สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องย่อของหนังเรื่อง my bromance พี่ชาย... เหตุผลที่ผมมาเวิ่มเว้อในนี้หรอครับ? ก็คงจะเป็นเพราะว่าผมซาบซึ้งกับเรื่องนี้มากๆ และอยากจะถ่ายทอดความรู้สึกนี้ให้กับผู้อื่น ถึงแม้มันจะเศร้า แต่ทุกๆ ครั้งที่ผมคิดถึงมัน...มันจะรู้สึกอบอุ่น และ เจ็บจี๊ดๆ ที่หัวใจทุกครั้ง และผมหวังว่าทุกๆ คนจะรู้สึกเหมือนผมนะครับ เริ่มเลยนะครับ
กอล์ฟเด็กหนุ่มนิสัยก้าวร้าวที่สูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็กดำเนินชีวิตมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งมีแม่ใหม่ และ น้องชายต่างมารดาที่มีอายุต่างกันไม่ถึงปีเข้ามาอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน ทันทีที่กอล์ฟเจอแบงค์น้องชายของเขา เขาก็รู้สึกไม่ชอบหน้าขึ้นมาทันที แต่ตรงกันข้ามกับแบงค์เพราะแบงค์ยิ้มพยายามผูกมิตรไมตรีกับกอล์ฟตลอดเวลาแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเฉยเมย และ คำพูดที่ว่า "ไม่ใช่น้องกู" ต่อมาแบงค์ได้ย้ายมาโรงเรียนเดียวกันกับกอล์ฟ ความจริงแล้วทั้งสองคนอยู่คนละห้องกัน แต่แบงค์ขอครูเพราะว่าตนอยากอยู่ห้องเดียวกันกับพี่ชาย... กอล์ฟบังคับให้แบงค์เป็นทาสของตน ด้วยการขู่ว่าถ้าไม่ทำเช่นนั้นเขาจะเล่นงานแม่ของแบงค์ ซึ่งแบงค์ก็ยอมแต่โดยดี เพื่อนๆ ในห้องเห็นการกระทำที่กอล์ฟทำต่อแบงค์เยี่ยงทาสก็ทนไม่ไหวรุมกันด่ากอล์ฟ แต่แบงค์กลับออกโรงปกป้องพี่ชายของตนเอง แบงค์บอกเพื่อนๆ ว่า "อย่าว่าพี่กอล์ฟเลย พี่เขาไม่ผิดหรอก เพราะเราเต็มใจทำให้พี่เขาเอง" เพราะเหตุการ์ณนี้จึงทำให้กอล์ฟเห็นใจแบงค์และเริ่มมีความร็สึกดีๆ ให้กัน หลังจากวันนั้นทั้งสองคนก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น พูดคุยกันด้วยดี นอนห้องเดียวกันอย่างสันติ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปเรื่อยๆ จนกอล์ฟแน่ใจแล้วว่าเขาหลงรักน้องชายของเขา และ แบงค์ก็หลงรักพี่ชายของเขาเหมือนกัน แต่ทั้งสองไม่กล้าบอกกันเพราะทั้งคู่กลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้คิดเหมือนตน และแบงค์ก็ยังมีพี่ต้อมตามจีบซึ่งแบงค์ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่กอล์ฟนะสิ เขากลับคิดว่าน้องชายของตนมีใจให้นายต้อมคนนั้น
