วันนี้ขอเอา log in แฟนมาใช้นะครับ (ขออนุญาตเจ้าของ และเล่าให้ฟังไปแล้ว)
เรื่องราวของผมกับเธอ ผ่านมาได้ประมาณ 12 ปีจนผมเกือบลืมเลือนไปหมดแล้ว แต่วันนี้ความทรงจำเก่าๆ ที่เคยเกิดขึ้นได้ย้อนกลับมาหาผมอีกครั้ง
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาศึกษาต่อที่กรุงเทพ (ปัจจุบันผมอายุ 36) ทุกๆ วันระหว่างที่ผมนั่งรถเมล์ไปเรียน จะพบกับ พนักงานเก็บค่าโดยสารหญิง คนหนึ่ง ตอนแรก ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ด้วยเหตุที่รถเมล์สายนี้มีน้อย ราวๆ 7 คันได้ ผมเจอเธอเกือบตลอด ผมก็เริ่มสังเกต และคิดว่า เธอทำงานคล่องดี จนหลายๆ ครั้งเข้า ผมจึงอยากรู้จักกับเธอ
ผมรู้จักสนิทสนมกับเธอ เวลาเลิกเรียน ก็รอนั่งรถที่เธอทำงาน เข้าไปในอู่ และ วันหยุด ก็ไปหา (ตอนนั้นผมกล้าบอกได้เลยว่า นั่นคือรักครั้งแรกของผม) ผมถามเธอว่า รู้ไหมว่า ผมชอบ ผมมาจีบเธอ เธอก็คงรับรู้ แต่ช่วงนั้นผมไม่ทราบเลยว่า เข้ามายุ่มย่ามในชีวิตเธอเกินไป วันที่เธอหยุด ก็คงต้องการพักผ่อน แต่ก็ต้องมาต้อนรับ มาคุยกับผม ผมคิดอย่างเดียวว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ทำดี หมั่นไปหา เธอคงมีใจให้กับผมบ้าง แต่นั่นคงทำให้เธออึดอัดใจ
ผ่านมาเป็นปี ก็ไม่มีเสียงสัญญาณ ตอบรับจากเธอ ผมก็เริ่มรู้ตัวเองดี ว่าควรถอยออกไปจากชีวิตเธอ ผมตัดสินใจไปพบเธอครั้งสุดท้าย ตอนกลับเธอให้รูปถ่าย ใส่ไว้ในซอง ผมไม่กล้าเปิดดู จนเดินออกมาผมเปิดออกดู ข้างหลังภาพ เธอเขียนไว้ว่า "มอบให้เพื่อนที่ดีเสมอ"
ถ้าความรักเปรียบเหมือนสังเวียนมวย ผมก็เหมือนคนพ่ายแพ้ยับเยินกลับมา ผมเสียใจมาก เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่ตอนนั้นผมรู้สึกว่าชอบ อยากเห็นหน้าทุกวัน ผมกลับไปตั้งใจเรียน หลังจากเสียเวลาฟุ้งซ่านคิดแต่เรื่องนี้
ทุกอย่างมันผ่านพ้นไป ประกอบกับ สายรถเมล์ที่เธอทำงานถูกยุบ ไปเป็นรถร่วม ผมเลยเลิกสนใจมองผมพบเจอคนใหม่เข้ามาในชีวิต มีทั้งความสมหวังผิดหวัง ส่วนเรื่องของเธอ ผมฝังเก็บเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ จนเกือบลืมไปหมดแล้ว
จนกระทั่งวันนี้ ด้วยเหตุที่จะต้องพบเจอกัน ระหว่างที่ผมรอกาแฟที่สั่ง รถเมล์สายที่ผมจะต้องขึ้นผ่านหน้าไป 2 คันได้ จนมาคันนี้ผมขึ้นไป คนที่ขึ้นตามหลังผมมามีเด็กด้วย ผมได้ยินเสียงพนักงานบอกว่า กรุณาช่วยประคองเด็กที ผมรีบไปจับแขนเด็กพาไปนั่ง พนักงานเดินมาถึงผม ผมยื่นธนบัตร เธอส่ายหน้า มองหน้าผม เธอดึงผ้าปิดจมูกลง ถามผมว่า จำเราได้ไหม ผมอึ้งไป เพราะไม่คิดว่าจะได้พบเธออีก ผมบอกว่าจำได้สิ เธอก็ถามต่อว่า ทำไมไปลงตรงนี้ แต่งงานหรือยัง ผมบอกว่าแต่งแล้ว เธอถามต่อเป็นชุดมีลูกหรือยัง ผมได้แต่ยิ้มๆ แล้วก็จบการสนทนาแต่เพียงเท่านี้ เธอก็ทำหน้าที่เก็บค่าโดยสาร พอผมจะลง ผมหันไปมองหน้าเธอและยิ้มให้ ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ทั้งที่ในใจอยากบอกว่า "ขอให้โชคดีนะ"
ผมเดินลงมายังงง ตอนนี้เธอก็คงมีครอบครัวเหมือนกับผม คิดแล้วก็ยังขำตัวเองเหมือนกัน ที่ตอนนั้นตามตื้อเขาอยู่ได้
ขอเเปะไว้ที่ ห้องความรักวัยรุ่นด้วยนะครับ ถึงตัวเองจะแก่แล้ว แต่อยากทราบประสบการณ์แต่ละคน เมื่อได้เจอแฟนเก่า หรือ คนที่เคยแอบรัก แอบชอบ หรือเคยจีบ แล้วรู้สึกเช่นไรกันบ้าง
