ไม่รู้ด้วยเหตุชะตาอันใดทำให้เราต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ครั้งที่สองแล้ว ตกงานมาเข้าเดือนที่แปดแล้วครับ มันช่างหดหู่เหลือเกิน อะไรหลายๆอย่างเข้ามาถาโถมชีวิตทำให้เราดูแย่ลงแย่ลงในทุกวัน ผมก็ไม่ได้ โทษโชคชะตาแต่คงเป็นจังหวะของชีวิต สมัครงานที่ใหน ก็จำกัดอายุ จะลงทุนทำอะไรสักอย่างก็ไม่มีเงินทุน  ก่อนนั้นมีเงินเก็บ มีเงินให้คุณลุงคุณป้ามาตลอด ตอนนี้มีแต่รายจ่ายมารุมเล้า แบบบีบบังคับซะเหลือเกิน ได้แต่ภาวนา ให้มีงานสักทีเรียกผมเข้าไปเริ่มงาน  ผมจะไม่ยอมแพ้ แม้จะเริ่มต้นใหม่ในวัยที่ใกล้เลขสี่ก็ตาม สุดท้าย ขอพื้นที่เล็กๆที่อยู่กับผมตั้งแต่เด็ก เป็นพื้นที่ระบาย ไม่มากก็น้อย ที่ทำให้ผมสบายใจขึ้น ^_^