วันหนึ่งกอล์ฟ แบงค์ และเพื่อนในกลุ่มไปห้างเพื่อไปซื้อของให้คนพิเศษเพราะวันพรุ่งนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ แบงค์หมายตาแหวนคู่รักคู่หนึ่งแต่เงินไม่พอ เขาจึงไปขอยืมเพื่อน แต่พอกลับมาพนักงานกลับบอกว่า ของมีคนซื้อตัดหน้าไปแล้ว... วันต่อมาเจี๊ยบเพื่อนสาวของแบงค์ที่หลงรักรุ่นพี่ต้อมก็ฝากของขวัญให้แบงค์เอาไปให้พี่ต้อม แบงค์ทำตามที่เพื่อนขอแต่พี่ต้อมไม่สามารถรับของชิ้นนี้ได้เพราะเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว พี่ต้อมจึงถือโอกาสนี้บอกรักแบงค์ ต่อหน้ากอล์ฟ และ เจี๊ยบหลังจากตอนนั้นท่าทีของกอล์ฟก็เปลี่ยนไป เริ่มเฉยชา และ หลบหน้าแบงค์โดยที่แบงค์ก็ไม่ทราบเหตุผล แบงค์มายืนรอกอล์ฟเพื่อจะกลับบ้านด้วยกันเพราะนัดกันไว้แล้ว พอดีพี่ต้อมมาชวนแบงค์คุย กอล์ฟที่เพิ่งมาจึงบังเอิญเห็นฉากบาดตาจนทนไม่ไหวหนีกลับบ้านไปก่อน พอทั้งคู่มาเจอกันที่บ้านก็เทลาะกันหนักมาก แบงค์พยายามอธิบายว่าคนๆ ที่แบงค์ชอบไม่ใช่พี่ต้อม แต่กอล์ฟก็ไม่เชื่อ แถมยังตะคอกว่าใส่อีก แบงค์ร้องไห้เสียใจมากและหนีออกไปจากบ้าน พอกอล์ฟเริ่มรู้สึกตัวเขาก็เสียใจกับการกระทำของตนมาก... แบงค์ส่งความมาหากอล์ฟ แบงค์สารภาพความจริงว่าคนที่แบงค์ชอบจริงๆ คือใคร พอกอล์ฟรู้เขาก็ดีใจมาก ออกตามหาจนทั่วจนพบกับแบงค์ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่มีให้กัน และสถานะของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไปจากเพื่อนเป็นแฟน และกอล์ฟก็ได้มอบแหวนคู่รักให้กับแบงค์ซึ่งนั่นคือแหวนที่แบงค์เคยอยากได้แต่ถูกชิงซื้อตัดหน้าไปก่อน และคนที่ซื้อไปก็คือกอล์ฟนั่นเอง... ทั้งคู่ค่อยๆ บ่มความรักที่มีให้กันอย่างสวยงามและมีความสุขกันมาตลอดจนมาวันหนึ่งป้าของทั้งได้รู้ความจริง และนี่คือจุดเริ่มต้นของความหายนะ ป้านำเรื่องนี้ไปบอกพ่อเม่ของทั้งคู่ ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาทั้งสองคงไม่ยอมให้ทั้งคู่รักกันแน่ๆ เพราะทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน พ่อของทั้งคู่บังคับให้กอล์ฟไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นถ้าไม่ยอมพ่อจะพาแบงค์ไปอเมริกา กอล์ฟจึงต้องยอมเป็นฝ่ายไป แบงค์ถูกป้าบังคับไม่ให้คบกับกอล์ฟโดยใช้เหตุผลว่าถ้าทั้งคู่คบกันจะทำให้อนาคตของกอล์ฟเสื่อมเสียซึ่งแบงค์ก็ไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้นจึงเป็นฝ่ายที่จะตัดความสัมพันธ์ โดยการขอร้องให้พี่ต้อมมาส่งที่บ้านเพื่อให้กอล์ฟเข้าใจผิดว่า...ทั้งคู่เป็นแฟนกัน เมื่อกอล์ฟเห็นเช่นนั้นเขาก็เสียใจมากและไม่มาเจอหน้าแบงค์อีกเลย จนถึงวันที่กอล์ฟต้องไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เขาก็ไปโดยไม่บอกแบงค์ปล่อยให้แบงค์รู้จากปากเพื่อนซึ่งนั้นก็เกือบจะสายไปเสียแล้ว แบงค์ทิ้งงานอำลารุ่นพี่เพื่อไปหากอล์ฟทันที แต่สิ่งที่เขาได้เจอก็คือ ความเฉยเมยที่เจ็บปวดแสนสาหัส แบงค์ใช้ชีวิตจมอยู่กับความเศร้ามาเป็นเวลานานและช่วงเวลานั้น ก็มีอาร์มลูกเพื่อนแม่ของเขาที่เพิ่งย้ายเข้ามาตามจีบ แต่เเบงค์ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะทั้งหัวใจของเขาได้อยู่กับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าพี่ชายของเขาแล้ว เวลาผ่านไปนานแสนนาน ในที่สุดเขาคนนั้นก็กลับมา แต่การกลับมาครั้งนี้ไม่ได้ทำให้แบงค์มีความสุขขึ้นมาเลย เพราะกอล์ฟกลับมาพร้อมกับคู่หมั้นที่พ่อจัดสรรมาให้โดยที่เขาไม่ได้รักเลยสักนิด เพราะหัวใจทั้งดวงของเขาคงไม่เหลือให้ใครอีกแล้ว แบงค์เสียใจมากและเลือกอาร์มเป็นเครื่องมือช่วยประชดกอล์ฟ โดยการแกล้งทำเป็นรักอาร์มซึ่งนั่นทำให้อาร์มมีความสุขมาก แต่เมื่ออาร์มรู้ความจริงว่าเขาเป็นเพียงตัวที่แบงค์เลือกมาหลอกใช้เขาก็โกรธมากพยายามจะขืนใจแบงค์แต่แบงค์ก็สามารถหนีออกมาจากสถาณการณ์นั้นได้ในสภาพที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยนัก พอกอล์ฟเห็นแบงค์ในสภาพนั้นเขาก็โกรธแบงค์มาก คิดว่าแบงค์ไปมีอะไรกับอาร์มเขาฉุดกระฉากลากแบงค์ขึ้นรถ แบงค์พยายามกระโดดลงจากรถในขณะที่รถกำลังเเล่นอยู่ กอล์ฟเป็นห่วงแบงค์มากจึงหันมาดึงแบงค์จนรถเสียการควบคุมและชนกับรถคันอื่น..
หลังจากเหตุการ์ณรถชนครั้งนั้นส่งผลให้แบงค์ตาบอดแต่กอล์ฟไม่เป็นอะไรมากนักแค่บาดเจ็บเล็กน้อย แต่อาการของแบงค์ก็ไม่ได้ร้ายแรงนักเพราะยังสามารถผ่าตัดเปลี่ยนดวงตาได้ เพราะฉะนั้นช่วงเวลานี้แบงค์ก็ต้องอยู่กับความมืดจนกว่าจะมีผู้บริจากดวงให้ แบงค์ได้คืนแหวนให้กอล์ฟและพูดกับกอล์ฟว่า "แบงค์อยากให้เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม" แบงค์พูดพร้อมน้ำตา ประโยคนี้ทำให้กอล์ฟเสียใจมากและไม่กลับมาเจอแบงค์อีกเลย เพราะเขาเคยสัญญากับแบงค์ว่าเขาจะทำทุกอย่างตามที่แบงค์ต้องการ... ต่อมาไม่นานแบงค์ก็ได้ผ่าตัดเปลี่ยนดวงตาใหม่และกลับมามองเห็นอีกครั้ง ถึงแม้ดวงตาจะมองเห็นแล้วแต่คนที่เขาอยากเห็นมากที่สุดก็ยังไม่มีวี่แวว ว่าจะได้พบอีกครั้งอยู่ดี พอถึงวันเกิดของแบงค์เพื่อนทุกคนก็มาหาแบงค์ให้ของขวัญแบงค์กันมากมาย แบงค์แกะของขวัญเรื่อยๆ จนถึงกล่องสุดท้าย...พอเขาเปิดมาก็พบกับแหวนคู่รักคู่หนึ่ง ที่ สลักว่า bank and golf forever พร้อมกับจดหมาย1 ฉบับที่เขียนไว้ว่า "สบายมั้ยฮะเรา ปีนี้แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ พวกเพื่อนๆ สบายดีกันมั้ย พี่ขอโทษกับเรื่องที่พี่เคยทำไว้กับเรานะ อ้อ!!! ปีนี้พี่ไม่ได้มีแค่แหวนที่จะให้เรานะ พี่ยังมีของขวัญอีกชิ้นหนึ่ง พี่จะไม่หนีเราไปไหนแล้วนะ พี่จะอยู่กับเราตลอดเวลา พี่ดีใจนะที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แบงค์ได้กลับมามองเห็นอีกครั้ง รักษาดวงตาคู่นี้ของพี่ให้ดีๆ นะ และตอนที่เราอ่านจดหมายฉบับนี้ พี่คงไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว ฝากดูแลพ่อกับแม่ให้ดีๆ นะ พี่รักเราเสมอนะ" ทันทีที่แบ่งได้อ่านจดหมายฉบับนี้นำตาใสๆ ก็ไหลออกมาทันที และในที่สุดแบงค์ก็ได้รู้ความจริงเรื่องดวงตาคู่ใหม่ของเขาว่าได้มาจากพี่ชายของเขาเอง...