..เมื่อพ่อแม่รักลูก ไ ม่ เ ท่ า กั น..

เมื่อพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน..





              ตอนที่เรายังเล็กพ่อส่งเราไปอยู่กับย่าที่ตจว.เรารักย่านะแต่เราอยากอยู่กับพ่อกับแม่มากกว่าจนพ่อมาหาเราอ้อนเค้าคะเพราะอยากไปอยู่กับเค้าวันนั้นพ่อเราใจอ่อนพาเรากลับมาหาแม่ที่อีกจังหวัดนึง พ่อกับแม่ชอบพูดว่าเค้าหมดค่าเลี้ยง ดูค่าเสื้อผ้า ค่าอาหารเสริมของเราเยอะมากก ซึ่งจุดนั้นเราเข้าใจเพราะตอนนั้นพ่อยังเป็นลูกจ้างแม่ยังเป็นแม่บ้านอยู่เลี้ยงเราแต่เค้าพูดๆๆย้ำๆเราว่าเค้าหมดเงินไปกับเราเยอะมากเรารู้สึกผิดตั้งแต่เด็กๆเลยค่ะที่ขอตามเค้ากลับมาอยู่ด้วย จนพ่อตัดสินใจเข้ามาใช้ชีวิตที่กรุงเทพ ตอนนั้นมีน้องชายอยู่ในท้องแล้ว

      จนวันที่น้องคลอดออกมาเรารู้สึกเป็นหมาหัวเน่าเลยไม่ค่อยมีใครสนใจพ่อเอาเราไปฝากไว้กับอา อารักเราเหมือนลูกเพราะเค้าไม่มีลูกเรากลับไปอยู่ที่บ้านเราจะเห็นแม่กอดหอมน้องเราก็รู้คะว่าแม่ต้องเลี้ยงน้องดูแลให้นม แต่ในช่วงเวลานั้นทุกคนลืมเราไปเลย

            จนเราไปเจอลูกแมวในชั้นวางของที่บ้านแม่มันมาคลอดทิ้งแล้วหายไปเลยเราหานมมาให้มันกินแอบเลี้ยงกลัวเขารู้แล้วจะเอาแมวเราไปทิ้งสุดท้ายจับได้คะ พ่อกับแม่ตัดสินใจจะเอาแมวไปปล่อยเพราะน้องยังเล็ก เราร้องไห้กอดแมวเหมือนคนบ้าเพราะคิดว่าจะไม่มีใครเล่นด้วยแล้ว

  
       จนเราโตขึ้นเราชอบอยู่คนเดียวไม่ชอบวุ่นวายกับใครเรามักจะได้ยินแม่นินทาเราให้คนข้างบ้านฟังบ้างให้ญาติฟังบ้างเราน้อยใจนะบางทีมันเป็นเรื่องที่เราไม่อยากให้ใครรู้ เอาเราไปเปรียบเทียบกับคนนั้นบ้าง คนโน้นบ้าง แต่เค้าจะพูดว่าเราแย่เรียนไม่เก่งเหมือนน้อง ตอนม.ต้นเราได้เรียนเพราะพ่อฝากให้เงินจำนวนไม่น้อย จนมปลายเราสอบเข้าที่เดิมไม่ได้เพราะเราไม่ไหวหัวเราไม่ไปจริงๆเลยตัดสินใจเรียนอาชีวะ แต่น้องเราสอบติดห้องพิเศษรร.ดัง พ่อแม่ภูมิใจค่ะ แม่ชอบดูถูกเราว่าคณิตโง่บ้างไม่เก่งเท่าน้องเลย เรื่องนี้ให้น้องสอนสิ คำพูดซ้ำๆเดิมๆค่ะ "กูหมดกับมาเยอะแล้ว"

