั้นไม่มีใคร แต่ก็มาถามแค่คนเดียวนะ เพราะเราก็ไม่ได้ดูน่ารักอะไร แต่ต่อๆมาก็มีเพื่อนชายเข้ามาเรื่อยๆประมาณ 6-7 คนในระยะเวลาหลายปี และเกือบทั้งหมดจะเป็นคนหน้าตาดีและเป็นที่หมายปองของสาวๆ
ส่วนใหญ่เราจะเมินคนเหล่านั้นที่เข้ามา เพราะไม่อยากให้ความหวัง และตัวเองก็ไม่อยากเสียใจ แต่ไปๆมาๆก็ตกลงคบกัน และก็เป็นเราที่บอกเลิกทุกคน มีแค่คนเดียวที่ทิ้งเรา ตอนนั้นเจ็บมากและมีกลับไปง้อด้วยเพราะเพื่อนแนะนำ แต่เขาเลือกจะไปอยู่ดีโดยปัดความผิดมาว่าเขามีแฟนอยู่แล้วและเราก็รู้ แต่จริงๆแล้วเราถามเขาก่อนแล้วว่ามีใครแล้วยัง เพราะเขาหล่อมากๆเลยไม่เชื่อว่าจะโสดและมาสนใจเรา แต่ก็ช่างเถอะ
แต่เราไม่ได้คบกับคนเหล่านั้นถึงขั้นสัมพันธ์แบบผัวเมียเพราะไม่อยากเสียเปรียบโดนฟันแล้วถูกทิ้งจากนั้นก็เริ่มมองๆฝรั่ง คิดว่าเขาไม่คิดเรื่องได้เปรียบ แบบว่าได้กันแล้วไม่มองเป็นของตาย เอาแต่เพื่อนฝูง ไม่สนใจแฟน อะไรแบบนั้น
พอเราแต่งงานก็เอาใจใส่สามีตามหน้าที่และสัจจะทางใจ เราไม่อยากเสียใจเรื่องความรักก็เลยตั้งจิตไว้แน่วแน่ว่าจะไม่ทำให้ใครเสียใจด้วยเช่นกัน เรามีสามีที่รักและเอาใจใส่เราอย่างดีมากมาตลอดทั้งที่หลายครั้งเราขี้น้อยใจและเจ้าอารมณ์ และที่อยู่ด้วยกันได้เพราะเขาเป็นคนที่ดีมากและเขาเองก็อยากมีครอบครัวที่ดีเช่นกัน
อยู่กันมาหลายปีจนวันนึงเราก็ห่างใจจากเขา เรายังอยู่ด้วยกันทำหน้าที่เหมือนเดิม แต่เราไม่อยากรักเขาอีกแล้ว เพราะเราเคยกลัวจะสูญเสียเขาไปจากเหตุการณ์บางเรื่อง แล้วเราก็ไปหมกมุ่นกับเรื่องอื่นที่เราชอบอยู่หลายปี
ช่วงนั้นเราก็ได้รู้จักกับคนนึงที่คุยกันทางข้อความ เมื่อเห็นสิ่งไม่ปกติเราก็พยายามห่าง ไม่ยุ่ง หนี เขียนบันทึกตอกย้ำเตือนตัวเอง ฯลฯ แต่สุดท้ายเราก็ยอมรับว่าชอบเขา ตอนนั้นไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่พักนึง และไปๆมาๆเรากับสามีก็แยกกันเพราะทะเลาะกันเรื่องนึง เล่าสั้นๆว่าเราไปแจ้งความเขาเพราะเข้าใจผิด และเราก็รู้ชะตากรรมเลยตอนนั้นว่าพวกเราจะไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว
ในบางครั้งเราเห็นภาพเก่าๆแล้วนึกถึงเขาก็เสียใจมากที่ทำให้เขาต้องเจ็บปวดในวันนั้น เขาไม่ด่าเราซักคำ แต่เขาก็ไม่ต้องการเราแล้ว และจริงๆมันอาจจะเริ่มมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เราห่างใจจากเขาครั้งนั้นแต่เขาไม่แสดงออก และสำหรับคนคุยที่ไม่เคยเห็นหน้า เราก็ห่างกับเขามาแล้ว ไม่คุยอีกไม่ว่าช่องทางใด
