เกลียดความฝัน.....ที่ทำให้ผมรู้สึกมีความหวัง

สวัสดีครับทุกคนเคยเกลียดฝันตัวเองกันมั้ย? ผมโคตรเกลียดเลยก่อนอื่นคือ ผมพึ่งเสียคนที่ผมรักไปครับ เธอป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้าย พึ่งเสียไปเมื่อไม่นานมานี้ ผมเสียใจมากๆถึงแม้จะเตรียมพร้อมที่ต้องเจอกับสิ่งนี้มาแล้ว ทุกคืนที่ผมหลับผมจะเจอเธออยู่ในฝันและทุกอย่างมันปกติเรายังใช้เวลาด้วยกันเหมือนทุกๆวันมีความสุขสุดๆเลย แต่พอตอนตื่นทีไรผมต้องใจสะลายทุกครั้งที่พบว่าเรื่องราวที่ผมได้เจอนั้นเป็นเพียงแค่ "ความฝัน" ผมเกลียดฝันตัวเองทุกครั้งที่ทำให้ผมมีความหวังว่าเธอยังอยู่ มันเป็นความรู้สึกที่เสียใจที่สุดจนอธิบายไม่ถูก ผมได้แต่ร้องไห้หวังให้มันเป็นแบบในฝันจนทำอะไรไม่ได้เลย

    ทุกๆคืนก่อนที่ผมจะนอนผมได้แต่สั่งสมองของผมให้ไม่ฝันเพราะผมไม่อยากมีความสุขแล้วตื่นมาพบเจอความเศร้าอีกแล้ว แต่ในใจลึกๆมันกลับอยากเจอจนแทบจะขาดใจ อยากพบกันอีก พออ่านมาถึงตรงนี้ผมอยากจะขอคำปรึกษาทุกคนครับ ว่าผมควรทำยังใงดีผมเจอทางตันแล้วผมไม่อยากเศร้าอีกแล้วไม่อยากให้เขาต้องรู้สึกเสียใจที่เห็นผมเป็นแบบนี้ ระหว่างที่ผมเขียนกระทู้นี้ผมยังไม่หยุดร้องเลย ผมคิดถึงเขาสุดหัวใจ ช่วยให้คำแนะนำปรึกษาหรือใครที่เจอเรื่องราวคล้ายๆผมช่วยแนะนำผมทีครับ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะครับ