ดิฉันเพิ่งเคยมีแฟนคนแรกเมื่ออายุ 22 ปี (กำลังเรียนปริญญาโท) พูดคุยคบหาดูใจได้ 3 ปี ... เรา 2 คนต่างกันมาก...ดิฉันเป็นคนไม่สังสรรค์ ไม่กินเหล้า เวลาสังสรรค์พบเจอเพื่อนฝูงก็จะพากันไปกินข้าว บุฟเฟ่ เค้ก ไอติม ร้านกาแฟ ร้านนม มากกว่าที่จะออกไปข้างนอกดึกๆ ... พอมีแฟนก็รู้สึกว่าเราต่างกันจังเลย แฟนเราเป็นคน.....
1. เพื่อนเยอะมาก (สังคมกว้างขว้างในวงเหล้า มีเพื่อนทุกภาค)
2. กินเหล้า *กินทีหนึ่งแบบว่า เบียร์เป็นลัง กินเหล้าข้ามวันข้ามคืน แล้วเหตุผลคือ "สังคม" นานๆๆเจอกัน นานๆๆเจอกันที (รู้สึกว่านานๆที นี่คือ ทุกอาทิตย์หร้อ!!!!) #ถึงขั้นหายไปเลย ไม่สนใจ กินเหล้ากับเพื่อนที่ทำงาน เราโทรหาก็ไม่รับ.... ทั้งๆที่รู้ว่า เรากำลังนอนป่วย อยู่ห้องเพียงลำพัง = ถึงรู้ว่าเขาจะทำอะไรไม่ได้มาก แต่อย่างน้อยก็อยากได้ยินเสียง ให้กำลังอยู่ข้างๆ
3. มนุษยสัมพันธ์ดี การวางตัว หยอกล้อเพศหญิง เป็นเรื่องปกติ (:เคยคุยกันเเล้วว่าเราไม่ชอบ)
4. ค่อนข้างเป็นคนที่รู้จักการใช้เงิน (ขี้เหนียว) แต่เวลากินเหล้า ไม่เห็นบ่นสักที ...พอเราบอกว่า ซื้อกาแฟสตาร์บัคให้กินหน่อย(นานๆๆเจอกันที) พี่แก บ่น ว่า เเพงค่ะ แต่เราไม่สนใจ เพราะเราอยากกิน
5. ไม่เคยได้รับช่อดอกไม้ แม้แต่วันวาเลไทน์ (ได้แต่ดอกกุหลาบ 1 ดอกแรกและไม่มีอีกเลย) ... เขาเคยไปขอต้นกุหลาบจากบ้านใครก็ไม่รู้มาให้เราปลูก เราเค้นถามว่าไปชื้อที่ไหนว่า เขาก็ไม่ตอบ จนตอบว่า *ไปขอจากบ้านเพื่อนมา* สุดยอด!!!!!!!
ุ6. ไม่มีความหวานเลย...ความจริงเราอยู่ไกลกัน ช่องทางความหวานที่จะเติมความสุขทางใจ ก็คือ facebook ที่เป็นส่วนหนึ่ง (ตะก่อน เคยส่งรูปคู่ ส่งเพลง สร้างรอยยิ้มให้กันยามอยู่ไกลกันผ่านเฟสบุก; ซึ่งดิฉันรู้สึกดีมาก แต่บัดนาว ไม่มีเลยยยยยยยย!!!!!!!!!!)
