จุดต่ำที่สุดของชีวิต

ไม่รู้โชคชะตาหรือเวรกรรมอะไรของชีวิต  ฉันในวัย27 ทั้งตกงานทั้งไม่มีเงินติดตัวพอจะกลับบ้าน เริ่มเลย เราเจอแฟนคนแรก คบมา 7ปี โดนทำร้ายร่างกายนอกกายนอกใจ มีลูกด้วยกัน เรารับบทเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ระหกระเหินมาทำงานในเมืองกรุง ต้องห่างลูกหางบ้าน ลูกฝากญาติเลี้ยง (พ่อแม่แยกทางกัน) มาทำได้1ปี คนที่เราที่สุดเสีย ยายเราเอง อ้างว้างเหลือเกิน ๋อายุ25ตรวจเจอซีส อายุ26เริ่มวางแผนขายของออนไลน์เพื่อหารายได้เพิ่มขึ้น ด้วยไม่มีประสบการณ์จมทุนไปเกือบแสน หนี้ท่วมหัว จนมาเจอแฟนล่าสุดมาด้วยความเหงา แค่ต้องการใครสักคนที่เป็นที่พึ่ง โดยไม่ดูให้ดี กินเหล้าทุกวัน กินเสร็จตบตี ทำร้ายร่างกาย เอาหัวกระแทกพื้นจนสลบไป ตัดสิ้นใจออกจากงาน หนีออกมา พร้อมหนี้อีก หลายๆคนก็เข้าใจ เจ้าหนี้บางคนก็ดีบางคนก็ไม่สนใจ ออกมากะว่าหางานทำใช้หนี้ เคราะห์ซ้ำซึมเศร้าแพนิคกำเริบรับจ้างรายวัน ไม่พอจ่ายค่าห้อง เงินส่งลูกก็ไม่มี ตอนนี้อยากกลับบ้านไปหาลูกมาก ชีวิตจะแย่ไปถึงเมื่อไร เหนื่อยมาก