ตัดสินใจมานานเป็นเดือนแล้ว ว่าจะมาโพสปรึกษาเรื่องนี้กับผู้ใฝ่ธรรมในห้องศาสนาดีหรือไม่
ใจนึงก็รู้สึกอายที่จะปรึกษาเรื่องนี้ แต่อีกใจ รู้สึกว่า อยากได้รับคำแนะนำจากนักปฏิบัติหลายๆท่าน
ในที่สุดก็คิดว่า ถ้าไม่ก้าวข้ามพ้นเรื่องนี้ให้ได้ เห็นที การปฏิบัติคงไม่ไปไหนแน่ มีแต่จะถอยหลังลงคลอง
ก่อนหน้านี้เป็นคนหนึ่งที่เพียรปฏิบัติธรรมให้ได้ทุกวัน
สวดมนต์เช้า 15 นาที + นั่งสมาธิ 1/2 ชั่วโมง
เย็นสวดมนต์ 30 นาที + นั่งสมาธิ 1 ชั่วโมง
แต่ด้วยหน้าที่การงาน เป็นคนต้องออกไปต่างประเทศดูแลลูกค้าถึงดึกแล้วไม่สะดวกเวลาปฏิบัติธรรม
ก็จะว่างเว้นจากการปฏิบัติประมาณ 5-6 วัน แต่พอกลับมาเมืองไทย ก็จะกลับมาปฏิบิติใหม่ ไม่มีปัญหาอะไร
ช่วงก่อนหน้านั้นที่ปฏิบัติแบบนี้ได้ติดต่อกัน 3-4 เดือน ก็ราบรื่นบ้าง ไม่ราบรื่นบ้าง เป็นปกติดีค่ะ
ถึงจะไม่ได้ก้าวหน้าขนาดได้เข้าถึงฌาน แต่ก็ได้ในระดับ ขณิกสมาธิ และ อุปจารสมาธิ ในบางครั้ง
ปัญหาที่เกิดช่วงนั้นก็มีแค่ว่า แรกๆช่วงเดือนแรก ฟุ้งซ่าน จิตไม่นิ่ง แต่พอผ่านด่านจิตฟุ้งซ่านไปได้ ก็จะมีอาการตกภวังค์บ้าง
บางวันก็สงบได้ดีในระดับหนึ่งทีเดียว
แล้วเมื่อประมาณต่นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เกิดปัญหาค่ะ มีเหตุที่ทำให้ไม่ได้นั่งสมาธิเกือบ 20 วัน
พอกลับมานั่งอีกครั้ง กลายเป็นว่า จิตที่เคยสงบก่อนหน้านี้ หายหมด ต้องมานั่งเริ่มนับ 1 ใหม่
เริ่มนั่งสมาธิจาก 15 นาที วันละ 15 นาที แล้วก็จะมีมารเข้ามารบกวน ให้ไม่สำเร็จ
นั่งตอนเช้าก็ไม่ได้ จะต้องมีเหตุให้ไม่ได้นั่ง หนักเ้ข้าไปอีก นั่งตอนเย็นก็มีมารกวน บางวันไม่สวดมนต์ ไม่นั่งเลยทั้งเช้าเย็น
แล้วรู้สึกว่า จิตใจแย่มากค่ะ แย่กว่าตอนที่เริ่มปฏิบัติอีก
คือ จิตร้อน มีใจคิดอิจฉาคนอื่น ขี้หงุดหงิด แต่ทั้งหมด ก็จะเกิดแค่ในใจ ไม่ให้ออกทางวาจา หรือ การกระทำนะคะ คือยังคุมตัวเองได้
แต่ปัญหาที่มีต่อการปฏิบัติคือ จิตลามก ใฝ่ต่ำ อกุศล ค่ะ ... เป็นเรื่องที่เครียดมาก
เวลาคิดถึง พระ เห็นรูปพระ หรือ คิดถึงเรื่องธรรมมะทีไร จะชอบมีความคิดเรื่อง อวัยวะเพศ หรือ การร่วมเพศ ขึ้นมาตลอด
ทั้งที่เวลาใช้ชีวิตปกติ ไม่เป็น ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย แต่พอ เข้าทางธรรมทีไร ความคิดเรื่องอย่างว่า จะผุดขึ้นมาตลอด
ทำให้รู้สึก ไม่อยากปฏิบัติ เพราะกลัวความคิดตัวเอง แต่อีกใจนึงก็อยากกลับไปปฏิบัติเข้มๆ เหมือนที่เคยทำได้
ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี รู้สึกแย่มากๆค่ะ
เคยปรึกษาเรื่องนี้กับผู้ปฏิบัติคนนึงแล้ว เค้าแนะนำว่า ให้ไม่ต้องสนใจความคิด ก็มองมันไป ปฏิบัติไปทั้งที่คิดแบบนั้นแหล่ะ
เดี๋ยวก็หายไปเอง ... ลองทำตามที่พี่เค้าแนะนำแล้ว แต่ก็ยังไม่หายไปซะที (ลองได้ 4-5 วัน) จนไม่ไหวแล้ว สู้ไม่ไหว
อยากจะรบกวนขอคำแนะนำจากผู้ปฏิบัติทุกท่านค่ะ ว่าควรจะทำอย่างไร ถึงจะผ่านด่านนี้ได้ค่ะ
ตอนนี้กลายเป็นว่า ต้องมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่แล้ว อยากกลับไปปฏิบัติจริงจังจริงๆค่ะ
1) ทำอย่างไร จะกำจัดมารอกุศลในจิตข้างต้นได้
2) ถ้าข้ามผ่านด้านนี้แล้ว ด่านจิตฟุ้งซ่านเรื่องอื่น (ชอบคิดถึงเรื่องซีรีย์ หนัง ละครที่กำลังติดตามอยู่) จะทำอย่างไร
3) ถ้าข้ามผ่านด่านจิตฟุ้งซ่านแล้ว ด่านจิตตกภวังค์ ควรทำอย่างไรคะ ทั้งที่ก็ไม่ได้ง่วงซะหน่อย แต่วูบหลับตอนนั่งสมาธิ
ขอบคุณผู้แนะนำทุกท่านนะคะ ขอกุศลบุญจากธรรมทานที่ได้รับจากทุกท่าน เป็นกุศลบุญให้ทุกท่าน เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ และ สำเร็จในธรรมค่ะ
### รบกวนปรึกษา...จะทำอย่างไรเพื่อกำจัดมาร ที่ทำให้จิตอกุศล ยามอยู่ในสภาวะธรรม หรือ คิดเรื่องธรรม ###
ใจนึงก็รู้สึกอายที่จะปรึกษาเรื่องนี้ แต่อีกใจ รู้สึกว่า อยากได้รับคำแนะนำจากนักปฏิบัติหลายๆท่าน
ในที่สุดก็คิดว่า ถ้าไม่ก้าวข้ามพ้นเรื่องนี้ให้ได้ เห็นที การปฏิบัติคงไม่ไปไหนแน่ มีแต่จะถอยหลังลงคลอง
ก่อนหน้านี้เป็นคนหนึ่งที่เพียรปฏิบัติธรรมให้ได้ทุกวัน
สวดมนต์เช้า 15 นาที + นั่งสมาธิ 1/2 ชั่วโมง
เย็นสวดมนต์ 30 นาที + นั่งสมาธิ 1 ชั่วโมง
แต่ด้วยหน้าที่การงาน เป็นคนต้องออกไปต่างประเทศดูแลลูกค้าถึงดึกแล้วไม่สะดวกเวลาปฏิบัติธรรม
ก็จะว่างเว้นจากการปฏิบัติประมาณ 5-6 วัน แต่พอกลับมาเมืองไทย ก็จะกลับมาปฏิบิติใหม่ ไม่มีปัญหาอะไร
ช่วงก่อนหน้านั้นที่ปฏิบัติแบบนี้ได้ติดต่อกัน 3-4 เดือน ก็ราบรื่นบ้าง ไม่ราบรื่นบ้าง เป็นปกติดีค่ะ
ถึงจะไม่ได้ก้าวหน้าขนาดได้เข้าถึงฌาน แต่ก็ได้ในระดับ ขณิกสมาธิ และ อุปจารสมาธิ ในบางครั้ง
ปัญหาที่เกิดช่วงนั้นก็มีแค่ว่า แรกๆช่วงเดือนแรก ฟุ้งซ่าน จิตไม่นิ่ง แต่พอผ่านด่านจิตฟุ้งซ่านไปได้ ก็จะมีอาการตกภวังค์บ้าง
บางวันก็สงบได้ดีในระดับหนึ่งทีเดียว
