แสงแดดยามบ่ายส่องลอดม่านลูกไม้เข้ามาในห้องนอนสีขาวสะอาดตา ปลุกให้ 'นลิน' ตื่นจากการหลับใหล เธอขยับตัวเล็กน้อย พลางมองไปรอบๆ อย่างงุนงง นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ และเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งก็ไม่ใช่เสียงที่เธอคุ้นเคย
ประตูห้องเปิดออก พร้อมกับร่างของชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เดินถือถาดอาหารเช้าเข้ามา เขาดูเหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด ผมสีน้ำตาลเข้มที่ยุ่งเล็กน้อยรับกับดวงตาคมที่จ้องมองมาที่เธออย่างอ่อนโยน
"ตื่นแล้วเหรอครับ" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้น นลินมองเขาด้วยแววตาฉงน "ที่นี่ที่ไหน แล้วคุณ...เป็นใครคะ"
รอยยิ้มจางๆ ปรากฏบนใบหน้าเขา "คุณคงจำอะไรไม่ได้สินะ...เมื่อคืนนี้ ผมเจอคุณนอนสลบอยู่ริมชายหาด ก็เลยพามาที่นี่" เขาพูดพลางวางถาดอาหารเช้าลงบนโต๊ะข้างเตียง "ส่วนผม...ชื่อ 'ธีร์' ครับ"
นลินยังคงสับสนในหัว เธอพยายามนึกย้อนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่กลับนึกอะไรไม่ออกเลย ราวกับความทรงจำของเธอมีแต่ความว่างเปล่า
"แล้วฉัน..." เธอเว้นช่วงไปเล็กน้อย "ฉัน...ชื่ออะไร"
ธีร์มองเธอด้วยความสงสารเล็กน้อย เขาหยิบสร้อยคอเส้นหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะมาให้เธอ "ผมเจอสร้อยเส้นนี้อยู่ข้างๆ คุณ มีจี้รูปตัว 'N' คุณอาจจะชื่อ...นลิน ก็ได้นะ"
นลินรับสร้อยมาไว้ในมือ เธอสัมผัสถึงความเย็นของจี้รูปตัวอักษร เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่เชื่อมโยงเธอกับอดีตที่หายไป
"ฉันชื่อนลิน..." เธอกล่าวซ้ำกับตัวเองอย่างแผ่วเบา
นับตั้งแต่วันนั้น นลินก็อาศัยอยู่ที่บ้านริมทะเลของธีร์ ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มต้นจากความช่วยเหลือและความสงสาร แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ความรู้สึกบางอย่างก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจของทั้งคู่ ธีร์คอยดูแลเธออย่างดี ค่อยๆ สอนให้เธอรู้จักกับโลกอีกครั้ง ในขณะที่นลินก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา
แต่แล้ววันหนึ่ง...ความจริงที่ถูกซ่อนไว้ก็เริ่มปรากฏขึ้น เมื่อมีชายแปลกหน้าคนหนึ่งมาหาเธอที่บ้านริมทะเลแห่งนี้ พร้อมกับเรื่องราวที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน เรื่องราวที่บอกว่าเธอไม่ใช่คนที่ไม่มีใคร และธีร์...ก็ไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าธรรมดาที่บังเอิญมาช่วยเธอ
ความรักที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นท่ามกลางความทรงจำที่เลือนหาย...จะทนทานต่อความจริงที่เจ็บปวดได้หรือไม่?
ลืมรัก
ประตูห้องเปิดออก พร้อมกับร่างของชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เดินถือถาดอาหารเช้าเข้ามา เขาดูเหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด ผมสีน้ำตาลเข้มที่ยุ่งเล็กน้อยรับกับดวงตาคมที่จ้องมองมาที่เธออย่างอ่อนโยน
"ตื่นแล้วเหรอครับ" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้น นลินมองเขาด้วยแววตาฉงน "ที่นี่ที่ไหน แล้วคุณ...เป็นใครคะ"
รอยยิ้มจางๆ ปรากฏบนใบหน้าเขา "คุณคงจำอะไรไม่ได้สินะ...เมื่อคืนนี้ ผมเจอคุณนอนสลบอยู่ริมชายหาด ก็เลยพามาที่นี่" เขาพูดพลางวางถาดอาหารเช้าลงบนโต๊ะข้างเตียง "ส่วนผม...ชื่อ 'ธีร์' ครับ"
นลินยังคงสับสนในหัว เธอพยายามนึกย้อนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่กลับนึกอะไรไม่ออกเลย ราวกับความทรงจำของเธอมีแต่ความว่างเปล่า
"แล้วฉัน..." เธอเว้นช่วงไปเล็กน้อย "ฉัน...ชื่ออะไร"
ธีร์มองเธอด้วยความสงสารเล็กน้อย เขาหยิบสร้อยคอเส้นหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะมาให้เธอ "ผมเจอสร้อยเส้นนี้อยู่ข้างๆ คุณ มีจี้รูปตัว 'N' คุณอาจจะชื่อ...นลิน ก็ได้นะ"
นลินรับสร้อยมาไว้ในมือ เธอสัมผัสถึงความเย็นของจี้รูปตัวอักษร เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่เชื่อมโยงเธอกับอดีตที่หายไป
"ฉันชื่อนลิน..." เธอกล่าวซ้ำกับตัวเองอย่างแผ่วเบา
นับตั้งแต่วันนั้น นลินก็อาศัยอยู่ที่บ้านริมทะเลของธีร์ ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มต้นจากความช่วยเหลือและความสงสาร แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ความรู้สึกบางอย่างก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจของทั้งคู่ ธีร์คอยดูแลเธออย่างดี ค่อยๆ สอนให้เธอรู้จักกับโลกอีกครั้ง ในขณะที่นลินก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา
แต่แล้ววันหนึ่ง...ความจริงที่ถูกซ่อนไว้ก็เริ่มปรากฏขึ้น เมื่อมีชายแปลกหน้าคนหนึ่งมาหาเธอที่บ้านริมทะเลแห่งนี้ พร้อมกับเรื่องราวที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน เรื่องราวที่บอกว่าเธอไม่ใช่คนที่ไม่มีใคร และธีร์...ก็ไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าธรรมดาที่บังเอิญมาช่วยเธอ
ความรักที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นท่ามกลางความทรงจำที่เลือนหาย...จะทนทานต่อความจริงที่เจ็บปวดได้หรือไม่?