เรื่อยๆ มาเรียงๆ

🌸​ตอนที่ 3 : ความจริงที่ไม่เคยปรานีใคร เช้าวันถัดมา ฉันตัดสินใจไปหาเขาที่ห้อง ไม่ใช่เพราะอยากจับผิด แต่เพราะอยากรู้ ว่าเรายังพอเหลืออะไรให้รักษาไหม กุญแจหมุนเปิดออกอย่างง่ายดาย และสิ่งแรกที่ฉันเห็น

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

๐ ดวงจันทร์ไปไหน? รู้มั้ยท้องฟ้าคิดถึง เยี่ยมหน้ามาหน่อย สักน้อยหนึ่ง ปั้นปึ่งทำงอนค่อนไย มัวหลบหลังเมฆเมฆา จี๋จ๋ากับดาวดวงไหน หรือฝันถึงตะวันอันลอยไกล ที่ได้เจอะหน้าเมื่อคราพลบ เมื่อวานก็เห็นเพียงเ

🌸ตอนที่ 1 : รอยร้าวที่ไม่มีเสียง ฤดูฝนปีนั้นมาถึงเร็วผิดปกติ… แต่สิ่งที่มาเร็วยิ่งกว่า คือระยะห่างที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขา—แบบที่ไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ เขาเคยเป็นคนที่โทรหาฉันก่อนนอนทุกค

สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เริ่มชอบอ่านหนังสือ เวลาว่างไม่ว่าจะอยู่บ้านหรือคาเฟ่ใกล้ ๆ ก็มักจะหยิบเล่มโปรดขึ้นมาจมอยู่กับเรื่องราวของตัวละคร ฟีลลิ่งเหมือนได้หลบหนีความวุ่นวายรอบตัวไปอยู่ในโลกอีกใบ บางครั้งก็ลอ

ยายที่บ้านผ่าตัดสมองวันที่21ต.ค.-14 ​พ.ย. อาการดีขึ้นเรื่อยจนหมอให้กลับบ้าน แต่วันที่15พ.ย. เ​ช้าตอนตื่นนอน เข้าห้องน้ำยกแขนได้ปกติ (อากาศที่บ้านเย็น)ช่วง08:00ยายบอกว่านิ้วไม่มีแรงกำมือ สอบถามบอกไม่ค่