เรียนเพื่อนๆ พันทิป ที่รัก
ณ ห้างดังขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ริมถนนบางนา-ตราด ข้าพเจ้าได้หลบฝนมาด้วยร่างกายที่อ่อนล้า หิวโหย และหัวใจอันบอบช้ำจากคุณหมอที่รัก จึงตั้งใจจะมาเดินเล่นหย่อนอารมณ์และหาอะไรทานซักหนึ่งมื้อ หนึ่งเพลา ระหว่างที่ฮัมเพลง "มีหัวใจแต่ไม่อยากรัก" และก็กำลังตริตรองว่าจะทานอะไรดี ก็พาลได้มาพบกับเทศกาลงานอาหารขึ้น ซึ่งมีร้านรวงมาขายของต่างๆ มากมาย ทั้งลูกชุบ ข้าวแช่ ขนมไทย กุฏีจีน ขนมถ้วย ปูจ๋า หอยจ้อ แกงใต้ กุ้ยช่าย ปอเปี้ยะ ฯลฯ แต่ข้าพเจ้าก็ได้เลือกไก่กะทิมาสี่ไม้ และข้าวเหนียวดำสองถุง พร้อมด้วยชาชักแสนอร่อย จากนั้นจึงเดินย้อนกลับไปเพื่อที่จะหาที่นั่งรับประทานอาหารนั่นเอง
ในขณะที่เดินมาตรงลานกลางงาน ก็จะพบที่นั่งในลักษณะเป็นตั่ง มีหมอนเอกเขนกแบบชาวเหนือ แวดล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งคู่หนุ่มสาววัยทำงาน ครอบครัว เด็กเอแบคสาวๆ สวยๆ ข้าพเจ้าจึงได้เดินไปซักพักก็ได้พบว่ามีคนกำลังจะลุกไปพร้อมกับที่ว่าง ข้าพเจ้าจึงไปยืนรอ จนเค้าเคลียร์อาหารและเศษวัสดุเรียบร้อย ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังจะก้าวขา ยื่นตูดเพื่อลงไปนั่งนั้น ก็ปรากฏมี (อ) มนุษย์ ตนหนึ่งวางกระเพาะปลาลงบนโต๊ะด้วยความไวกว่าแสง เร็วและแรงเยี่ยงไปรษณีย์ไทย จนน้ำกระเพาะปลากระฉอกเลอะโต๊ะ และมนุษย์ป้าท่านนั้นก็นั่งลงอย่างไม่ไยดีข้าพเจ้า พร้อมแสยะยิ้มเคี้ยวลูกชิ้นตุ้ยๆ ตามติดมาด้วยบรรดาผองเพื่อน ก๋วนอาซิ่มสวนลุมที่รุมคุยโขมง โฉงเฉง อย่างสำราญใจ
ข้าพเจ้า...เสมือนโดนเวทย์ อิคุริสยบมาร พาราไรซ์ในบัดดล แต่ด้วยความที่เรียนมาสูง กอปรด้วยมารยาทงาม จึงได้ยิ้มตอบกลับไป แล้วกล่าวว่า "เชิญก่อนเลยครับ" ทั้งที่ในเบื้องลึกแห่งห้วงหฤทัย อยากจะกระโดดซัมเมอร์ซอลต์คิก บาทาไร้เงา ซักห้าบาท ตามด้วยกรงเล็บไขกระดูกเสียหนึ่งกระบวนท่า แต่ก็ต้องยอมแพ้ แบกไก่กะทิพร้อมข้าวเหนียว เดินกินเยี่ยงกุลีไร้สกุลในห้างต่อไป
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า - ข้าพเจ้ายังอ่อนหัดยิ่งนัก
- มนุษย์ป้า
เก่งกว่าแมลงสาบ สัญชาติญาณการเอาตัวรอดสูง ดังจะเห็นได้จากการไม่ต่อคิวเข้าห้องส้วม เข้าของคนพิการ
เลย (เหนือชั้นกว่าแซงคิว) ไม่ต้องหาที่จอดรถ (จอดของคนพิการ
เลย ใกล้ดี) เป็นต้น
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
🐒🐒🐒
มาหนุดดดดด...ป้า!!!???