เพื่อนเล่าความลับที่ปิดบังแบงค์มานานว่ากอล์ฟตายไปตั้งนานแล้วเพราะเป็นโรคหัวใจและได้บริจากดวงตาคู่นี้ให้แบงค์ น้องชายที่เขารักมากที่สุด ในชีวิต ในบริจากดวงตาของกอล์ฟ เขียนไว้ว่า "ข้าพเจ้าขอมอบดวงตาทั้งสองข้างของข้าพเจ้าให้นายรวินันท์น้องชายต่างมารดาของข้าพเจ้า เพื่อให้น้องชายของข้าพเจ้าได้ผ่าตัดเปลี่ยนดวงตาใหม่ เพราะข้าพเจ้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องชายของข้าพเจ้าเสียดวงตาคู่นี้ไป..."
แบงค์ และ เพื่อนๆ พากันไปทำบุญในวันเกิดของกอล์ฟ ในขณะนั้นมีหญิงชราเดินมาขอความช่วงเหลือแบงค์ให้เขาช่วยพาเธอข้านถนน แบงค์ทำตามคำขอร้องของหญิงชรา พอข้ามมาอีกฝั่งหญิงชราก็บอกว่าตนทำกระเป๋าสตางค์ตกไว้กลางถนน แบงค์จึงอาสาวิ่งไปเก็บให้ และนั่นคงจะเป็นความดีครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้กระทำ แบงค์ถูกรถชนกลางถนนในขณะที่กำลังวิ่งกลับมา....
การตายที่หลายคนคิดว่าเป็นความทุกข์และความเจ็บปวดทรมานแต่นั่นไม่ใช่สำหรับเด็กหนุ่มที่กำลังหมดลมหายใจตรงนี้เลย ใบหน้าของคนที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นมาในหัวของแบงค์ แบงค์ยิ้มออกมาน้อยๆ อย่างมีความสุข ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงสักที เวลาที่เด็กหนุ่มรอคอยมานาน เวลาที่เขาจะได้เจอคนที่เขารักมากที่สุดในชีวิต....
"พี่กอล์ฟต่อไปนี้เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป เราจะไม่พลัดพรากจากกันแล้วนะ เหมือนที่เราเคยสัญญากันไว้ไง พี่จำได้มั้ย แบงค์รักพี่นะ พี่ชาย..." ดวงตาของเด็กหนุ่มค่อยๆ หรี่ลงพร้อมกับลมหายใจที่ค่อยๆ หมดตาม... ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้ครองคู่กัน แต่หัวใจของทั้งคู่จะผูกติดกันด้วยรักอันบริสุทธิ์ตลอดกาล...
จบแล้วครับ ร่ายมาซะยาวเลยหวังว่าทุกคนจะไม่รำคาญนะครับ เรื่องย่อฉบับนี้ผมเรียบเรียงขึ้นมาเองถ้าเกิดผิดพลาดประการใด ผมขอโทษมา ณ ที่นี้เลยนะครับ ถ้าใครอยากอ่านฉบับยาวหาอ่านในเด็กดีได้เลยนะครับ อ๋อ!!!! อันนั้นผมไม่ได้เขียนนะครับ แต่ผมรับรองว่าสนุกมากครับ ผมเป็นนักเขียนมือใหม่ยังไงก็ติชมกันได้นะครับ แล้วก็ถ้าการใช้ภาษาของผมไม่ดีพอ ไม่สามารถทำให้ผู้อ่านซาบซึ้งได้ ผมก็ขอโทษจริงๆ นะครับ ผมไม่ได้มีเจตนาที่ทำให้พล็อตเรื่องนี้เสื่อมเสียเลย ผมรักพล็อตนี้มากจริงๆ ครับ ขอบคุณครับ...