แล้วเมื่อประมาณต่นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา เกิดปัญหาค่ะ มีเหตุที่ทำให้ไม่ได้นั่งสมาธิเกือบ 20 วัน
พอกลับมานั่งอีกครั้ง กลายเป็นว่า จิตที่เคยสงบก่อนหน้านี้ หายหมด ต้องมานั่งเริ่มนับ 1 ใหม่
เริ่มนั่งสมาธิจาก 15 นาที วันละ 15 นาที แล้วก็จะมีมารเข้ามารบกวน ให้ไม่สำเร็จ
นั่งตอนเช้าก็ไม่ได้ จะต้องมีเหตุให้ไม่ได้นั่ง หนักเ้ข้าไปอีก นั่งตอนเย็นก็มีมารกวน บางวันไม่สวดมนต์ ไม่นั่งเลยทั้งเช้าเย็น
แล้วรู้สึกว่า จิตใจแย่มากค่ะ แย่กว่าตอนที่เริ่มปฏิบัติอีก
คือ จิตร้อน มีใจคิดอิจฉาคนอื่น ขี้หงุดหงิด แต่ทั้งหมด ก็จะเกิดแค่ในใจ ไม่ให้ออกทางวาจา หรือ การกระทำนะคะ คือยังคุมตัวเองได้
แต่ปัญหาที่มีต่อการปฏิบัติคือ จิตลามก ใฝ่ต่ำ อกุศล ค่ะ ... เป็นเรื่องที่เครียดมาก
เวลาคิดถึง พระ เห็นรูปพระ หรือ คิดถึงเรื่องธรรมมะทีไร จะชอบมีความคิดเรื่อง อวัยวะเพศ หรือ การร่วมเพศ ขึ้นมาตลอด
ทั้งที่เวลาใช้ชีวิตปกติ ไม่เป็น ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย แต่พอ เข้าทางธรรมทีไร ความคิดเรื่องอย่างว่า จะผุดขึ้นมาตลอด
ทำให้รู้สึก ไม่อยากปฏิบัติ เพราะกลัวความคิดตัวเอง แต่อีกใจนึงก็อยากกลับไปปฏิบัติเข้มๆ เหมือนที่เคยทำได้
ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี รู้สึกแย่มากๆค่ะ
เคยปรึกษาเรื่องนี้กับผู้ปฏิบัติคนนึงแล้ว เค้าแนะนำว่า ให้ไม่ต้องสนใจความคิด ก็มองมันไป ปฏิบัติไปทั้งที่คิดแบบนั้นแหล่ะ
เดี๋ยวก็หายไปเอง ... ลองทำตามที่พี่เค้าแนะนำแล้ว แต่ก็ยังไม่หายไปซะที (ลองได้ 4-5 วัน) จนไม่ไหวแล้ว สู้ไม่ไหว
อยากจะรบกวนขอคำแนะนำจากผู้ปฏิบัติทุกท่านค่ะ ว่าควรจะทำอย่างไร ถึงจะผ่านด่านนี้ได้ค่ะ
ตอนนี้กลายเป็นว่า ต้องมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่แล้ว อยากกลับไปปฏิบัติจริงจังจริงๆค่ะ
1) ทำอย่างไร จะกำจัดมารอกุศลในจิตข้างต้นได้
2) ถ้าข้ามผ่านด้านนี้แล้ว ด่านจิตฟุ้งซ่านเรื่องอื่น (ชอบคิดถึงเรื่องซีรีย์ หนัง ละครที่กำลังติดตามอยู่) จะทำอย่างไร
3) ถ้าข้ามผ่านด่านจิตฟุ้งซ่านแล้ว ด่านจิตตกภวังค์ ควรทำอย่างไรคะ ทั้งที่ก็ไม่ได้ง่วงซะหน่อย แต่วูบหลับตอนนั่งสมาธิ
ขอบคุณผู้แนะนำทุกท่านนะคะ ขอกุศลบุญจากธรรมทานที่ได้รับจากทุกท่าน เป็นกุศลบุญให้ทุกท่าน เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ และ สำเร็จในธรรมค่ะ