ณ ห้างดังขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ริมถนนบางนา-ตราด ข้าพเจ้าได้หลบฝนมาด้วยร่างกายที่อ่อนล้า หิวโหย และหัวใจอันบอบช้ำจากคุณหมอที่รัก จึงตั้งใจจะมาเดินเล่นหย่อนอารมณ์และหาอะไรทานซักหนึ่งมื้อ หนึ่งเพลา ระหว่างที่ฮัมเพลง "มีหัวใจแต่ไม่อยากรัก" และก็กำลังตริตรองว่าจะทานอะไรดี ก็พาลได้มาพบกับเทศกาลงานอาหารขึ้น ซึ่งมีร้านรวงมาขายของต่างๆ มากมาย ทั้งลูกชุบ ข้าวแช่ ขนมไทย กุฏีจีน ขนมถ้วย ปูจ๋า หอยจ้อ แกงใต้ กุ้ยช่าย ปอเปี้ยะ ฯลฯ แต่ข้าพเจ้าก็ได้เลือกไก่กะทิมาสี่ไม้ และข้าวเหนียวดำสองถุง พร้อมด้วยชาชักแสนอร่อย จากนั้นจึงเดินย้อนกลับไปเพื่อที่จะหาที่นั่งรับประทานอาหารนั่นเอง
ในขณะที่เดินมาตรงลานกลางงาน ก็จะพบที่นั่งในลักษณะเป็นตั่ง มีหมอนเอกเขนกแบบชาวเหนือ แวดล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งคู่หนุ่มสาววัยทำงาน ครอบครัว เด็กเอแบคสาวๆ สวยๆ ข้าพเจ้าจึงได้เดินไปซักพักก็ได้พบว่ามีคนกำลังจะลุกไปพร้อมกับที่ว่าง ข้าพเจ้าจึงไปยืนรอ จนเค้าเคลียร์อาหารและเศษวัสดุเรียบร้อย ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังจะก้าวขา ยื่นตูดเพื่อลงไปนั่งนั้น ก็ปรากฏมี (อ) มนุษย์ ตนหนึ่งวางกระเพาะปลาลงบนโต๊ะด้วยความไวกว่าแสง เร็วและแรงเยี่ยงไปรษณีย์ไทย จนน้ำกระเพาะปลากระฉอกเลอะโต๊ะ และมนุษย์ป้าท่านนั้นก็นั่งลงอย่างไม่ไยดีข้าพเจ้า พร้อมแสยะยิ้มเคี้ยวลูกชิ้นตุ้ยๆ ตามติดมาด้วยบรรดาผองเพื่อน ก๋วนอาซิ่มสวนลุมที่รุมคุยโขมง โฉงเฉง อย่างสำราญใจ
ข้าพเจ้า...เสมือนโดนเวทย์ อิคุริสยบมาร พาราไรซ์ในบัดดล แต่ด้วยความที่เรียนมาสูง กอปรด้วยมารยาทงาม จึงได้ยิ้มตอบกลับไป แล้วกล่าวว่า "เชิญก่อนเลยครับ" ทั้งที่ในเบื้องลึกแห่งห้วงหฤทัย อยากจะกระโดดซัมเมอร์ซอลต์คิก บาทาไร้เงา ซักห้าบาท ตามด้วยกรงเล็บไขกระดูกเสียหนึ่งกระบวนท่า แต่ก็ต้องยอมแพ้ แบกไก่กะทิพร้อมข้าวเหนียว เดินกินเยี่ยงกุลีไร้สกุลในห้างต่อไป
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า - ข้าพเจ้ายังอ่อนหัดยิ่งนัก
- มนุษย์ป้า
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
🐒🐒🐒