เหนื่อยกับชีวิต ท้อมาก

เราเหนื่อยมาก เราไม่โอเคกับอะไรทั้งนั้น เราเหนื่อย ทุกคนมักจะทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดอ้อมๆของพวกเขา เราเหนื่อย เราไม่อยากให้น้ำตามันไหลออกมา เรายังโอเคอยู่ใช่มั้ย อยากให้เราเข้มแข็งแต่กลับมาทำร้ายจิตใจเรา

สวัสดีค่ะ เรามีความคิดที่อยากจะตัดขาดกับที่บ้าน เพราะรู้สึกเหนื่อยมาก ตอนนี้เราพักอยู่ข้างนอกมาประมาณ 3 ปีแล้ว เพราะต้องทำงาน แต่ก็ยังติดต่อกับที่บ้านอยู่เรื่อยๆ และบ้างครั้งพ่อก็มาอยู่ด้วย (เราไม่ไ

มีอาการนี้ทุกปี ปีละ 3-4 ครั้ง ครั้งล๊ะ อาทิตย์กว่า ยาวไปจนถึงเดือน ไม่มีไข้ แต่จะคอแห้งผาก แห้งมากกกกก แล้วก็จะคันคอหนัก ไอ แล้วก็อาเจียน ต่อให้ไม่ได้กินอะไรก็จะอาเจียนน้ำย่อยออกมา อาหารทานได้แปปนึงก

รู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่เหล็กดึงดูดปัญหา ดูดแต่เรื่องแย่ๆ เรื่องไม่ดี เรื่องบั่นทอนจิตใจ บั่นทอนตัวเองเข้ามาตลอดเลยครับ บางครั้งอยู่เฉยไม่ได้สร้างปัญหา ไม่ได้ทำอะไร แต่มีเรื่องหนักใจเข้ามาประจำ เจอแต

ตอนนี้เราอายุ15ปีค่ะ ตั้งแต่เราป.5พอแม่เลิกกัน ตอนนั้น11ปี ทนฟังเสียงทะเลาะกันมาหลาย โดนตั้งคำถามมาหลายปี ว่าจะอยู่กับใคร ต่างคนต่างด่าอีกฝ่ายให้ฟังต่างๆนาๆ จนเลิกกัน เอาตรงๆเราก็เสียใจ แต่ในตอนนั้นเร

อยากรู้ว่าเวลาที่ท้อแท้ จนน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ทั้งๆ ที่ปัญหามันมีทางแก้ไขได้ แต่ทำไมเราต้องร้องไห้ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ เราไม่เข้าใจตัวเอง ว่าเราร้องไห้เพราะอะไร หรือเราเหนื่อยเกินไปจนท้อ แต่เรายังมีคว

คือเราเรียนคาบกรีฑาในโรงเรียนอ่ะค่ะแล้วคาบนี้มันติดกับพักกลางวันก็คือพอกินข้าวเสร็จก็มาวิ่งต่อเราเป็นผู้หญิงตัวเล็กค่ะครูเขาก็ให้วิ้งรอบสนาม 200 เมตร เราก็วิ่งค่ะเราเหนื่อยมากตอนนั้นเราเลยเดินแล้วก็วิ

คือไม่รู้จะทำไงดี คือเวลาพ่อแม่ว่าเรา ปกติเราก็จะรีบเข้าห้องเลยเพราะ เค้าชอบว่าเราแรง แล้วน้ำตาเราชอบไหลเราจะเก็บมาร้องคนเดียว เค้าไม่รู้หรอกว่าเราแอบร้องไห้คนเดียวตลอด เราเหนื่อย เราท้อ เราทุกข์ เราก