เห็นแชร์แต่ประสบการณ์แย่ ๆ กัน ขอแชร์แบบดี ๆ บ้างครับ
เอาของผมก่อน เมื่อประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว พอดีบ้านแฟนผม (ปัจจุบันเป็นภรรยาละ) อยู่แถวสำโรง
เย็นนั้นฝนตกเลยขับรถไปหาข้าวกินแถวแบริ่ง ก็ไปเจอร้านข้าวต้มปลาเห็นหน้าร้านมีขายก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ที่แฟนผมชอบกิน
เลยลองเข้าไปชิมดู ดูเมนูอาหาร ราคาสูงพอควร อาจเพราะที่ร้านใช้วัตถุดิบดี ผมเลยสั่งข้าวต้มรวมมิตร ถ้าจำไม่ผิด ประมาณ 80-120 บาทนี่แหละ
ตอนนั้นถือว่าแพงเลยล่ะ พอเริ่มปรุงก็มองหาพวงพริก กำลังลุกไปหยิบที่โต๊ะข้าง ๆ มือดันไปเกี่ยวโดนชามข้าวต้มของตัวเองตกแตก
แถมเลอะตัวด้วย เนื่องจากข้าวต้มทำมาร้อน ๆ ก็เจ็บแสบไปบ้าง พอเจ้าของร้านเห็นก็รีบมาพาไปเข้าห้องน้ำ ล้างตัว พร้อมขอโทษ ขอโพย
ไอผมก็งง จะขอโทษทำไม เราทำตกเอง ยังไม่พอ ล้างตัวเสร็จ เจ้าของร้านทำมาให้อีกชามนึงแบบเดิมเลย
ผมก็ว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจ่าย 2 ชามละกัน เพราะเราทำเอง พอกินเสร็จ ทางร้านไม่ยอมคิดชามที่แตก คิดราคาแค่ชามเดียว
แม้ว่าผมพยายามอธิบายว่าทางร้านไม่ต้องรับผิดชอบหรอก ผมทำเอง เจ้าของร้านก็ไม่ยอมรับเงิน ทำให้ผมรู้สึกดีมาก ๆ กับร้านนี้เลยครับ
ตั้งแต่นั้นก็เป็นลูกค้าตลอด เสียดายไม่นานก็ปิดตัวลง ไม่แน่ใจว่าเกิดจากอะไรเหมือนกัน
ปัจจุบันผมได้ไปเจอกับเจ้าของร้านอีกที่ตลาดนัดแห่งหนึ่งแถวศรีนครินทร์ ผมจำได้เลยพาลูก ๆ ไปนั่งทานเกือบทุกครั้งที่ไปตลาด แม้จะกินไรกันมาแล้วแต่
แต่ก็ขออุดหนุนซักชามนึงแหละ แต่ไม่ได้ถามถึงนะครับ ว่าทำไมย้ายร้าน มานั่งอุดหนุนเงียบ ๆ
ใครมีประสบการณ์ดี ๆ มาแชร์กันครับ
แชร์ประสบการณ์ดี ๆ ในร้านอาหารกันครับ (ขอไม่เอาม้านะครับ)
เอาของผมก่อน เมื่อประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว พอดีบ้านแฟนผม (ปัจจุบันเป็นภรรยาละ) อยู่แถวสำโรง
เย็นนั้นฝนตกเลยขับรถไปหาข้าวกินแถวแบริ่ง ก็ไปเจอร้านข้าวต้มปลาเห็นหน้าร้านมีขายก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ที่แฟนผมชอบกิน
เลยลองเข้าไปชิมดู ดูเมนูอาหาร ราคาสูงพอควร อาจเพราะที่ร้านใช้วัตถุดิบดี ผมเลยสั่งข้าวต้มรวมมิตร ถ้าจำไม่ผิด ประมาณ 80-120 บาทนี่แหละ
ตอนนั้นถือว่าแพงเลยล่ะ พอเริ่มปรุงก็มองหาพวงพริก กำลังลุกไปหยิบที่โต๊ะข้าง ๆ มือดันไปเกี่ยวโดนชามข้าวต้มของตัวเองตกแตก
แถมเลอะตัวด้วย เนื่องจากข้าวต้มทำมาร้อน ๆ ก็เจ็บแสบไปบ้าง พอเจ้าของร้านเห็นก็รีบมาพาไปเข้าห้องน้ำ ล้างตัว พร้อมขอโทษ ขอโพย
ไอผมก็งง จะขอโทษทำไม เราทำตกเอง ยังไม่พอ ล้างตัวเสร็จ เจ้าของร้านทำมาให้อีกชามนึงแบบเดิมเลย
ผมก็ว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจ่าย 2 ชามละกัน เพราะเราทำเอง พอกินเสร็จ ทางร้านไม่ยอมคิดชามที่แตก คิดราคาแค่ชามเดียว
แม้ว่าผมพยายามอธิบายว่าทางร้านไม่ต้องรับผิดชอบหรอก ผมทำเอง เจ้าของร้านก็ไม่ยอมรับเงิน ทำให้ผมรู้สึกดีมาก ๆ กับร้านนี้เลยครับ
ตั้งแต่นั้นก็เป็นลูกค้าตลอด เสียดายไม่นานก็ปิดตัวลง ไม่แน่ใจว่าเกิดจากอะไรเหมือนกัน
ปัจจุบันผมได้ไปเจอกับเจ้าของร้านอีกที่ตลาดนัดแห่งหนึ่งแถวศรีนครินทร์ ผมจำได้เลยพาลูก ๆ ไปนั่งทานเกือบทุกครั้งที่ไปตลาด แม้จะกินไรกันมาแล้วแต่
แต่ก็ขออุดหนุนซักชามนึงแหละ แต่ไม่ได้ถามถึงนะครับ ว่าทำไมย้ายร้าน มานั่งอุดหนุนเงียบ ๆ
ใครมีประสบการณ์ดี ๆ มาแชร์กันครับ