สวัสดีค่ะ ดิฉัน **** อยากมาตั้งกระทู้เพื่ออยากรู้กับความรู้สึกของดิฉันตอนนี้
ดิฉันคงทางการเกินไป ขอแทนด้วยคำว่าเราละกันค่ะ เราเป็นเด็กวัยรุ่น ปวช.2 หรือเทียบเท่า ม.5แล้ว เป็นเด็กเกรดปานกลาง ไม่ได้ดีไรมาก
แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหรอกค่ะ คือช่วงที่เราขึ้น ปวช.1มา เรากลับมีความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไรไม่ได้เลย คือไม่รู้ว่าเรากลับมาเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า(เคยเป็นมาก่อนก่อนจะรู้สึกว่าดีขึ้นแล้ว)
หรือเพียงแค่ต้องการความสนใจกันแน่
ชีวิตหลังเรา อยู่กับชีวิตวัยรุ่น ครอบครัวมีนะ ก็ไม่ได้ไรกันมากก็อยู่เหมือนเพื่อน แฟนก็มีนะ เพื่อนก็มี แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมื่อก่อนเขาทำไรไม่ดีกับเรารึเปล่าจนส่งผลมาถึงทุกวันนี้
พ่อแม่ไม่ค่อยอยู่กับเรามาก เราก็โอเครเขาทำงานเพื่อหาเลี้ยงเรา แต่ความรู้สึกมันเหงามากเลยล่ะ อยากอยู่กับพ่อแม่ตลอดทุกเวลา
ส่งนแฟนเราเมื่อก่อนเขาไม่ได้สนใจแม้แต่ความรู้สึกเราเลย เรายิ่งร้องขอด้วยน้ำตาพอเขาเริ่มรู้ตัวแล้วกลับมาเติทเต็ม หัวใจเรากลับไม่ได้อยากจะได้ความรักที่ร้องขออีกแล้ว
เพื่อน เพื่อนก็ดีกับเรานะ แต่บางทีเหมือนพวกเขาลืมเราไปในสายตา ถ้าพูดขึ้นมาก็เหมือนพูดขัดความสนุกเขาความรู้สึกเราก็...อยากจะสนุกบ้าง หรือเราแค่ต้องการความสนใจรึเปล่านะ แต่เราจะบอกไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้ แต่ยิ่งนานไปความรู้สึกเริ่มเหงา และ รู้สึกหว่าเว้เรื่อยๆ จนเวลานอนทีไรเรากลับต้องนึกถึงฝันร้ายตอนยังเป็นโรคซึมเศร้าเราเสียใจมากที่ทำร้ายตัวเอง
เราเสียใจที่ต้องทำให้คนอื่นร้องไห้หลังรู้เป็นโรคซึมเศร้า หรือเรายังเป็นอยู่ แต่แค่ไม่กล้าพอจะระบายให้ใครมาฟังเรา
อยากเปิดโอกาสตรงนี้ให้ ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวชได้เข้ามาพูดคุยกันค่ะ หรือบุคคลอื่นก็ได้
ขอบคุณค่ะ
สรุปแล้วเราเป็นอะไรกันแน่?
ดิฉันคงทางการเกินไป ขอแทนด้วยคำว่าเราละกันค่ะ เราเป็นเด็กวัยรุ่น ปวช.2 หรือเทียบเท่า ม.5แล้ว เป็นเด็กเกรดปานกลาง ไม่ได้ดีไรมาก
แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหรอกค่ะ คือช่วงที่เราขึ้น ปวช.1มา เรากลับมีความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไรไม่ได้เลย คือไม่รู้ว่าเรากลับมาเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า(เคยเป็นมาก่อนก่อนจะรู้สึกว่าดีขึ้นแล้ว)
หรือเพียงแค่ต้องการความสนใจกันแน่
ชีวิตหลังเรา อยู่กับชีวิตวัยรุ่น ครอบครัวมีนะ ก็ไม่ได้ไรกันมากก็อยู่เหมือนเพื่อน แฟนก็มีนะ เพื่อนก็มี แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเมื่อก่อนเขาทำไรไม่ดีกับเรารึเปล่าจนส่งผลมาถึงทุกวันนี้
พ่อแม่ไม่ค่อยอยู่กับเรามาก เราก็โอเครเขาทำงานเพื่อหาเลี้ยงเรา แต่ความรู้สึกมันเหงามากเลยล่ะ อยากอยู่กับพ่อแม่ตลอดทุกเวลา
ส่งนแฟนเราเมื่อก่อนเขาไม่ได้สนใจแม้แต่ความรู้สึกเราเลย เรายิ่งร้องขอด้วยน้ำตาพอเขาเริ่มรู้ตัวแล้วกลับมาเติทเต็ม หัวใจเรากลับไม่ได้อยากจะได้ความรักที่ร้องขออีกแล้ว
เพื่อน เพื่อนก็ดีกับเรานะ แต่บางทีเหมือนพวกเขาลืมเราไปในสายตา ถ้าพูดขึ้นมาก็เหมือนพูดขัดความสนุกเขาความรู้สึกเราก็...อยากจะสนุกบ้าง หรือเราแค่ต้องการความสนใจรึเปล่านะ แต่เราจะบอกไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้ แต่ยิ่งนานไปความรู้สึกเริ่มเหงา และ รู้สึกหว่าเว้เรื่อยๆ จนเวลานอนทีไรเรากลับต้องนึกถึงฝันร้ายตอนยังเป็นโรคซึมเศร้าเราเสียใจมากที่ทำร้ายตัวเอง
เราเสียใจที่ต้องทำให้คนอื่นร้องไห้หลังรู้เป็นโรคซึมเศร้า หรือเรายังเป็นอยู่ แต่แค่ไม่กล้าพอจะระบายให้ใครมาฟังเรา
อยากเปิดโอกาสตรงนี้ให้ ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวชได้เข้ามาพูดคุยกันค่ะ หรือบุคคลอื่นก็ได้
ขอบคุณค่ะ