ช่วยแปรบทประพันธ์ด้วยค่ะ ต้องส่งอาจารย์แล้ว ขอบคุณค่ะ

พิบูลย์บุปผาไพรพฤกษ์ประดับพื้น ระบายชื้นชโลมช่อ ณ ขอบฟ้า คือกล้วยไม้ไท้แท้แผ่พรรณา สืบศรัทธาแผ่นดินถิ่นสยาม เอื้องคำทอง ผ่องผิวดั่งทิพย์แสง สุกแสดงดั่งสุริยาฉายประกายงาม ช่อนวลผ่องต้องลมระดมตาม คือเร

๏ ขยับเข็ม เรียงร้อย ปักผืนผ้า          ด้วยลีลา จินตนา พาประสาน ผ่านมุ่นปุ่ม ปมไหม ใยตระการ        ละลานหลาก สีสัน พรรณ

สายน้ำตก จากผา มาสู่ผืน น้ำผ่าครืน คงคลั่ง เสียงดังใหญ่ ทำกระเซ็น เด็นกระดอน เปียกปอนไป สองฝั่งไพร จึงชอุ่ม ทำนุ่มดิน เสียงโอบล้อม อ้อมไกล กระไรแว่ว ว่าแหลกแล้ว จากน้ำ กระทำหิน ระยะทาง ห่างไพร ให้ได้

คืนนี้คืนหนาวนภาพร่างพราว...................ดวงดาวงามศรีฤทัยสุขสม.........................ขื่นขมไม่มีหอมดอกราตรี.....................ฤดีเบิกบาน ดาวเลื่อนเกลื่อนฟ้าจรัสแสงจ้า......................