เรากับแฟนคบกันมา 4-5 ปีแล้วคะ เรากับแฟนมีปัญหากันบ่อย ถึงบ่อยมากที่สุด เราเรียนจบ ป.ตรี ม.รัฐแห่งหนึ่งปัจจุบันเป็นพนักงานเอกชน อายุ 24 ส่วนแฟนอายุ 26 ทำงานโรงงาน วุฒิม.3 ด้วยความที่เค้าเกเรตั้งแต่เด็ก เมื่อคืนเราได้เปิดใจคุยกับแฟนในหลายๆเรื่อง แฟนเราบอกว่าเราเปลี่ยนไป ไม่สนใจไม่แคร์เค้า เหมือนแต่ก่อน(ตอนสมัยที่เราเรียนอยู่) เราเลยบอกว่าวันนี้เราโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วนะ จะให้มานั่งคุยโทรศัพท์โต้รุ่ง ต้องเจอหน้ากันทุกอาทิตย์มันไม่ได้หรอก เพราะเรามีภาระหลายอย่างต้องรับผิดชอบ เค้าก็ทำเหมือนจะเข้าใจแต่ที่จริงไม่ใช่เลยค่ะ
แฟนเราทำงานอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่ง รายได้เค้าเราว่าเยอะมากสำหรับคนที่จบม.3 ได้ประมาณเกือบ 20K ด้วยความที่เค้าทำตัวดีทำงานเก่งมาตลอด ผู้จัดการจะเลื่อนให้เค้าไปเป็นเซลล์ แต่เค้าขอไม่รับเพราะไม่อยากข้ามหน้า เพื่อนร่วมงานซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ดีมากๆ เราก็เห็นด้วยกับเค้าค่ะ
แต่เค้ามีข้อเสียอย่างนึงคือติดเกมส์มาก ทำงานมาได้เอาตังค์ไปเล่นเกมวัน 100 - 200 บาทซึ่งเราก็ไม่ว่าถ้ามันไม่กระทบงานเค้า แต่หลังๆมาเล่นไม่หลับไม่นอน ไปหลับที่ทำงาน โดดงานบ้างละ จนเมื่อปีก่อนเกิดเรื่องขาดงานมากกว่า 50 วัน ซึ่งเราไม่เคยรู้เรื่องเลย เพราะเราโทรไปหาเค้า เค้าบอกอยู่ที่ทำงานตลอด สรุปคือเค้าโกหกเราว่าไปทำงาน แต่ที่จริงอยู่ร้านเกมส์ ไม่ก็นั่งเล่นที่บ้าน เสร็จแล้วเค้าโดนย้ายแผนก เค้าชอบบ่นว่ารุ่นพี่เพื่อนร่วมงานที่ดีกับเค้ามากเหมือนจะไม่ชอบเค้า เราบอก ใครจะชอบคนไม่ทำงานทำการละ ไปถึงที่ทำงานก็หลับ หลังจากนั้นเค้าโดนย้ายไปอยู่อีกแผนก เงินน้อยลงเหลือเดือนละไม่ถึง 6K เค้าบ่นว่าอยากออกจากงานไปหางานใหม่ เราบอกว่าอย่าออกเลยอดทนดูก่อน เค้าอาจจะดัดสันดานเธออยู่ก็ได้ เราเตือนแฟนอยู่เสมอว่างานที่นี่ดีมาก เธอคิดหรอ? ว่าออกไปแล้วจะเจองานที่ดีกว่านี้ (แฟนเราทำงานที่นี่มา 3ปีค่ะ)
เราขอเกริ่นก่อนว่า เราขอร้องให้เค้าเลิกเล่นเกมส์ตลอด แต่เค้าก็ไม่เคยเลิกได้ขาด จนเราขอเลิกกับเค้า เพราะเรารับไม่ได้ที่เค้าติดเกมส์จนเสียการเสียงาน เราคิดว่าเค้าจะดูแลใครได้เหรอในเมื่อเค้าใช้ชีวิตล่องลอยไปวันๆแบบนี้ จนพ่อแม่เราขอร้องให้เค้าเปลี่ยนตัวเองซะใหม่