ตอนนี้ต่างคนก็ต่างมีหน้าที่การงานคนละที่...ไกลกัน
เขาบอกว่าจะพยายามมาหา เดือนละ 1 ครั้ง (แต่เอาเข้าจริงก็ 2 เดือน)
พอทำงานก็จะทำงานที่มีเวลาต่างกัน เขาเข้างาน 8.00 ออกงาน 3 ทุ่ม บางวัน ก็ 4 ทุ่ม ทำงานจันทร์-เสาร์ (บางอาทิตย์ก็ทำอาทิตย์ด้วย)แล้วก็ชอบมาบ่นเรื่องงานให้เราฟังว่า *เครียดเรื่องงาน *ไม่ชอบงาน *งานแบบนี้อาจจะยังไม่ใช่สำหรับเขา *มีปัญหาในงาน *ทำงานได้ไม่ตรงตามเป้าของหัวหน้า ต่างๆนานา
เราเริ่มมีปัญหา ทะเลาะกันบ่อยขึ้น
ด้วยเรื่องที่เราไปเรียกร้องให้เขาเห็นคุณค่า ไปอ้อนวอนให้เขาสนใจเราบ้าง (เขาบอกว่าแล้วทุกวันนี้ที่ line โทร line หา ตอนเช้า ตอนกลางวัน นี่หร้อคือไม่สนใจ ครั้งละไม่เกิน 5 นาที++ซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาทำตามหน้าที่ ความเคยชิน หรือทำจากใจ)
. เวลาเขาเครียด เขามีปัญหา เขาก็จะมีเวลามาคุยกับเรา video-call ปรึกษาความทุกข์ต่างๆนานา
แต่พอเวลาเขาหยุด เขาพัก เขาก็จะมีความสุขทันที หากิจกรรมต่างๆนานาทำ ไปเที่ยว ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนที่ทำงาน สังสรรค์ กินเหล้า
ซึ่งหน้าตา เขามีความสุขมาก *ดูจากรูปในเฟสบุก....หรือว่าช่วงชีวิตความสุขของเขา เราไม่ควรจะเป็นส่วนหนึ่งของเขาเลย #แล้วสรุปว่า มันเครียดจริงหรือเปล่าเนี้ยะ!!!!!
รู้สึกว่าดิฉัน เป็นคนเยอะ จริงๆ ... ที่ไปเรียกร้อง อ้อนวอน ความต้องการต่างๆนานา....
อยากให้แฟนมีเวลาให้เราบ้าง สนใจเราบ้าง ไม่ใช่มีแต่เพื่อนและเหล้า ยิ่งเราอยู่ไกลกันด้วย
หมั่นเติมความหวาน ความสุขทางใจให้กันหน่อย *ทั้งหมดทั้งมวลเคยบอกและคุยกันตรงๆๆแล้ว .... เค้าบอกว่าเค้าปรับตัวเเล้ววววว ตะก่อนก่อนคบกับเราไม่ใช่เป็นแบบนี้ อันนี้ดีขึ้นแล้ว (ดีขึ้นละหร้อ !!!!)
ตอนนี้เรา 2 คน ก็เลิกกันละค่ะ ...
ผ่าน ไป 11วัน ... ไม่ได้ติดต่ออะไรกันเลย~แต่สุดท้ายผู้ชายมันก็มีคนใหม่ละค่ะ
เหลือทิ้งไว้เพียงคำว่า. *ครับ*
ใครเลิกกับแฟนเพราะไม่สนใจ ห่างไกล กินเหล้าติดเพื่อน
1. เพื่อนเยอะมาก (สังคมกว้างขว้างในวงเหล้า มีเพื่อนทุกภาค)
2. กินเหล้า *กินทีหนึ่งแบบว่า เบียร์เป็นลัง กินเหล้าข้ามวันข้ามคืน แล้วเหตุผลคือ "สังคม" นานๆๆเจอกัน นานๆๆเจอกันที (รู้สึกว่านานๆที นี่คือ ทุกอาทิตย์หร้อ!!!!) #ถึงขั้นหายไปเลย ไม่สนใจ กินเหล้ากับเพื่อนที่ทำงาน เราโทรหาก็ไม่รับ.... ทั้งๆที่รู้ว่า เรากำลังนอนป่วย อยู่ห้องเพียงลำพัง = ถึงรู้ว่าเขาจะทำอะไรไม่ได้มาก แต่อย่างน้อยก็อยากได้ยินเสียง ให้กำลังอยู่ข้างๆ
3. มนุษยสัมพันธ์ดี การวางตัว หยอกล้อเพศหญิง เป็นเรื่องปกติ (:เคยคุยกันเเล้วว่าเราไม่ชอบ)
4. ค่อนข้างเป็นคนที่รู้จักการใช้เงิน (ขี้เหนียว) แต่เวลากินเหล้า ไม่เห็นบ่นสักที ...พอเราบอกว่า ซื้อกาแฟสตาร์บัคให้กินหน่อย(นานๆๆเจอกันที) พี่แก บ่น ว่า เเพงค่ะ แต่เราไม่สนใจ เพราะเราอยากกิน
5. ไม่เคยได้รับช่อดอกไม้ แม้แต่วันวาเลไทน์ (ได้แต่ดอกกุหลาบ 1 ดอกแรกและไม่มีอีกเลย) ... เขาเคยไปขอต้นกุหลาบจากบ้านใครก็ไม่รู้มาให้เราปลูก เราเค้นถามว่าไปชื้อที่ไหนว่า เขาก็ไม่ตอบ จนตอบว่า *ไปขอจากบ้านเพื่อนมา* สุดยอด!!!!!!!