เรื่องย่อ พี่ชาย My Bromance...
กอล์ฟเด็กหนุ่มนิสัยก้าวร้าวที่สูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็กดำเนินชีวิตมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งมีแม่ใหม่ และ น้องชายต่างมารดาที่มีอายุต่างกันไม่ถึงปีเข้ามาอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน ทันทีที่กอล์ฟเจอแบงค์น้องชายของเขา เขาก็รู้สึกไม่ชอบหน้าขึ้นมาทันที แต่ตรงกันข้ามกับแบงค์เพราะแบงค์ยิ้มพยายามผูกมิตรไมตรีกับกอล์ฟตลอดเวลาแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเฉยเมย และ คำพูดที่ว่า "ไม่ใช่น้องกู" ต่อมาแบงค์ได้ย้ายมาโรงเรียนเดียวกันกับกอล์ฟ ความจริงแล้วทั้งสองคนอยู่คนละห้องกัน แต่แบงค์ขอครูเพราะว่าตนอยากอยู่ห้องเดียวกันกับพี่ชาย... กอล์ฟบังคับให้แบงค์เป็นทาสของตน ด้วยการขู่ว่าถ้าไม่ทำเช่นนั้นเขาจะเล่นงานแม่ของแบงค์ ซึ่งแบงค์ก็ยอมแต่โดยดี เพื่อนๆ ในห้องเห็นการกระทำที่กอล์ฟทำต่อแบงค์เยี่ยงทาสก็ทนไม่ไหวรุมกันด่ากอล์ฟ แต่แบงค์กลับออกโรงปกป้องพี่ชายของตนเอง แบงค์บอกเพื่อนๆ ว่า "อย่าว่าพี่กอล์ฟเลย พี่เขาไม่ผิดหรอก เพราะเราเต็มใจทำให้พี่เขาเอง" เพราะเหตุการ์ณนี้จึงทำให้กอล์ฟเห็นใจแบงค์และเริ่มมีความร็สึกดีๆ ให้กัน หลังจากวันนั้นทั้งสองคนก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น พูดคุยกันด้วยดี นอนห้องเดียวกันอย่างสันติ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปเรื่อยๆ จนกอล์ฟแน่ใจแล้วว่าเขาหลงรักน้องชายของเขา และ แบงค์ก็หลงรักพี่ชายของเขาเหมือนกัน แต่ทั้งสองไม่กล้าบอกกันเพราะทั้งคู่กลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้คิดเหมือนตน และแบงค์ก็ยังมีพี่ต้อมตามจีบซึ่งแบงค์ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่กอล์ฟนะสิ เขากลับคิดว่าน้องชายของตนมีใจให้นายต้อมคนนั้น
วันหนึ่งกอล์ฟ แบงค์ และเพื่อนในกลุ่มไปห้างเพื่อไปซื้อของให้คนพิเศษเพราะวันพรุ่งนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ แบงค์หมายตาแหวนคู่รักคู่หนึ่งแต่เงินไม่พอ เขาจึงไปขอยืมเพื่อน แต่พอกลับมาพนักงานกลับบอกว่า ของมีคนซื้อตัดหน้าไปแล้ว... วันต่อมาเจี๊ยบเพื่อนสาวของแบงค์ที่หลงรักรุ่นพี่ต้อมก็ฝากของขวัญให้แบงค์เอาไปให้พี่ต้อม แบงค์ทำตามที่เพื่อนขอแต่พี่ต้อมไม่สามารถรับของชิ้นนี้ได้เพราะเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว พี่ต้อมจึงถือโอกาสนี้บอกรักแบงค์ ต่อหน้ากอล์ฟ และ เจี๊ยบหลังจากตอนนั้นท่าทีของกอล์ฟก็เปลี่ยนไป เริ่มเฉยชา และ หลบหน้าแบงค์โดยที่แบงค์ก็ไม่ทราบเหตุผล แบงค์มายืนรอกอล์ฟเพื่อจะกลับบ้านด้วยกันเพราะนัดกันไว้แล้ว พอดีพี่ต้อมมาชวนแบงค์คุย กอล์ฟที่เพิ่งมาจึงบังเอิญเห็นฉากบาดตาจนทนไม่ไหวหนีกลับบ้านไปก่อน