สรุปแล้วเรากลัวความรักหรือเราแค่คิดไปเอง?

เราเป็นคนนึงที่ตามหาความรักมาตั้งแต่เด็กๆเราโหยหาความรักมากๆและก็เจอความผิดหวังทุกๆครั้งที่หาอาจจะมีความสุขบ้างแต่ว่าทุกๆครั้งมันจะต้องจบด้วยการที่เลิกคุยหรือผิดหวังกับความรักนั้นเราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรจนมันทำให้เรากลัวว่าเราจะไม่มีรักดีๆเราอยากมีความรักจนกระทั่งปีที่แล้วความ​หวังที่เราอยากมีความรักนั้นหายไปใจนึงเราก็รู้สึกดีใจที่ว่ามันหายไปเราจะได้หมดห่วงแต่ว่าเรากลับเหงาและก็เศร้าอยู่บ่อยๆพอมีคนเข้ามาเรากลับรู้สึกว่าเราไม่สามารถเลื่อนสถานะกับเขาได้เรากลัวว่ามันจะเป็นเหมือนอดีตที่เราเคยเจอเราไม่รู้ว่าเราเป็นคนคิดมากไปเองไหมเราไม่กล้าไปปรึกษาใครเพราะว่าเรากลัวว่าเขาจะมองว่าเราเป็นภาระเราไม่กล้าโทรไปปรึกษาสุขภาพจิตด้วยซ้ำได้แค่นั่งร้องไห้คนเดียวมันก็นานๆทีเมื่อก่อนแต่พอเข้ามาปีนี้มันบ่อยขึ้นปกติมันเป็นเดือนละครั้งแต่พอปีนี้เข้ามามันแทบจะทุกวันมันทำให้เรารู้สึกเหงาเปล่าเปลี่ยวเราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไงฮ่าๆๆมีคนเข้ามาหาเราแต่เราก็กลับกลัวว่ามันจะผิดหวังเราไม่กล้าจะรักเขาเราควรทำยังไงดี