ุ6. ไม่มีความหวานเลย...ความจริงเราอยู่ไกลกัน ช่องทางความหวานที่จะเติมความสุขทางใจ ก็คือ facebook ที่เป็นส่วนหนึ่ง (ตะก่อน เคยส่งรูปคู่ ส่งเพลง สร้างรอยยิ้มให้กันยามอยู่ไกลกันผ่านเฟสบุก; ซึ่งดิฉันรู้สึกดีมาก แต่บัดนาว ไม่มีเลยยยยยยยย!!!!!!!!!!)
ตอนนี้ต่างคนก็ต่างมีหน้าที่การงานคนละที่...ไกลกัน
เขาบอกว่าจะพยายามมาหา เดือนละ 1 ครั้ง (แต่เอาเข้าจริงก็ 2 เดือน)
พอทำงานก็จะทำงานที่มีเวลาต่างกัน เขาเข้างาน 8.00 ออกงาน 3 ทุ่ม บางวัน ก็ 4 ทุ่ม ทำงานจันทร์-เสาร์ (บางอาทิตย์ก็ทำอาทิตย์ด้วย)แล้วก็ชอบมาบ่นเรื่องงานให้เราฟังว่า *เครียดเรื่องงาน *ไม่ชอบงาน *งานแบบนี้อาจจะยังไม่ใช่สำหรับเขา *มีปัญหาในงาน *ทำงานได้ไม่ตรงตามเป้าของหัวหน้า ต่างๆนานา
เราเริ่มมีปัญหา ทะเลาะกันบ่อยขึ้น
ด้วยเรื่องที่เราไปเรียกร้องให้เขาเห็นคุณค่า ไปอ้อนวอนให้เขาสนใจเราบ้าง (เขาบอกว่าแล้วทุกวันนี้ที่ line โทร line หา ตอนเช้า ตอนกลางวัน นี่หร้อคือไม่สนใจ ครั้งละไม่เกิน 5 นาที++ซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาทำตามหน้าที่ ความเคยชิน หรือทำจากใจ)
. เวลาเขาเครียด เขามีปัญหา เขาก็จะมีเวลามาคุยกับเรา video-call ปรึกษาความทุกข์ต่างๆนานา
แต่พอเวลาเขาหยุด เขาพัก เขาก็จะมีความสุขทันที หากิจกรรมต่างๆนานาทำ ไปเที่ยว ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนที่ทำงาน สังสรรค์ กินเหล้า
ซึ่งหน้าตา เขามีความสุขมาก *ดูจากรูปในเฟสบุก....หรือว่าช่วงชีวิตความสุขของเขา เราไม่ควรจะเป็นส่วนหนึ่งของเขาเลย #แล้วสรุปว่า มันเครียดจริงหรือเปล่าเนี้ยะ!!!!!
รู้สึกว่าดิฉัน เป็นคนเยอะ จริงๆ ... ที่ไปเรียกร้อง อ้อนวอน ความต้องการต่างๆนานา....
อยากให้แฟนมีเวลาให้เราบ้าง สนใจเราบ้าง ไม่ใช่มีแต่เพื่อนและเหล้า ยิ่งเราอยู่ไกลกันด้วย
หมั่นเติมความหวาน ความสุขทางใจให้กันหน่อย *ทั้งหมดทั้งมวลเคยบอกและคุยกันตรงๆๆแล้ว .... เค้าบอกว่าเค้าปรับตัวเเล้ววววว ตะก่อนก่อนคบกับเราไม่ใช่เป็นแบบนี้ อันนี้ดีขึ้นแล้ว (ดีขึ้นละหร้อ !!!!)
ตอนนี้เรา 2 คน ก็เลิกกันละค่ะ ...
ผ่าน ไป 11วัน ... ไม่ได้ติดต่ออะไรกันเลย~แต่สุดท้ายผู้ชายมันก็มีคนใหม่ละค่ะ
เหลือทิ้งไว้เพียงคำว่า. *ครับ*