แฟนเป็นคนดี แต่ไร้ซึ่งเหตุผลและความเข้าใจ สุดท้ายก็ต้องจบตรงคำว่าเลิกกันจริงๆ

ชีวิตผมคงจะเจอแต่ความรักแย่ๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวผมเอง หรือ เพราะผมทำอะไรผิดไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว ผมคิดว่าผมยอมแฟนคนนี้มาโดยตลอด แม้ว่าผมจะไม่ผิด ผมก็ยอมขอโทษ ยอมง้อ เพราะไม่อขากให้มีปัญหากัน ผมเข้าใจนะครับ ว่าคนเราจะคบกันเรื่องทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่หลายๆคู่เจอกัน แต่สำหรับแฟนผมคนนี้ เค้าไม่เคยแม้แต่จะฟังเหตุผล ต่อให้เอาเหตุผลมาพูด ก็ไม่ยอมฟัง ต้องให้ง้อตลอด วันนี้ ผมเลือกที่จะถอยออกมาเพราะผมคิดว่า คนรักกันมันต้องเข้าใจกัน ยอมอ่อนให้กันบ้าง ไม่ใช่เอาอารมณ์อยู่เหนือเหตุผล กรูไม่พอใจ กรูโกรธแม่.ง ก็ต้องง้อกรู ผมคิดว่าผมทนมามากพอ เช่นเหตุการณ์วันนี้ อย่างที่ผมเคยเล่าไว้ในกระทู้ก่อนหน้านี้ คือผมก็ไม่เข้าใจ ผมเลิกไปแล้ว สุดท้ายก็ยังกลับไปง้อ กลายเป็นว่าผมก็กลับมากลืนน้ำลายตัวเอง แต่เหตุการณ์วันนี้ ผมคิดว่าตัวผมเองก็คงถึงจุดๆหนึ่งที่คิดว่า มันทนมาพอแล้ว แฟนผมคนนี้ถามว่าเป็นคนดีมั้ย เป็นคนดีมาก แต่คนดี ก็คือคนดี คนจะรักกันคบกัน แค่เป็นคนดีอย่างเดียวมันไม่พอครับ สำหรับผม เรื่องของเรื่องคือ ผมเลิกงานเสร็จก็กลับมาห้อง ไลน์คุยกัน โทรหากัน ว่าจะมาหากี่โมง วันนี้ทั้งวัน ไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกันเลย แต่กลับมาทะเลาะกันตอนที่ผมไปหาแฟนที่ห้อง คือแฟนผม ชอบทำกับอาหารมากอย่างที่ผมเคยตั้งกระทู้ไว้กระทู้หนึ่ง เริ่มจากทำไม่อร่อย แต่ผมก็ยังกินจนหมด เพราะไม่อยากทำร้ายน้ำใจของแฟน จนตอนนี้ฝีมือทำกับข้าวของเค้าดีขึ้น จากเมื่อก่อนที่เคยทำให้กินตอนเช้าซักประมาณเดือนหนึ่งก็เลิกทำ และหันมาทำตอนเย็น ซึ่งทุกครั้ง ผมต้องเป็นคนล้างจานตลอด แฟนผมจะทำอาหารเผื่อไว้ให้ตัวเค้าเองตอนเช้า เพราะตอนเย็นแฟนผมจะไม่กินข้าว แต่ทุกครั้ง ที่ผมล้างจาน ผมไม่ใช่แค่ล้างให้ตัวเอง แต่ต้องล้างจานของแฟนผมที่กินตอนด้วย ก็คือ หากแฟนผมทำอาหารตอนเย็นให้ผม และแบ่งให้ตัวเองไว้กินตอนเช้า เค้ากินเสร็จก็จะเอาจาน ชามของเค้าไว้ในอ่างล้างจานเพื่อรอให้ผมมาล้างตอนเย็น เป็นแบบนี้ตลอด