รถไฟชีวิต

เทศกาลสงกรานต์ปีนี้สิ้นสุดลงแล้ว วันเวลาก็หมุนเวียนกันไป ได้เวลากลับมาทำงานกันต่อ บางคนก็ขับรถส่วนตัวไป บางคนก็ขึ้นรถโดยสารไป หนึ่งในรถโดยสารที่เราหลงลืมหรือมองข้ามไปคือ รถไฟ ชีวิตคนเราก็เปรียบเหมือนโดยสารรถไฟ ขอแบ่งปันเรื่องราวของชีวิตกับรถไฟนี้ไว้

รถไฟ...ชีวิต

ชีวิตเหมือนกับการเดินทางโดยสารรถไฟ...มีสถานีต่างๆ...มีการเปลี่ยนเส้นทาง...มีกระทั่งอุบัติเหตุ......

เราขึ้นรถไฟขบวนนี้ตอนเราถือกำเนิด....พ่อแม่คือคนที่ตีตั๋วให้เรา...เราเชื่อว่าท่านจะเดินทางด้วยรถขบวนนี้กับเราตลอดไป....

แต่แล้ว..ที่สถานีใดสถานีหนึ่งท่านทั้งสองก็ต้องลงรถจากไป...ปล่อยเราไว้เพียงลำพังกับการเดินทางนี้....

วันเวลาผ่านไป...จะมีผู้โดยสารอื่นๆขึ้นรถมาเรื่อยๆ...หลายคนจะเป็นคนที่เรารักและผูกพัน..
เป็นพี่เป็นน้อง..เป็นเพื่อน..เป็นลูกเป็นหลานหรือ กระทั่งเป็นที่รักแห่งชีวิตของเรา....

หลายคนลงรถไปกลางทาง..เหลือไว้แต่ความอ้างว้างอันถาวรในชีวิตเรา..

หลายคนจากไปอย่างที่เราไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่า... เขาลุกจากที่นั่งแล้วลงรถไปแล้ว !

การเดินทางโดยรถไฟนี้จะเต็มไปด้วยความรื่นรมย์...ความโศกเศร้า...ความมหัศจรรย์...ความคาดหวัง...คำสวัสดี..คำอำลาและ..ขอให้โชคดี

การเดินทางที่ดีคือการได้ช่วยเหลือ..ได้รัก..ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนผู้โดยสารทุกคน...จงแน่ใจว่าเราได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดเพื่อให้การเดินทางของพวกเขามีความสะดวกสบาย....

ความน่าพิศวงของการเดินทาง อันวิเศษยอดเยี่ยมนี้คือ เราเองไม่รู้เลยว่า แล้วเราเองต้องลงรถที่สถานีไหน.....

ฉะนั้น...เราต้องมีชีวิตให้แจ๋วที่สุด...ปรับปรุงตัวเอง..รู้จักลืม...รู้จักอภัย...ให้สิ่งดีที่สุดที่เรามี

สำคัญมากๆ ที่ต้องทำอย่างนี้...
เพราะว่าเมื่อถึงเวลาที่เราต้องลุกจากที่นั่ง ...เราต้องจากไป
โดยทิ้งความทรงจำที่สวยงาม
ให้แก่ผู้คนที่ต้องเดินทาง โดยสารรถไฟขบวนชีวิตนี้ต่อไป....

ขอบคุณมากๆที่มาเป็นผู้โดยสารคนหนึ่งในขบวนรถไฟของฉัน

ขอให้มีความรื่นรมย์..เก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตไว้มากๆ ในการเดินทางของชีวิต...