พอทั้งคู่มาเจอกันที่บ้านก็เทลาะกันหนักมาก แบงค์พยายามอธิบายว่าคนๆ ที่แบงค์ชอบไม่ใช่พี่ต้อม แต่กอล์ฟก็ไม่เชื่อ แถมยังตะคอกว่าใส่อีก แบงค์ร้องไห้เสียใจมากและหนีออกไปจากบ้าน พอกอล์ฟเริ่มรู้สึกตัวเขาก็เสียใจกับการกระทำของตนมาก... แบงค์ส่งความมาหากอล์ฟ แบงค์สารภาพความจริงว่าคนที่แบงค์ชอบจริงๆ คือใคร พอกอล์ฟรู้เขาก็ดีใจมาก ออกตามหาจนทั่วจนพบกับแบงค์ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่มีให้กัน และสถานะของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไปจากเพื่อนเป็นแฟน และกอล์ฟก็ได้มอบแหวนคู่รักให้กับแบงค์ซึ่งนั่นคือแหวนที่แบงค์เคยอยากได้แต่ถูกชิงซื้อตัดหน้าไปก่อน และคนที่ซื้อไปก็คือกอล์ฟนั่นเอง... ทั้งคู่ค่อยๆ บ่มความรักที่มีให้กันอย่างสวยงามและมีความสุขกันมาตลอดจนมาวันหนึ่งป้าของทั้งได้รู้ความจริง และนี่คือจุดเริ่มต้นของความหายนะ ป้านำเรื่องนี้ไปบอกพ่อเม่ของทั้งคู่ ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาทั้งสองคงไม่ยอมให้ทั้งคู่รักกันแน่ๆ เพราะทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน พ่อของทั้งคู่บังคับให้กอล์ฟไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นถ้าไม่ยอมพ่อจะพาแบงค์ไปอเมริกา กอล์ฟจึงต้องยอมเป็นฝ่ายไป แบงค์ถูกป้าบังคับไม่ให้คบกับกอล์ฟโดยใช้เหตุผลว่าถ้าทั้งคู่คบกันจะทำให้อนาคตของกอล์ฟเสื่อมเสียซึ่งแบงค์ก็ไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้นจึงเป็นฝ่ายที่จะตัดความสัมพันธ์ โดยการขอร้องให้พี่ต้อมมาส่งที่บ้านเพื่อให้กอล์ฟเข้าใจผิดว่า...ทั้งคู่เป็นแฟนกัน เมื่อกอล์ฟเห็นเช่นนั้นเขาก็เสียใจมากและไม่มาเจอหน้าแบงค์อีกเลย จนถึงวันที่กอล์ฟต้องไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เขาก็ไปโดยไม่บอกแบงค์ปล่อยให้แบงค์รู้จากปากเพื่อนซึ่งนั้นก็เกือบจะสายไปเสียแล้ว แบงค์ทิ้งงานอำลารุ่นพี่เพื่อไปหากอล์ฟทันที แต่สิ่งที่เขาได้เจอก็คือ ความเฉยเมยที่เจ็บปวดแสนสาหัส แบงค์ใช้ชีวิตจมอยู่กับความเศร้ามาเป็นเวลานานและช่วงเวลานั้น ก็มีอาร์มลูกเพื่อนแม่ของเขาที่เพิ่งย้ายเข้ามาตามจีบ แต่เเบงค์ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เพราะทั้งหัวใจของเขาได้อยู่กับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าพี่ชายของเขาแล้ว เวลาผ่านไปนานแสนนาน ในที่สุดเขาคนนั้นก็กลับมา แต่การกลับมาครั้งนี้ไม่ได้ทำให้แบงค์มีความสุขขึ้นมาเลย เพราะกอล์ฟกลับมาพร้อมกับคู่หมั้นที่พ่อจัดสรรมาให้โดยที่เขาไม่ได้รักเลยสักนิด เพราะหัวใจทั้งดวงของเขาคงไม่เหลือให้ใครอีกแล้ว แบงค์เสียใจมากและเลือกอาร์มเป็นเครื่องมือช่วยประชดกอล์ฟ โดยการแกล้งทำเป็นรักอาร์มซึ่งนั่นทำให้อาร์มมีความสุขมาก