ผมไม่เคยจะบ่น แล้วแฟนผมก็มากระแนะกระแน๋ว่า ทำไม เงินเดือนผมไม่เคยจะเหลือเก็บ พูดอยู่บ่อยๆ จนผมเคยบอกว่า อย่ามาดูถูกผม ผมชี้แจงว่าแต่ละเดือนผมให้แม่ไปเท่าไหร่  ค่าห้องผมเท่าไหร่ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเนตwifiที่บ้าน ค่าอาหารแมว ค่าทรายแมว ค่าอาบน้ำตัดขนแมว วัคซีนแมว ขนมแมว ค่าเนตโทรศัพท์ และไหนจะค่าหมูเห็ดเป็ดไก่  น้ำมัน  ซอส ข้าวสาร ที่ซื้อมาไว้ให้ตัวทำกับข้าว ซึ่งตัวก็ไม่ยอมให้ซื้อสิ่งเหล่านี้ในตลาดนัด แต่ตัวจะให้เค้าซื้อแต่ในห้างอย่างเดียว  นั่นแปลว่าผมไม่ได้เลี้ยงแค่ตัวเค้าเอง เพราะอาหารทุกอย่างที่ตัวทำให้เต้า ตัวก็กินด้วย หลังจากนั้นมา แฟนผมก็ไม่พูดเรื่องนี้อีก ย้อนกลับมาวันนี้ พอผมไปถึงห้อง แฟนผมก็จะทำกับข้าว แต่ผมกำลังเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ แฟนผมก็เร่งให้ผมไปล้างชาม ล้างหม้อ ผมก็เผลอกระแทกเสียงไปว่า ก็เค้าเล่นเกมส์อยู่ตัวก็เห็น เท่านั้นแหละครับ หน้าบึ้ง ไม่พูดไม่จา ผมเลยลุกไปล้างจานชาม แล้วชวนแฟนคุย ยังโกรธผม หน้าบึ้ง ไม่ยอมคุย. ผมเลยถามไปว่า ชีวิตนี้ตัวจะไม่ยอมอะไรเลยใช่มั้ย ทุกคนที่คบกับตัว ต้องเป็นคนขอโทษตัวตลอดเลยใช่มั้ย ทุกครั้งที่ตัวทำผิด ตัวไม่เคยคิดแต่จะขอโทษ มีแต่เค้าที่กลับต้องเป็นคนง้อ ถามหน่อย ถ้าตัวยังทำตัวแบบนี้ ชีวิตมันจะมีความสุขมั้ย เวลาตัวเล่นเกมส์แล้วเค้าชวนตัวคุย ตัวโมโห  ว่ามากวนสมาธิตัว แล้วเค้าโกรธมั้ย ไม่เคยโกรธแต่พอตัวทำบ้าง กลายเป็นว่า เค้าไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรตัวได้ ตัวช่วยผ่อนปรน และฟังเหตุผลบ้างได้มั่ย พอผมพูดเสร็จ แฟนผมก็ยังงอล หน้าบึ้ง ไม่สนใจ ไม่พูดอะไร ผมเลย เก็บโน๊ตบุ๊ค และกลับมาห้อง คิดทบทวนว่า ผมคิดว่า ผมเต็มที่แล้วกับสิ่งที่ผมมอลให้กับเค้า เชียงใหม่ ตั้งแต่ฤดูหนาว จะหนาวยังไง ผมต้องตื่นแต่เช้ากลับมาห้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน หลังเลิกงาน ผมกลับมาห้อง อาบน้ำแต่งตัวไปหาเค้า ทำแบบนี้ทุกวัน จนถึงตอนนี้ ผมคิดว่ามันมากพอแล้ว ที่ผมจะทนต่อไป ผมไม่สามารถบอกได้ว่าหลังจากที่ผมระบายทุกอย่างไปในนี้ ผมจะเลิกกันเค้าได้จริงๆ ผมอาจจะกลับไปกลืนน้ำลายตัวเอง แต่ผมก็ขอระบายหน่อยละกันครับ