สวัสดีครับ มีเรื่องอยากปรึกษา อยากระบายครับ คือเราแต่งงานมาประมาณ6ปีแล้ว แฟนย้ายเข้ามาอยู่กับเรา บ้านเราจะมี เรา แฟน ย่า ปู่  รวมกันทั้งหมด5คนครับ ชีวิตเราก็ใช้ตามปกติครับ จนเราเริ่มปลูกบ้าน จนแฟนเราตั้งท้อง เรากับแฟนก็เลยตัดสินใจว่าให้ย่าเลิกทำสวน ทำไร่ มาเลี้ยงลูกให้เรา ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน้ราเป็นคนจัดการคนเดียวครับ เวลาไปเที่ยวเราก็เป็นคนจ่ายทั้งหมดทุกครั้งเพราะเราคิดว่าเราเป็นหัวหน้าครอบครัว รวมถึงเงินที่ให้ย่าในการเลี้ยงดูลูกก็เป็นของเรา พอมาเรื่อยๆ ที่บ้านเริ่มมีเครื่องใช้ไฟฟ้าเยอะขึ้น ค่าไฟเพิ่มขึ้นเท่าตัว บวกกับรายจ่ายในชีวิตประจำวันเราเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเยอะพอสมควรแล้วจึงเริ่มมีหนี้สิน จนลดเงินที่ให้ย่า ทุกวันนี้ไม่ได้ให้เงินย่าแล้วครับเพราะหมุนไม่ทัน เราต้องผ่อนรถ ด้วย แต่แฟนเราก็เฉยๆเหมือนไม่รับรู้ ค่าไฟเราไม่มีจ่าย เราก็พูดอ้อมๆกับแฟนเรา ว่าเดือนนี้เงินเราไม่พอเราจะทำไงดี แต่แฟนเราก็เงียบครับ จนเค้าจะมายกหม้อไฟ แฟนเรายังเฉยๆเลยครับ เราเลยต้องไปยืมคนอื่นมาจ่ายเป็นประจำ พูดง่ายๆคือถ้ามีปัญหาคุยกับคนอื่นง่ายกว่าแฟนตัวเองครับ แล้วค่าน้ำ200กว่าบาท ค่ากินลูก ย่าเราก็ต้องมาจ่ายแทนเราครับ แล้วเค้าก็ซื้อข้าวให้เรากินช่วงที่เราไม่มีเงินทุกวันเลย ผ้าของเราและแฟนเราย่าเราก็เป็นคนซักให้ครับ มันก็ทำให้เราคิดว่า ย่าเขาเลี้ยงลูกให้ ตังเราก็ไม่ได้ให้เค้า เรายังจะให้เค้ารับผิดชอบค่าน้ำ ค่ากินของลูกอีกหรอ (ค่าเทอมลูกค่ากิจกรรมเรากับเค้าหารกันครับ) ทั้งๆที่ย่าเรามีแค่เงินคนแก่เดือนละ600 ครับ และปกติเราจะพาลูกไปเที่ยวเดือนละครั้งครับ แต่ตั้งแต่เรามีปัญหาเรื่องการเงิน ลูกไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย แต่เราก็ไม่กล้าอะไรมาก เพราะย่าเขาไม่ให้พูด  ส่วนมากจะพูดกับเรา พอเราจะปรึกษาแฟนเรื่องพวกนี้ (แต่เคยปรึกษาไปแล้วมันก็ไม่มีไรดีขึ้นครับ เราก็ต้องแก้ปัญหาเองคนเดียวเหมือนเดิม) และย่าเค้าก็ไม่ให้พูดครับ ย่าเค้าชอบแฟนเราครับ แฟนเราไม่เจ้าชู้ ไม่ดื่มเหล้า กลับบ้านตรงเวลาทุกวันครับ เขาไม่อยากให้เลิกกันครับ อยากให้ลูกมีทั้งพ่อทั้งแม่ ซึ่งเราควรจะทำยังไงดีครับ เรารู้สึกกดดันมาก และเรารู้สึกว่าเหมือนเราอยู่คนเดียวเลยครับ มันดิ่ง เวลาเรามีปัญหาซึ่งแฟนเรารับรู้ แต่มันก็รู้สึกเหมือนว่าเค้าไม่ได้ช่วยฮีลเราอยู่ดีครับ บางทีอยากจะบอกเค้าไปตรงๆว่าเดือนนี้ไม่เราไม่พอช่วยให้ย่าแทนเราสักเดือนได้ไหม(ปกติเราให้เดือนละ700เองครับ) แต่มันก็รู้คำตอบว่าบอกไปก็เท่านั้นแหล่ะ มันจะดูเหมือนเป็นไปเกาะเค้ากินรึป่าวครับ มีครั้งหนึ่งคือเค้าทวงตังเรา10บาทครับ จากนั้นเราไม่เคยอะไรเรื่องตังกับเค้าเลย ถ้าเราพูดไปมันจะน่าเกลียดไหม คนจะมองแบบนั้นรึป่าวครับเพราะฐานะทางบ้านเค้าค่อนข้างมีฐานะกว่าเรามาก แต่มุมดีเค้าก็มีนะครับ อย่างกับลูก เขาก็มีพาไปกินข้าวบ้างช่วงที่เราไม่มีเงิน(แต่เราไม่ได้ไปนะครับ) แต่งงานมาเคยได้กินของเขาไม่ถึง4ครั้งครับ เพราะปกติจะเป็นเราครับ เราแค่อึดอัดไม่รู้จะระบายจะปรึกษาใครครับ และเราไม่รู้ว่าจะทำไงดีควรไปต่อหรือพอแค่นี้ ถ้าจบจริงๆมันจะมีผลกระทบกับเด็กรึป่าวครับ เคยเกิ่นๆไปแล้วถ้าเลิกกันเค้าจะเอาลูกไปและไม่ให้เจอลูก มันดิ่งจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกแล้วครับ

ปล.ผมไม่ได้รู้สึกดีนะครับที่ออกมาพูดเพราะเขาก็เป็นภรรยาของผมและเป็นเรื่องในครอบครัว แต่ผมรู้สึกดิ่งและอึดอัดครับแค่อยากระบายมันเหนื่อยมันท้อไปหมดครับ