ธรรมชาติ เป็น สัจธรรม

อินทรวิเชียรฉันท์ ..

o อบอ้าวผะผ่าวร้อน          ชลธร ฤ เหือดหาย
แห้งผากประจักษ์กาย          สุริยาฉะฉายฉาน
o หนาวเหน็บสิเจ็บเนื้อ       หิมะเหลือจะร้าวราน
อกทรวงสะท้านซ่าน           อุระหวั่นสนั่นตรม
o ฟากฟ้าก็เวิ้งว้าง           คคนางค์ยะเยือกลม
โบกโบยพระพายพรม          พสุธาขยับเตือน
o ราตรีประดับฟ้า           นภดารกาเกลื่อน
เหตุใดบ่เยี่ยมเยือน           ละบุหลันพเนจร
o ทิวาสวัสดิ์ศรี                 มนนี้สิอาวรณ์
เหมันต์วสันต์ย้อน           คิมหันต์ ณ ผ่านเลย
o วารีและเวลา                 คณนาสิแค่เคย
ไปแล้วก็แล้วเอ๋ย           ธุระเลยละหวนคืน
o กฎธรรมชาติสร้าง           ริมล้างสกัดฝืน
เป็นสัจธรรมยืน                  บ่มิขืน ฤ ขัดใด ..