แต่เมื่ออาร์มรู้ความจริงว่าเขาเป็นเพียงตัวที่แบงค์เลือกมาหลอกใช้เขาก็โกรธมากพยายามจะขืนใจแบงค์แต่แบงค์ก็สามารถหนีออกมาจากสถาณการณ์นั้นได้ในสภาพที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยนัก พอกอล์ฟเห็นแบงค์ในสภาพนั้นเขาก็โกรธแบงค์มาก คิดว่าแบงค์ไปมีอะไรกับอาร์มเขาฉุดกระฉากลากแบงค์ขึ้นรถ แบงค์พยายามกระโดดลงจากรถในขณะที่รถกำลังเเล่นอยู่ กอล์ฟเป็นห่วงแบงค์มากจึงหันมาดึงแบงค์จนรถเสียการควบคุมและชนกับรถคันอื่น..
หลังจากเหตุการ์ณรถชนครั้งนั้นส่งผลให้แบงค์ตาบอดแต่กอล์ฟไม่เป็นอะไรมากนักแค่บาดเจ็บเล็กน้อย แต่อาการของแบงค์ก็ไม่ได้ร้ายแรงนักเพราะยังสามารถผ่าตัดเปลี่ยนดวงตาได้ เพราะฉะนั้นช่วงเวลานี้แบงค์ก็ต้องอยู่กับความมืดจนกว่าจะมีผู้บริจากดวงให้ แบงค์ได้คืนแหวนให้กอล์ฟและพูดกับกอล์ฟว่า "แบงค์อยากให้เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม" แบงค์พูดพร้อมน้ำตา ประโยคนี้ทำให้กอล์ฟเสียใจมากและไม่กลับมาเจอแบงค์อีกเลย เพราะเขาเคยสัญญากับแบงค์ว่าเขาจะทำทุกอย่างตามที่แบงค์ต้องการ... ต่อมาไม่นานแบงค์ก็ได้ผ่าตัดเปลี่ยนดวงตาใหม่และกลับมามองเห็นอีกครั้ง ถึงแม้ดวงตาจะมองเห็นแล้วแต่คนที่เขาอยากเห็นมากที่สุดก็ยังไม่มีวี่แวว ว่าจะได้พบอีกครั้งอยู่ดี พอถึงวันเกิดของแบงค์เพื่อนทุกคนก็มาหาแบงค์ให้ของขวัญแบงค์กันมากมาย แบงค์แกะของขวัญเรื่อยๆ จนถึงกล่องสุดท้าย...พอเขาเปิดมาก็พบกับแหวนคู่รักคู่หนึ่ง ที่ สลักว่า bank and golf forever พร้อมกับจดหมาย1 ฉบับที่เขียนไว้ว่า "สบายมั้ยฮะเรา ปีนี้แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ พวกเพื่อนๆ สบายดีกันมั้ย พี่ขอโทษกับเรื่องที่พี่เคยทำไว้กับเรานะ อ้อ!!! ปีนี้พี่ไม่ได้มีแค่แหวนที่จะให้เรานะ พี่ยังมีของขวัญอีกชิ้นหนึ่ง พี่จะไม่หนีเราไปไหนแล้วนะ พี่จะอยู่กับเราตลอดเวลา พี่ดีใจนะที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แบงค์ได้กลับมามองเห็นอีกครั้ง รักษาดวงตาคู่นี้ของพี่ให้ดีๆ นะ และตอนที่เราอ่านจดหมายฉบับนี้ พี่คงไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว ฝากดูแลพ่อกับแม่ให้ดีๆ นะ พี่รักเราเสมอนะ" ทันทีที่แบ่งได้อ่านจดหมายฉบับนี้นำตาใสๆ ก็ไหลออกมาทันที และในที่สุดแบงค์ก็ได้รู้ความจริงเรื่องดวงตาคู่ใหม่ของเขาว่าได้มาจากพี่ชายของเขาเอง...เพื่อนเล่าความลับที่ปิดบังแบงค์มานานว่ากอล์ฟตายไปตั้งนานแล้วเพราะเป็นโรคหัวใจและได้บริจากดวงตาคู่นี้ให้แบงค์ น้องชายที่เขารักมากที่สุด ในชีวิต ในบริจากดวงตาของกอล์ฟ เขียนไว้ว่า "ข้าพเจ้าขอมอบดวงตาทั้งสองข้างของข้าพเจ้าให้นายรวินันท์น้องชายต่างมารดาของข้าพเจ้า เพื่อให้น้องชายของข้าพเจ้าได้ผ่าตัดเปลี่ยนดวงตาใหม่ เพราะข้าพเจ้าเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องชายของข้าพเจ้าเสียดวงตาคู่นี้ไป..."
