ชื่อเรื่อง เรื่องราวจากความทรงจำ (Memory story)
บทนำ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความมืดมิดและความวังเวงก่อร่างขึ้นและถาโถมเข้ามา ทำให้ร่างของชายหนุ่มสั่นสะท้าน ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นระทึก รัว เร็วแบบไม่เป็นจังหวะ .. ภาพเลือนรางและเสียงอันแผ่วเบาของเด็กผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืม .. เด็กสาว
นอนอยู่ที่พื้นร้องครางด้วยความเจ็บปวดทรมาน ..
กองเลือดที่เจิ่งนอง กระเซ็นตามยอดหญ้าย้อมเป็นสีแดงสด เด็กสาวเอ่ยเสียงร้องแต่ไม่มีเสียงใด ๆ ออกมาจะลำคอ ความเจ็บปวดที่เกินรับไหว ทำให้ร่างกายสั่งการไม่ได้อย่างที่หวัง
"ยัยบ๊องส์ อดทนอีกหน่อยนะ .. ใครก็ได้ช่วยที" เสียงนั้นคือเสียงของเด็กชาย .. เขายืนแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก .. ความสับสนประสมประสานกับความตกใจ เขาได้แต่ตะโกนร้องให้คนอื่นมาช่วย เขาต้องการออกจากที่ตรงนั้นเร็ว
ๆ.. "ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที"
"กริ๊ง กริ๊ง .. "
ชายหนุ่มตกใจตื่นด้วยอาการเหงื่อแตกไปทั้งตัว หัวใจของเขายังคงเต้นแรง เขานึกถึงเด็กผู้หญิงในฝัน ความเจ็บปวดก็ก่อตัวขึ้นอย่างทวีคูณ และแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขานั่งเหม่ออยู่ท่านั้นเป็นเวลานาน และพึมพำออกมา
จับใจความได้ว่า
"ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย .. "
เขาหันไปหยิบสร้อยที่วางไปบนตู้หัวเตียง เขาสัมผัสมันอย่างเบามือที่สุด คล้ายว่ากลัวมันจะสลายไปต่อหน้าต่อตาเขา .. ดวงตาสั่นระริกของเขาจับจ้องไปที่จี้รูปหัวใจที่คล้องอยู่กับสร้อยเงิน
เรื่องราวจากความทรงจำ (Memory Story) ตอนที่ 1 - 3
บทนำ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความมืดมิดและความวังเวงก่อร่างขึ้นและถาโถมเข้ามา ทำให้ร่างของชายหนุ่มสั่นสะท้าน ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นระทึก รัว เร็วแบบไม่เป็นจังหวะ .. ภาพเลือนรางและเสียงอันแผ่วเบาของเด็กผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืม .. เด็กสาว
นอนอยู่ที่พื้นร้องครางด้วยความเจ็บปวดทรมาน ..
กองเลือดที่เจิ่งนอง กระเซ็นตามยอดหญ้าย้อมเป็นสีแดงสด เด็กสาวเอ่ยเสียงร้องแต่ไม่มีเสียงใด ๆ ออกมาจะลำคอ ความเจ็บปวดที่เกินรับไหว ทำให้ร่างกายสั่งการไม่ได้อย่างที่หวัง
"ยัยบ๊องส์ อดทนอีกหน่อยนะ .. ใครก็ได้ช่วยที" เสียงนั้นคือเสียงของเด็กชาย .. เขายืนแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก .. ความสับสนประสมประสานกับความตกใจ เขาได้แต่ตะโกนร้องให้คนอื่นมาช่วย เขาต้องการออกจากที่ตรงนั้นเร็ว
ๆ.. "ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที"
"กริ๊ง กริ๊ง .. "
ชายหนุ่มตกใจตื่นด้วยอาการเหงื่อแตกไปทั้งตัว หัวใจของเขายังคงเต้นแรง เขานึกถึงเด็กผู้หญิงในฝัน ความเจ็บปวดก็ก่อตัวขึ้นอย่างทวีคูณ และแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขานั่งเหม่ออยู่ท่านั้นเป็นเวลานาน และพึมพำออกมา
จับใจความได้ว่า
"ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย .. "
เขาหันไปหยิบสร้อยที่วางไปบนตู้หัวเตียง เขาสัมผัสมันอย่างเบามือที่สุด คล้ายว่ากลัวมันจะสลายไปต่อหน้าต่อตาเขา .. ดวงตาสั่นระริกของเขาจับจ้องไปที่จี้รูปหัวใจที่คล้องอยู่กับสร้อยเงิน