เราขี้งก ใจดำรึเปล่า ..

เพื่อนเราหุงข้าว ทำกับข้าว น้ำพริกไปแจกในม๊อบ เราไปหา พอแจกของหมดทุกอย่าง ก็เก็บของ ปิดรถ เพื่อนเราก็เอาน้ำพริกยื่นให้เราสองกระปุก บอกว่าฝากไปให้แม่เรากินด้วย เราเหนว่ามีเพื่อนของเพื่อนเรามาอีกสองคน จะรับไว้คนเดียวก็ไม่ดี เลยยื่นน้ำพริกให้เพื่อนของเพื่อนว่า เอาไหมแบ่งกันกินนะ  ทางนั้นก็ยิ้มส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นไร  เพื่อนเราก็บอกว่าเอาไปเถอะฝากแม่เรา ...  เราก็ถือน้ำพริกจ้องดู

ทันใดนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งวัยกลางคน ยื่นหน้ามาจากข้างหลังเรา ถามว่าถืออะไรอยู่  เราบอกว่าน้ำพริก เขาบอกมาว่าอยากกิน ขอชิมหน่อยสิ ผู้หญิงคนนี้แต่งตัวดี ถือข้าวมาเต็มมือ  พวกเราที่ยืนตรงนั้นงงมาก  ไรฟะ ..  เธอก็ไม่หยุด บอกว่าอยากกินขอกินหน่อย  เราบอกว่าน้ำพริกที่แจกหมดแล้ว อันนี้เป็นของฝากของเรา ป้าคนนั้นก็ยังไม่ยอม บอกว่าก็มีตั้งสองกระปุก ขออันนึงอยากกินมาก ขอได้ไหม เพื่อเราทนไม่ไหว เข้ามาบอว่าป้า อันนี้เราทำให้เพื่อนเราไปฝากแม่กินไม่ใช่ของแจก  

ป้าก็บอกเราว่าเขาให้เธอแล้ว เธอมีตั้งสองกระปุก ฉันขออันนึงสิ ... แบบว่าถ้ามือป้านี้ว่างคงฉกกระปุกน้ำพริกไปแล้วอ่ะ  แล้วป้าก็พูดๆๆๆอยู่แต่ว่าอยากกิน ขอกิน ไม่เคยกิน

ทุกคนตรงนั้นเอ๋อค่ะ...  เราหันไปบอกว่า ไม่ให้... แล้วเดินไปเลย  

เราเอาน้ำพริกนั้นแบ่งให้คนกวาดถนหนึ่งกระปุก เอามาให้แม่หนึ่งกระปุก แล้วเล่าให้แม่ฟัง แม่ว่าเราใหญ่เลยว่าใจดำมาก เขาขอทำไมไม่ให้ ขี้งก ใจดำ... อ้าว โดนด่าซะงั้น เราสมควรถูกด่ามั๊ยอ่ะ  แต่อิป้าคนนี้เราไม่ให้จริงๆนะ แปลกๆ  แต่เราทุกคนตรงนั้นลงความเห็นว่า คนนี้คือ มนุษย์ป้าหน้าด้านนะ ..

ห้ามด่าเราซ้ำนะ เราช้ำใจถูกแม่ด่าแล้ว ... ฮือๆๆ