แบงค์ และ เพื่อนๆ พากันไปทำบุญในวันเกิดของกอล์ฟ ในขณะนั้นมีหญิงชราเดินมาขอความช่วงเหลือแบงค์ให้เขาช่วยพาเธอข้านถนน แบงค์ทำตามคำขอร้องของหญิงชรา พอข้ามมาอีกฝั่งหญิงชราก็บอกว่าตนทำกระเป๋าสตางค์ตกไว้กลางถนน แบงค์จึงอาสาวิ่งไปเก็บให้ และนั่นคงจะเป็นความดีครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้กระทำ แบงค์ถูกรถชนกลางถนนในขณะที่กำลังวิ่งกลับมา....
การตายที่หลายคนคิดว่าเป็นความทุกข์และความเจ็บปวดทรมานแต่นั่นไม่ใช่สำหรับเด็กหนุ่มที่กำลังหมดลมหายใจตรงนี้เลย ใบหน้าของคนที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นมาในหัวของแบงค์ แบงค์ยิ้มออกมาน้อยๆ อย่างมีความสุข ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงสักที เวลาที่เด็กหนุ่มรอคอยมานาน เวลาที่เขาจะได้เจอคนที่เขารักมากที่สุดในชีวิต....
"พี่กอล์ฟต่อไปนี้เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป เราจะไม่พลัดพรากจากกันแล้วนะ เหมือนที่เราเคยสัญญากันไว้ไง พี่จำได้มั้ย แบงค์รักพี่นะ พี่ชาย..." ดวงตาของเด็กหนุ่มค่อยๆ หรี่ลงพร้อมกับลมหายใจที่ค่อยๆ หมดตาม... ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้ครองคู่กัน แต่หัวใจของทั้งคู่จะผูกติดกันด้วยรักอันบริสุทธิ์ตลอดกาล...
จบแล้วครับ ร่ายมาซะยาวเลยหวังว่าทุกคนจะไม่รำคาญนะครับ เรื่องย่อฉบับนี้ผมเรียบเรียงขึ้นมาเองถ้าเกิดผิดพลาดประการใด ผมขอโทษมา ณ ที่นี้เลยนะครับ ถ้าใครอยากอ่านฉบับยาวหาอ่านในเด็กดีได้เลยนะครับ อ๋อ!!!! อันนั้นผมไม่ได้เขียนนะครับ แต่ผมรับรองว่าสนุกมากครับ ผมเป็นนักเขียนมือใหม่ยังไงก็ติชมกันได้นะครับ แล้วก็ถ้าการใช้ภาษาของผมไม่ดีพอ ไม่สามารถทำให้ผู้อ่านซาบซึ้งได้ ผมก็ขอโทษจริงๆ นะครับ ผมไม่ได้มีเจตนาที่ทำให้พล็อตเรื่องนี้เสื่อมเสียเลย ผมรักพล็อตนี้มากจริงๆ ครับ ขอบคุณครับ...