จนวันนึงเค้าออกมาไปทำงานที่โรงงานนึง(แม่เพื่อนฝากให้เข้าทำงาน) โดนกดทุกอย่างเงินน้อยกว่าที่เดิม ทุกอย่างกฎระเบียบเคร่งครัด แล้วมีเพื่อนร่วมงานเขม่น ทำให้เค้าอยู่ไม่ได้ เค้าก็ทำได้ 4เดือนก็ออก มาทำอีกที่นึง(ที่ปัจจุบัน) ที่ใหม่ก็ไม่ได้ต่างจากที่ก่อนหน้านี้เท่าไร แต่ดีกว่าตรงเพื่อนร่วมงาน และหัวหน้ารัก แต่เงินเดือนน้อยนิดปีนึงขึ้นวันละ 3 บาทเราจะได้ยินแฟนพูดเสมอว่าคิดถึงที่ทำงานแรกที่เค้าเคยทำเค้าอยากกลับไปทำที่นั่น
จนเมื่อคืนเค้าตัดพ้อพูดมาว่า ชีวิตเค้าที่พังทั้งหมดเพราะเกมส์ตัวเดียวเลยเนอะ เสียทั้งงาน เสียทั้งแฟน แต่ก่อนเค้าคิดมาตลอดว่า ไม่มีแฟนก็อยู่ได้เพราะมีเกมส์ให้เล่น เราเลยถามกลับว่า แล้วถ้าคุณไม่ทำงาน คุณจะเอาเงินที่ไหนกินข้าว สร้างอนาคต เกมส์มันสร้างอนาคตคุณได้หรอ อายุก็เยอะขึ้นทุกวัน เค้าก็เริ่มคิดได้ว่าเกมส์ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต แล้วยังทำให้เราซึ่งเป็นแฟนไม่กลับมารักเค้ามากเหมือนแต่ก่อน
เค้าทำใจและยอมรับว่าเป็นเพราะตัวเค้า ที่ทำให้เราเสียความรู้สึกครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายจิตใจเรา ทั้งที่เราคอยเตือนสติเค้ามาตลอด ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี แต่ตอนนั้นเหมือนมีอะไรมาบังตาแม้แต่แฟนตัวเองพูดเตือนเค้าก็ไม่ฟัง ชีวิตเค้าตอนนี้เหมือนล่องลอยไร้จุดหมาย แม้แต่มีแฟนอยู่ข้างๆมีพ่อแม่น้อง แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
เค้าเคยถามเรานะค่ะว่ารักเค้ามั้ย เราบอกรักเหมือนเพื่อนคู่คิดมากกว่า จะให้หวานเหมือนแต่ก่อนคงไม่ได้ ด้วยวัยที่โตขึ้น อะไรหลายๆอย่าง แต่ก่อนตอนเรียนเวลาเรารักใครเราก็ให้เต็ม 100 โดยไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นใครมาจากไหน โทรคุยทุกวัน ไปหาทุกอาทิตย์ เพราะเรายังไม่มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ แต่ทุกวันนี้รักใครขอรักด้วยสมอง เพราะเราโตขึ้นมุมมองเราก็เปลี่ยนไป มีภาระอะไรหลายๆอย่างที่ต้องรับผิดชอบทั้งครอบครัว ต้องทำงาน วันนึงคุยกับแฟนไม่ถึง 10 นาที เพราะติดงาน ติดลูกค้า แต่ก่อนมีแฟนเห็นคนหล่อก็ชอบเค้าแล้ว อยากคบไม่สนอะไรทั้งนั้น ทุกวันนี้ จะมีอีกปัจจัยมาเกี่ยว ถ้าจะคบใครสักคน เค้าทำงานมั้ย ขยันหรือเปล่า ติดเกมส์มั้ย ติดเหล้าเมายามั้ย เข้ากับครอบครัวเราได้มั้ย มองจากหลายๆปัจจัย
