มีใครเดินห้างคนเดียว เที่ยวคนเดียว กินคนเดียวตลอดบ้าง เหงาไหม..

หญิงสาวกลางสายหมอกยืนเงียบงัน ก้าวพ้นวันคืนเหงาสู่แดนลึกลับ ดวงตาพร่าเลือนรางไร้ชีวาวับ กระซิบกับความตายมาเยือนกาย สายลมเย็นพัดผ่านสะท้านทรวง จิตยังห่วงคนรักไม่สร่างหาย แม้ไร้ซึ่งวิญญาณยังย่างกราย วน

เงียบงันวันผ่านกาลเคลื่อนคล้อย รอยยิ้มละห้อยน้อยลงหนอ กระจกสะท้อนย้อนตาเจอพอ ผมหงอกบางรอไหลตามลม เรี่ยวแรงไม่เหมือนวันวานเก่า เหนื่อยเร็วจนเหงาเมื่อเดินชม บันไดก็ชันเหมือนจะล่ม แต่ใจก็ข่มไม่ยอมแพ้ โ