รู้สึกเช่นไร เมื่อได้กลับมาเจอ รักครั้งแรกอีกครั้ง
เรื่องราวของผมกับเธอ ผ่านมาได้ประมาณ 12 ปีจนผมเกือบลืมเลือนไปหมดแล้ว แต่วันนี้ความทรงจำเก่าๆ ที่เคยเกิดขึ้นได้ย้อนกลับมาหาผมอีกครั้ง
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาศึกษาต่อที่กรุงเทพ (ปัจจุบันผมอายุ 36) ทุกๆ วันระหว่างที่ผมนั่งรถเมล์ไปเรียน จะพบกับ พนักงานเก็บค่าโดยสารหญิง คนหนึ่ง ตอนแรก ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ด้วยเหตุที่รถเมล์สายนี้มีน้อย ราวๆ 7 คันได้ ผมเจอเธอเกือบตลอด ผมก็เริ่มสังเกต และคิดว่า เธอทำงานคล่องดี จนหลายๆ ครั้งเข้า ผมจึงอยากรู้จักกับเธอ
ผมรู้จักสนิทสนมกับเธอ เวลาเลิกเรียน ก็รอนั่งรถที่เธอทำงาน เข้าไปในอู่ และ วันหยุด ก็ไปหา (ตอนนั้นผมกล้าบอกได้เลยว่า นั่นคือรักครั้งแรกของผม) ผมถามเธอว่า รู้ไหมว่า ผมชอบ ผมมาจีบเธอ เธอก็คงรับรู้ แต่ช่วงนั้นผมไม่ทราบเลยว่า เข้ามายุ่มย่ามในชีวิตเธอเกินไป วันที่เธอหยุด ก็คงต้องการพักผ่อน แต่ก็ต้องมาต้อนรับ มาคุยกับผม ผมคิดอย่างเดียวว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ทำดี หมั่นไปหา เธอคงมีใจให้กับผมบ้าง แต่นั่นคงทำให้เธออึดอัดใจ
ผ่านมาเป็นปี ก็ไม่มีเสียงสัญญาณ ตอบรับจากเธอ ผมก็เริ่มรู้ตัวเองดี ว่าควรถอยออกไปจากชีวิตเธอ ผมตัดสินใจไปพบเธอครั้งสุดท้าย ตอนกลับเธอให้รูปถ่าย ใส่ไว้ในซอง ผมไม่กล้าเปิดดู จนเดินออกมาผมเปิดออกดู ข้างหลังภาพ เธอเขียนไว้ว่า "มอบให้เพื่อนที่ดีเสมอ"
ถ้าความรักเปรียบเหมือนสังเวียนมวย ผมก็เหมือนคนพ่ายแพ้ยับเยินกลับมา ผมเสียใจมาก เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่ตอนนั้นผมรู้สึกว่าชอบ อยากเห็นหน้าทุกวัน ผมกลับไปตั้งใจเรียน หลังจากเสียเวลาฟุ้งซ่านคิดแต่เรื่องนี้
ทุกอย่างมันผ่านพ้นไป ประกอบกับ สายรถเมล์ที่เธอทำงานถูกยุบ ไปเป็นรถร่วม ผมเลยเลิกสนใจมองผมพบเจอคนใหม่เข้ามาในชีวิต มีทั้งความสมหวังผิดหวัง ส่วนเรื่องของเธอ ผมฝังเก็บเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ จนเกือบลืมไปหมดแล้ว
จนกระทั่งวันนี้ ด้วยเหตุที่จะต้องพบเจอกัน ระหว่างที่ผมรอกาแฟที่สั่ง รถเมล์สายที่ผมจะต้องขึ้นผ่านหน้าไป 2 คันได้ จนมาคันนี้ผมขึ้นไป คนที่ขึ้นตามหลังผมมามีเด็กด้วย ผมได้ยินเสียงพนักงานบอกว่า กรุณาช่วยประคองเด็กที ผมรีบไปจับแขนเด็กพาไปนั่ง พนักงานเดินมาถึงผม ผมยื่นธนบัตร เธอส่ายหน้า มองหน้าผม เธอดึงผ้าปิดจมูกลง ถามผมว่า จำเราได้ไหม ผมอึ้งไป เพราะไม่คิดว่าจะได้พบเธออีก ผมบอกว่าจำได้สิ เธอก็ถามต่อว่า ทำไมไปลงตรงนี้ แต่งงานหรือยัง ผมบอกว่าแต่งแล้ว เธอถามต่อเป็นชุดมีลูกหรือยัง ผมได้แต่ยิ้มๆ แล้วก็จบการสนทนาแต่เพียงเท่านี้ เธอก็ทำหน้าที่เก็บค่าโดยสาร พอผมจะลง ผมหันไปมองหน้าเธอและยิ้มให้ ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ทั้งที่ในใจอยากบอกว่า "ขอให้โชคดีนะ"
ผมเดินลงมายังงง ตอนนี้เธอก็คงมีครอบครัวเหมือนกับผม คิดแล้วก็ยังขำตัวเองเหมือนกัน ที่ตอนนั้นตามตื้อเขาอยู่ได้
ขอเเปะไว้ที่ ห้องความรักวัยรุ่นด้วยนะครับ ถึงตัวเองจะแก่แล้ว แต่อยากทราบประสบการณ์แต่ละคน เมื่อได้เจอแฟนเก่า หรือ คนที่เคยแอบรัก แอบชอบ หรือเคยจีบ แล้วรู้สึกเช่นไรกันบ้าง