เคยเป็นกันบ้างไหม เวลารู้สึกเหนื่อยๆ ท้อแท้กับชีวิต อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลออกมา มีวิธีไหนที่ทำให้จิตใจเข้มแข็งมั่ง

ไม่รู้ว่าเรียกว่า ผิดปกติไหม เราจะอาการทางจิตอ่อนๆ หรือป่าว เวลาเรารู้สึกเหนื่อยๆ ท้อแท้กับชีวิต อยู่ดีน้ำตามันก็ไหลออกมา ยิ่งเวลาขับรถคนเดียวสะอึกสะอื้น น้ำตาไหลเป็นสายฝนกันเลยทีเดียว คือด้วยที่เราเป็นพี่คนโต พ่อแม่แยกทางกัน บ่อยครั้งเราต้องทำไรด้วยตัวเองคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อย น้อยนักที่จะปรึกษาใคร ขอความช่วยเหลือจากใคร แต่บางครั้งเรารู้สึกท้อแท้มากๆ กับการใช้ชีวิตต้องไขว่คว้าความเจริญก้าวหน้าให้กับตัวเอง ทั้งเรื่องเงินทอง หน้าที่การงาน ความรับผิดชอบในบ้านส่วนใหญ่ก็จะตกอยู่ที่เรา คนภายนอกคิดว่าเราแข็งแกร่ง แต่ในใจเราอ่อนไหวมาก ขึ้เหงา บางเวลาก็ต้องการใครสักคนเป็นที่พักใจให้อบอุ่น ไม่จำเป็นที่เราต้องเล่าสิ่งที่เราเผชิญ แค่อยู่ใกล้ๆ เราทำให้ใจเราอบอุ่นขึ้นก็พอ ลืมบอกไป เรายังโสด เคยมีแฟนเหมือนกัน เลิกกันไปเพราะระยะทาง แต่มีแฟนก็เหมือนไม่มี ไม่ค่อยมีเวลาให้กัน แต่ยังดีที่โทรมาบ่อยกันครั้ง หลังๆ งานยุ่ง ไม่มีแม้เวลาโทรหากัน ก็เลยต้องทางใครทางมัน ทั้งที่ยังรักกันอยู่ ก็มีคนเข้ามาจีบปะปลาย แต่ละคนเข้ามาก็ดูเหมือนไม่จริงจัง จริงใจต่อกันสักเท่าไร ก็เลยไม่อยากสานต่อ กลัวใจต้องเจ็บช้ำอีกรอบ บางครั้งที่เราเจอเรื่องสะเทือนใจ เรามักจะปลีกตัวไปอยู่คนเดียว คิดอะไรคนเดียว ไม่กล้าแสดงความอ่อนแอให้คนอื่นเห็น แต่เหตุการณ์เหล่านั้นที่เกิดขึ้น ก็ทำให้เราเห็นน้ำใจของคนรอบข้างว่าใครเป็นอย่างไร เช่น ญาติพี่น้อง หรือเพื่อนๆ ยามเราที่เราทุกข์ใจ ใครเข้าใจเราบ้าง ยืนเคียงข้างเราในวันรู้สึกอ่อนแอ มีเพื่อนๆ คนไหนบ้าง เวลาที่รู้สึกแบบนี้แล้วมีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้เราจิตใจเข้มแข็งขึ้นอย่างรวดเร็ว