แอบบ่นเบาๆ
เป็น แม่วัยทำงานค่ะ
ลูก 2 คน คนโต เกือบ 3 ขวบ คนเล็ก 1 ขวบ
มีพี่เลี้ยงเฉพาะกลางวัน
มีคุณยายอยู่ที่บ้าน แต่เป็นไม่ค่อยแข็งแรงและไม่ชอบทำอาหารตั้งแต่สาวๆแล้วค่ะ
ที่ว่าเศร้าคือ เช้ามาต้องคิดว่าแต่ละคนจะกินไร
เด็ก 2 คน คนละวัย กินไม่เหมือนกัน
ส่วนผู้ใหญ่เหรอ ช่วยเหลือตัวเอง เมื่อก่อนเราทำอาหารให้แม่ทุกเช้า
แต่พอลูกคนเล็กเริ่มกินอาหาร เราก็ไม่ไหวจะเคลียร์ เพราะต้องเตรียมอาหารคน 3 คน 3 วัย มันไม่ไหว
แม่ก็เลยกินน้ำเต้าหู้กับขนมปัง สายๆก็ทำอะไรกินเองแล้วแต่ของในตู้เย็น
เย็นๆ คิดอีกละ จะกินไรกัน
เด็กๆก็เงื่อนไขตามวัยเค้าแหละ
สามีก็มีเงื่อนไขในการกิน
(ไม่กินผักแปลกๆ กินแต่ผักเบสิก ไม่กินของค้างคืน ไม่กินของหมักดอง เช่น ปลาร้า ไข่เค็ม)
แม่ก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน
(ไม่เผ็ด ไม่แข็ง ไม่แห้ง)
ทีนี้ เราก็เป็นหมออ่ะ บางวันเหนื่อยจัดๆ เวรเหนื่อยตกค้าง คนไข้ไม่ดี เราก็อารมณ์ไม่ดี ส่วนมากจะเครียดๆไม่ได้วีนเหวี่ยงอะไร
แต่ไม่มีแรงทำกับข้าว ก็ต้องซื้อ แค่ซื้อก็ต้องคิดว่าจะกินอะไร ตามเงื่อนไขดังกล่าวข้างต้น blablabla
ก็เลยเศร้าอ่ะ จริงๆชอบทำกับข้าวนะ
แต่พอสถานการณ์มันตึงเครียดก็ไม่มีอารมณ์น่ะ
แย่จัง
อีกอย่างก็แอบเศร้าที่แม่เราไม่ชอบทำอาหารเลย
เมื่อก่อนไม่หุงข้าวด้วยซ้ำ จนวันนึงเราทนไม่ไหว
ซื้อกับข้าวมาแล้วหิวมาก
พอถามแม่ว่ามีข้าวมั้ย แม่บอกไม่มี เราก็ทำท่าแบบเข่าอ่อน
จากนั้นแม่เลยหุงข้าวไว้เกือบทุกวัน
แต่เรื่องกับข้าวนั้นไม่ทำเลย คือแต่ว่ากันจริงๆทำก็แปลกๆอีก คือกินไม่ได้อยู่ดี เฮ้อ
เศร้ากับชีวิตแม่บ้านกันบ้างมั้ยคะ
เป็น แม่วัยทำงานค่ะ
ลูก 2 คน คนโต เกือบ 3 ขวบ คนเล็ก 1 ขวบ
มีพี่เลี้ยงเฉพาะกลางวัน
มีคุณยายอยู่ที่บ้าน แต่เป็นไม่ค่อยแข็งแรงและไม่ชอบทำอาหารตั้งแต่สาวๆแล้วค่ะ
ที่ว่าเศร้าคือ เช้ามาต้องคิดว่าแต่ละคนจะกินไร
เด็ก 2 คน คนละวัย กินไม่เหมือนกัน
ส่วนผู้ใหญ่เหรอ ช่วยเหลือตัวเอง เมื่อก่อนเราทำอาหารให้แม่ทุกเช้า
แต่พอลูกคนเล็กเริ่มกินอาหาร เราก็ไม่ไหวจะเคลียร์ เพราะต้องเตรียมอาหารคน 3 คน 3 วัย มันไม่ไหว
แม่ก็เลยกินน้ำเต้าหู้กับขนมปัง สายๆก็ทำอะไรกินเองแล้วแต่ของในตู้เย็น
เย็นๆ คิดอีกละ จะกินไรกัน
เด็กๆก็เงื่อนไขตามวัยเค้าแหละ
สามีก็มีเงื่อนไขในการกิน
(ไม่กินผักแปลกๆ กินแต่ผักเบสิก ไม่กินของค้างคืน ไม่กินของหมักดอง เช่น ปลาร้า ไข่เค็ม)
แม่ก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน
(ไม่เผ็ด ไม่แข็ง ไม่แห้ง)
ทีนี้ เราก็เป็นหมออ่ะ บางวันเหนื่อยจัดๆ เวรเหนื่อยตกค้าง คนไข้ไม่ดี เราก็อารมณ์ไม่ดี ส่วนมากจะเครียดๆไม่ได้วีนเหวี่ยงอะไร
แต่ไม่มีแรงทำกับข้าว ก็ต้องซื้อ แค่ซื้อก็ต้องคิดว่าจะกินอะไร ตามเงื่อนไขดังกล่าวข้างต้น blablabla
ก็เลยเศร้าอ่ะ จริงๆชอบทำกับข้าวนะ
แต่พอสถานการณ์มันตึงเครียดก็ไม่มีอารมณ์น่ะ
แย่จัง
อีกอย่างก็แอบเศร้าที่แม่เราไม่ชอบทำอาหารเลย
เมื่อก่อนไม่หุงข้าวด้วยซ้ำ จนวันนึงเราทนไม่ไหว
ซื้อกับข้าวมาแล้วหิวมาก
พอถามแม่ว่ามีข้าวมั้ย แม่บอกไม่มี เราก็ทำท่าแบบเข่าอ่อน
จากนั้นแม่เลยหุงข้าวไว้เกือบทุกวัน
แต่เรื่องกับข้าวนั้นไม่ทำเลย คือแต่ว่ากันจริงๆทำก็แปลกๆอีก คือกินไม่ได้อยู่ดี เฮ้อ