วันนี้เค้าจะไปคุยกับหัวหน้าเก่าที่เค้าเคยทำเราอวยพรขอให้เค้าโชคดีได้งานที่เค้ารัก เค้าจะได้ทำอย่างมีความสุข เค้าบอกว่าเค้าจะปรับตัวเสียใหม่จะไม่กลับไปทำแบบเดิมอีก อย่างน้อยเราก็ดีใจที่วันนี้เค้าคิดได้ค่ะ
สิ่งที่รอคอยมานานเหมือนจะประสบความสำเร็จแล้วเมื่อวันหนึ่งแฟนเราคิดได้ ^^
แฟนเราทำงานอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่ง รายได้เค้าเราว่าเยอะมากสำหรับคนที่จบม.3 ได้ประมาณเกือบ 20K ด้วยความที่เค้าทำตัวดีทำงานเก่งมาตลอด ผู้จัดการจะเลื่อนให้เค้าไปเป็นเซลล์ แต่เค้าขอไม่รับเพราะไม่อยากข้ามหน้า เพื่อนร่วมงานซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ดีมากๆ เราก็เห็นด้วยกับเค้าค่ะ
แต่เค้ามีข้อเสียอย่างนึงคือติดเกมส์มาก ทำงานมาได้เอาตังค์ไปเล่นเกมวัน 100 - 200 บาทซึ่งเราก็ไม่ว่าถ้ามันไม่กระทบงานเค้า แต่หลังๆมาเล่นไม่หลับไม่นอน ไปหลับที่ทำงาน โดดงานบ้างละ จนเมื่อปีก่อนเกิดเรื่องขาดงานมากกว่า 50 วัน ซึ่งเราไม่เคยรู้เรื่องเลย เพราะเราโทรไปหาเค้า เค้าบอกอยู่ที่ทำงานตลอด สรุปคือเค้าโกหกเราว่าไปทำงาน แต่ที่จริงอยู่ร้านเกมส์ ไม่ก็นั่งเล่นที่บ้าน เสร็จแล้วเค้าโดนย้ายแผนก เค้าชอบบ่นว่ารุ่นพี่เพื่อนร่วมงานที่ดีกับเค้ามากเหมือนจะไม่ชอบเค้า เราบอก ใครจะชอบคนไม่ทำงานทำการละ ไปถึงที่ทำงานก็หลับ หลังจากนั้นเค้าโดนย้ายไปอยู่อีกแผนก เงินน้อยลงเหลือเดือนละไม่ถึง 6K เค้าบ่นว่าอยากออกจากงานไปหางานใหม่ เราบอกว่าอย่าออกเลยอดทนดูก่อน เค้าอาจจะดัดสันดานเธออยู่ก็ได้ เราเตือนแฟนอยู่เสมอว่างานที่นี่ดีมาก เธอคิดหรอ? ว่าออกไปแล้วจะเจองานที่ดีกว่านี้ (แฟนเราทำงานที่นี่มา 3ปีค่ะ)
เราขอเกริ่นก่อนว่า เราขอร้องให้เค้าเลิกเล่นเกมส์ตลอด แต่เค้าก็ไม่เคยเลิกได้ขาด จนเราขอเลิกกับเค้า เพราะเรารับไม่ได้ที่เค้าติดเกมส์จนเสียการเสียงาน เราคิดว่าเค้าจะดูแลใครได้เหรอในเมื่อเค้าใช้ชีวิตล่องลอยไปวันๆแบบนี้ จนพ่อแม่เราขอร้องให้เค้าเปลี่ยนตัวเองซะใหม่
จนวันนึงเค้าออกมาไปทำงานที่โรงงานนึง(แม่เพื่อนฝากให้เข้าทำงาน) โดนกดทุกอย่างเงินน้อยกว่าที่เดิม ทุกอย่างกฎระเบียบเคร่งครัด แล้วมีเพื่อนร่วมงานเขม่น ทำให้เค้าอยู่ไม่ได้ เค้าก็ทำได้ 4เดือนก็ออก มาทำอีกที่นึง(ที่ปัจจุบัน) ที่ใหม่ก็ไม่ได้ต่างจากที่ก่อนหน้านี้เท่าไร แต่ดีกว่าตรงเพื่อนร่วมงาน และหัวหน้ารัก แต่เงินเดือนน้อยนิดปีนึงขึ้นวันละ 3 บาทเราจะได้ยินแฟนพูดเสมอว่าคิดถึงที่ทำงานแรกที่เค้าเคยทำเค้าอยากกลับไปทำที่นั่น
