เหนื่อยกับชีวิต ท้อมาก

อยากรู้ว่าเวลาที่ท้อแท้ จนน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ทั้งๆ ที่ปัญหามันมีทางแก้ไขได้ แต่ทำไมเราต้องร้องไห้ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ เราไม่เข้าใจตัวเอง ว่าเราร้องไห้เพราะอะไร หรือเราเหนื่อยเกินไปจนท้อ แต่เรายังมีคว

หากเห็นฉันคงจำฉันและรู้ฉัน แต่ละวันฉันหัวเราะฉันสดใส หากเห็นฉันหากพบฉัน ณ แห่งใด ฉันจะเติมเต็มจิตใจที่หมองมัว นั่นคือสิ่งคนทั่วไปรู้จักฉัน คนเหล่านั้นมองเห็นฉันเพียงส่วนหัว ในส่วนก้อยเป็นเช่นฉันที่น่

คือเราเรียนคาบกรีฑาในโรงเรียนอ่ะค่ะแล้วคาบนี้มันติดกับพักกลางวันก็คือพอกินข้าวเสร็จก็มาวิ่งต่อเราเป็นผู้หญิงตัวเล็กค่ะครูเขาก็ให้วิ้งรอบสนาม 200 เมตร เราก็วิ่งค่ะเราเหนื่อยมากตอนนั้นเราเลยเดินแล้วก็วิ

รู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะ เหนื่อยและเบื่อทุกอย่าง ไม่อยากทำอะไรแต่ฝืนตัวเองให้ทำตลอด พยายามหาอะไรทำให้ตัวเองไม่คิดมาก ปกติก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว แต่เวลาอยู่กับคนรอบข้างทำตัวปกติร่าเริง พยายามเข้มแข็ง พยา