เราผู้หญิงที่เจอแต่ความผิดหวังกับความรักมาหลายต่อหลายครั้ง เจอแต่คนที่ไม่เข้าใจเรา ดูแลเราไม่ได้แต่เราต้องดูแลเขาตลอด คอยแก้ปัญหา เป็นผู้นำในทุกๆเรื่อง เจอคนแบบนี้มาพัวพันตลอด เราก็เป็นผู้หญิงนะเราอยากให้คนที่เรารักดูแลเราบ้าง เราอยากรู้สึกอบอุ่นใจ ปลอดภัย อยากให้คนที่เรารักดูแลปกป้องเราได้ ไม่ใช่เราต้องดูแล ปกป้อง คอยจัดการทุกเรื่องให้เขา เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากอ่อนแอให้ใครมาดูแลบ้าง ไม่ใช่ต้องเข้มแข็งเพื่อไปดูแลคนอื่นตลอด...เห้อ! แต่พอเราเจอคนที่ใช่หรือพอรักใครชอบใครเขาก็ไม่ชอบตลอดเลยเป็นแบบนี้หลายคนแล้วเหมือนกัน จนตอนนี้ไม่กล้ารักใครชอบใครแล้ว พอจะเปิดใจมันก็กลัวเจ็บทุกที พอใครมาจีบก็อยากอยู่คนเดียว พออยู่คนเดียวก็โหยหาความรัก เรากลัวทุกอย่างไปหมด พอยิ่งเจอใครที่เป็นแบบคนที่ผ่านมาเราก็ยิ่งตั้งสเป็คคนที่ใฝ่ฝันให้มันตรงข้ามกับแบบที่เราเคยเจอมาตลอด
เราอึดอัดใจมาก
เหงามาก
ต้องการใครสักคนมาก
ต้องร้องไห้เพราะว่ามันอึดอัด รู้สึกโหวงๆในใจ รู้สึกเคว้งคว้าง อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ
ตอนนี้เราคงกลายเป็นโรคหลัวความรักไปซะแล้ว...
โหยหามากแต่ก็กลัวมาก กลัวจะเจ็บอีก ยิ่งพยายามเปิดใจยิ่งทำไม่ได้...
เรากลายเป็นโรคกลัวความรักไปแล้ว
เราอึดอัดใจมาก
เหงามาก
ต้องการใครสักคนมาก
ต้องร้องไห้เพราะว่ามันอึดอัด รู้สึกโหวงๆในใจ รู้สึกเคว้งคว้าง อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ
ตอนนี้เราคงกลายเป็นโรคหลัวความรักไปซะแล้ว...
โหยหามากแต่ก็กลัวมาก กลัวจะเจ็บอีก ยิ่งพยายามเปิดใจยิ่งทำไม่ได้...