      เวลาเราอยากได้อะไรเค้ามักจะพูดคำนี้ออกมาซึ่งเราน้อยใจแต่เราก้พยายามเก็บเงินซื้อด้วยตัวเอง แต่น้องกลับได้ทุกอย่างซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไม.. น้องมีโทรศัพท์เครื่องแพงๆ มีคอมพิวเตอร์ใช้ เวลาจะเติมเกมน้องเราขอเงินแม่มารู้ทีหลังน้องเราพนันกับเพื่อนว่าใครชนะจะได้เงินนั้นไป ในบ้านน้องเราไม่ต้องทำอะไรเลยกลับบ้านมาทิ้งกระเป๋าเปิดคอมเล่นเกม แม่เอาข้าวมาวางให้ถึงหน้าคอม แม่เอาใจมันทุกอย่าง
      เราเรียนด้านศิลปะได้เงินไปเรียนวันละ200บาท (นั่งรถสามต่อกว่าจะถึงรร.เรานั่งรถเมล์ไปเรียนเองตั้งแต่ม.ต้น) เรียนด้านนี้ค่าสีค่าพู่กันค่ากระดาษชานอ้อยเราออกเองเจียดจากข้าวกลางวันบางวันไม่ได้กินข้าวเอาเงินมาซื้อของทำงานเราไม่เคยขอเพิ่ม แต่น้องเราพ่อให้เงิน200บาทเท่าเราแต่พ่อไปส่ง-ไปรับน้องเองตังที่น้องเหลือมาก็จะไปลงกับการเติมเกมค่ะ เรากับน้องไม่ค่อยคุยกันค่ะเพราะ
1.เราเลิกเรียนเย็นมากกลับบ้านเองเหนื่อยไม่ค่อยอยากคุยกับใคร
2.มันเอาแต่เล่นเกม
3.ตั้งแต่เล็กจนโตทะเลาะกันตลอดเราเลยไม่ชอบคุยกับน้องเพราะไม่อยากมีปัญหา
      
         จนเราเข้ามหาลัยได้ช่วงนั้นเราปิดเทอมนานค่ะออกไปทำงานก้มีปัญหาพี่ที่ทำงานค่ะเลนคัดสินใจออกมา ตลอดเวลาเราอยู่บ้านแต่วันเสาร์อาทิตย์เราจะออกไปเที่ยวเพราะเบื่อกับการอยู่ในห้องเหลี่ยมๆเบื่อคำพูดทับถมจากพ่อแม่

     แล้วเวลาทะเลาะกันแม่จะพูดให้เรายอมน้องตลอดทั้งๆที่มันเริ่มก่อนครั้งนี้รุนแรงมากเราไม่สบายค่ะอาหารเป็นพิษอ้วก-ท้องเสีย ทุกครั้งงที่เราไม่สบายเราเอาเงินเราออกตลอดมีเพื่อนพาไปบ้างเราไปเองบ้าง วันนั้นเราเพิ่งกลับจากรพ.เราปวดท้องจะเข้าห้องน้ำซึ่งมันอาบน้ำอยู่เรารอจนมันอาบเสร็จเรากำลังจะเข้าไปมันดันเราออกแล้วมันเข้าไปใหม่ คือเอาง่ายๆมันกวนประสาทเรา ตอนนั้นโมโหมากเลยถามว่าจะเอายังไง มันบอกว่า ไรละ ตอนนั้นเราโมโหเพราะคำว่าเนี่ยแหละ เราออกมามันผลักแล้วตบหน้าเราค่ะตอนนั้นโมโหมากเลยกำลังจะตบมันแม่มาห้ามทั้งๆที่เรายังไม่ทำอะไรเลยมันตบเราก่อน พอแม่มาขวางเราเลยโดนมันตบอีกทีนึง แม่บอกว่าแม่ขอ เรารู้สึกผิดนะที่แม่ร้องไห้แต่มันกลับเดินหน้าตาเฉยไปเล่นเกมต่อ แม่พูดว่า 'บางทีน้องมันก็น้อยใจเวลาที่มันไม่ได้เล่นคอมของมัน' คือเราอยุ่บ้านเฉยๆไม่ได้ทำอะไรก็เล่นพอมันกลับมาเราก้ไปอยู่ส่วนของเราตลอด เรื่องแค่นี้เอามาพูดเพื่อ? เรามีเรื่องที่น่าน้อยใจกว่านี้มากๆๆๆเราไม่เคยพูด

     เราแอบร้องไห้ในตู้เสื้อผ้าร้องไห้จนเจ็บตาคือตั้งแต่เด็กเค้าแคร์น้องมากกว่าเราอยู่แล้วตอนนี้ถึงขั้นทำร้ายร่างกายเราทั้งๆที่เราไม่สบายเค้ากลับปกป้องมัน ตอนนี้ท้อแท้มากค่ะไม่มีใครเห็นคุณค่าเหนื่อยกับการเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว คิดมากกจนคิดฆ่าตัวตายแวบนึง แต่ตอนนี้คิดได้แล้วเพราะมีคนมาเตือนสติ                  

ควรทำยังไงต่อไปดีคะตอนนี้ทุกข์ใจมาก..