อยากทราบว่าการผิดศีลข้อ 5 จะทำให้ชาติหน้าต้องกลับมาเกิดเป็นผู้หญิงอีกมั้ย แล้วเราจะชดใช้อะไรกับเขาได้บ้างคะ
ผิดศีลข้อ 5
ส่วนใหญ่เราจะเมินคนเหล่านั้นที่เข้ามา เพราะไม่อยากให้ความหวัง และตัวเองก็ไม่อยากเสียใจ แต่ไปๆมาๆก็ตกลงคบกัน และก็เป็นเราที่บอกเลิกทุกคน มีแค่คนเดียวที่ทิ้งเรา ตอนนั้นเจ็บมากและมีกลับไปง้อด้วยเพราะเพื่อนแนะนำ แต่เขาเลือกจะไปอยู่ดีโดยปัดความผิดมาว่าเขามีแฟนอยู่แล้วและเราก็รู้ แต่จริงๆแล้วเราถามเขาก่อนแล้วว่ามีใครแล้วยัง เพราะเขาหล่อมากๆเลยไม่เชื่อว่าจะโสดและมาสนใจเรา แต่ก็ช่างเถอะ
แต่เราไม่ได้คบกับคนเหล่านั้นถึงขั้นสัมพันธ์แบบผัวเมียเพราะไม่อยากเสียเปรียบโดนฟันแล้วถูกทิ้งจากนั้นก็เริ่มมองๆฝรั่ง คิดว่าเขาไม่คิดเรื่องได้เปรียบ แบบว่าได้กันแล้วไม่มองเป็นของตาย เอาแต่เพื่อนฝูง ไม่สนใจแฟน อะไรแบบนั้น
พอเราแต่งงานก็เอาใจใส่สามีตามหน้าที่และสัจจะทางใจ เราไม่อยากเสียใจเรื่องความรักก็เลยตั้งจิตไว้แน่วแน่ว่าจะไม่ทำให้ใครเสียใจด้วยเช่นกัน เรามีสามีที่รักและเอาใจใส่เราอย่างดีมากมาตลอดทั้งที่หลายครั้งเราขี้น้อยใจและเจ้าอารมณ์ และที่อยู่ด้วยกันได้เพราะเขาเป็นคนที่ดีมากและเขาเองก็อยากมีครอบครัวที่ดีเช่นกัน
อยู่กันมาหลายปีจนวันนึงเราก็ห่างใจจากเขา เรายังอยู่ด้วยกันทำหน้าที่เหมือนเดิม แต่เราไม่อยากรักเขาอีกแล้ว เพราะเราเคยกลัวจะสูญเสียเขาไปจากเหตุการณ์บางเรื่อง แล้วเราก็ไปหมกมุ่นกับเรื่องอื่นที่เราชอบอยู่หลายปี
ช่วงนั้นเราก็ได้รู้จักกับคนนึงที่คุยกันทางข้อความ เมื่อเห็นสิ่งไม่ปกติเราก็พยายามห่าง ไม่ยุ่ง หนี เขียนบันทึกตอกย้ำเตือนตัวเอง ฯลฯ แต่สุดท้ายเราก็ยอมรับว่าชอบเขา ตอนนั้นไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่พักนึง และไปๆมาๆเรากับสามีก็แยกกันเพราะทะเลาะกันเรื่องนึง เล่าสั้นๆว่าเราไปแจ้งความเขาเพราะเข้าใจผิด และเราก็รู้ชะตากรรมเลยตอนนั้นว่าพวกเราจะไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว
ในบางครั้งเราเห็นภาพเก่าๆแล้วนึกถึงเขาก็เสียใจมากที่ทำให้เขาต้องเจ็บปวดในวันนั้น เขาไม่ด่าเราซักคำ แต่เขาก็ไม่ต้องการเราแล้ว และจริงๆมันอาจจะเริ่มมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เราห่างใจจากเขาครั้งนั้นแต่เขาไม่แสดงออก และสำหรับคนคุยที่ไม่เคยเห็นหน้า เราก็ห่างกับเขามาแล้ว ไม่คุยอีกไม่ว่าช่องทางใด
อยากทราบว่าการผิดศีลข้อ 5 จะทำให้ชาติหน้าต้องกลับมาเกิดเป็นผู้หญิงอีกมั้ย แล้วเราจะชดใช้อะไรกับเขาได้บ้างคะ