จนเมื่อคืนเค้าตัดพ้อพูดมาว่า ชีวิตเค้าที่พังทั้งหมดเพราะเกมส์ตัวเดียวเลยเนอะ เสียทั้งงาน เสียทั้งแฟน แต่ก่อนเค้าคิดมาตลอดว่า ไม่มีแฟนก็อยู่ได้เพราะมีเกมส์ให้เล่น เราเลยถามกลับว่า แล้วถ้าคุณไม่ทำงาน คุณจะเอาเงินที่ไหนกินข้าว สร้างอนาคต เกมส์มันสร้างอนาคตคุณได้หรอ อายุก็เยอะขึ้นทุกวัน เค้าก็เริ่มคิดได้ว่าเกมส์ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต แล้วยังทำให้เราซึ่งเป็นแฟนไม่กลับมารักเค้ามากเหมือนแต่ก่อน
เค้าทำใจและยอมรับว่าเป็นเพราะตัวเค้า ที่ทำให้เราเสียความรู้สึกครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายจิตใจเรา ทั้งที่เราคอยเตือนสติเค้ามาตลอด ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี แต่ตอนนั้นเหมือนมีอะไรมาบังตาแม้แต่แฟนตัวเองพูดเตือนเค้าก็ไม่ฟัง ชีวิตเค้าตอนนี้เหมือนล่องลอยไร้จุดหมาย แม้แต่มีแฟนอยู่ข้างๆมีพ่อแม่น้อง แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
เค้าเคยถามเรานะค่ะว่ารักเค้ามั้ย เราบอกรักเหมือนเพื่อนคู่คิดมากกว่า จะให้หวานเหมือนแต่ก่อนคงไม่ได้ ด้วยวัยที่โตขึ้น อะไรหลายๆอย่าง แต่ก่อนตอนเรียนเวลาเรารักใครเราก็ให้เต็ม 100 โดยไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นใครมาจากไหน โทรคุยทุกวัน ไปหาทุกอาทิตย์ เพราะเรายังไม่มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ แต่ทุกวันนี้รักใครขอรักด้วยสมอง เพราะเราโตขึ้นมุมมองเราก็เปลี่ยนไป มีภาระอะไรหลายๆอย่างที่ต้องรับผิดชอบทั้งครอบครัว ต้องทำงาน วันนึงคุยกับแฟนไม่ถึง 10 นาที เพราะติดงาน ติดลูกค้า แต่ก่อนมีแฟนเห็นคนหล่อก็ชอบเค้าแล้ว อยากคบไม่สนอะไรทั้งนั้น ทุกวันนี้ จะมีอีกปัจจัยมาเกี่ยว ถ้าจะคบใครสักคน เค้าทำงานมั้ย ขยันหรือเปล่า ติดเกมส์มั้ย ติดเหล้าเมายามั้ย เข้ากับครอบครัวเราได้มั้ย มองจากหลายๆปัจจัย
วันนี้เค้าจะไปคุยกับหัวหน้าเก่าที่เค้าเคยทำเราอวยพรขอให้เค้าโชคดีได้งานที่เค้ารัก เค้าจะได้ทำอย่างมีความสุข เค้าบอกว่าเค้าจะปรับตัวเสียใหม่จะไม่กลับไปทำแบบเดิมอีก อย่างน้อยเราก็ดีใจที่วันนี้เค้าคิดได้ค่ะ