ผมพึ่งจะอายุย่างเข้า 21 ปี ผมไม่มีใคร ดูแลส่งเสียตัวเองมาตลอดโดยมีแม่บุญธรรม คอยให้ที่พักอาศัย ตอนพ่อเสียเมื่อตอน ม.1
หลังจาก ที่ผมอายุ 20 เป็นต้นมา รู้สึกเหมือนอะไรหลายๆอย่างมันถาโถมกันเข้ามา

ทำงานเดือนแรก เมื่อปีที่แล้ว โดนเบี้ยวเงิน
ขอทุนมหาลัย ก็ได้น้อยมาก ต่างจากบางคนในกลุ่มเด็กทุน ที่มีพ่อ มีแม่ กลับได้เยอะกว่าผมมากเลย
เข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ ด้วยความแตกต่างของสังคม

ส่วนเดือนนี้สดๆร้อน ก็แม่บุญธรรมผมป่วยอีก
มาวันนี้ เงินติดตัวเหลืออยู่ไม่ถึง 500 ก็ดันทำกระเป๋าสะพายหายหมดทั้งตัว แม้แต่เงินจะกินก็ยังไม่มี
ทำไมมันทุกข์เหลือเกินครับ ทุกข์จนท้อทั้งกาย ทั้งใจ
อดทน ขยัน ตั้งใจทุกอย่าง ทั้งเรียน ทั้งทำงาน ทำไมเหมือนไม่มีอะไรดีๆ กลับมาบ้างเลย

หรือชาติก่อนผมเคยไปทำอะไรไว้ ไปกดขี่ข่มเหงใครถึงขนาดนี้กันนะ ตั้งแต่เกิดมาผมก็ไม่ได้พวกชอบทำร้าย ทรมาณสัตว์ ผิดศีล 5 อย่างมากก็เป็นคนพูดโผงผาง พูดตรง ยั้งปากไม่ค่อยทัน เหล้า บุหรี่ก็ไม่กิน การพนันไม่เล่น ก็คงได้แต่อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ให้ทุกข์นี้หมดไปให้เร็วๆด้วยเถิด ก่อนที่คนน้อยๆ คนนี้จะทนกับมันไม่ไหวอีกแล้ว