วันนี้คงเป็นวันทำงานวันแรกของปีสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับเรา..มันกลับเป็นวันที่ชีวิตเราเปลี่ยนไปจากวันธรรมดาที่ผ่านๆมาของปีที่แล้ว..จะว่าไปมันก็เพิ่งสัปดาห์ที่แล้วเองนี่หน่า..(สัปดาห์สุดท้ายของชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่เพิ่งผ่านพ้นไป)..
..จะว่าไป..มันรู้สึกเหมือนกับตัวเองได้หลุดออกจากวงโคจรอะไรสักอย่าง มันรู้สึกว่างๆ โล่งๆโหวงๆดีแหะ..ไม่มีใครโทรเรียกตัว..ไม่ต้องกังวลว่าตูค้างงานใครอยู่..เค้าจะตามกัดหัวตูมั้ย..ไม่ต้องมี deadline เส้นตายที่ต้องสะสางให้เสร็จก่อนจะตายคางาน
..โลกของคนว่างงาน..มันอาจจะเป็นโลกที่ไม่ได้การันตีคุณว่าจะให้ความมั่นคง..โลกที่คุณจะไม่ได้เห็นเงินเข้าบัญชีเป็นตัวเลขเท่าเดิมทุกเดือน (มันน่าตื่นเต้นดีแหะ !)..แล้วตกลงโลกใบนี้มันมีอะไรดีบ้างเนี่ย ?!!?
..อย่างน้อยมันก็เป็นโลกที่ทำให้คุณได้มีโอกาสเห็นพระอาทิตย์ตกดิน..เอ้ย..แค่นี้เหรอ!!
สำหรับเรา..สิ่งที่หาไม่ได้จากโลกของมนุษย์เงินเดือน..มันคือ..อิสรภาพ..นี่แหละที่หลายๆคนต้องการ..ไม่ต้องเบียดกะคนบน BTS.. มีชีวิตแบบที่ต้องการ
ก่อนยอมถีบตัวเองออกมาเตะฝุ่นก็นั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิด.. 1 วัน = 24 ชั่วโมง
เวลาทำงานของคนปกติ 8.30-17.30 น. (พักเที่ยง 1 ชม) = ทำงาน 8 ชั่วโมง คิดเป็น 1 ใน 3 ของวันเชียวนะ (นี่ยังไม่รวมเวลามากมายที่ต้องเหน็ดเหนื่อยและเสียไปกับการเดินทางในกรุงเทพฯ)
ถ้าเปรียบชีวิตเป็นข้อสอบที่เราต้องสอบให้ผ่าน..นอกจากพาร์ทการทำงาน
..มันยังมีพาร์ทการใช้ชีวิต..พาร์ทครอบครัว..พาร์ทช่วยเหลือผู้อื่น..พาร์ทสังคม..พาร์ทดูแลร่างกาย/จิตใจ..บลาๆๆ
ในความคิดเรา..เวลาอีกไม่ถึง 2/3 ของวันที่เหลือแบตอ่อนๆจากการทำงาน + เสาร์อาทิตย์..มันไม่เพียงพอที่จะทำให้ชีวิตเป็นไปในแบบที่เราวางไว้..รู้สึกเอาเปรียบบุพการีที่ท่านเลี้ยงดูด้วยเวลา ด้วยความรัก แต่เรากลับตอบแทนท่านด้วยสิ่งเหล่านั้นไม่ได้
เรายังไม่รู้ว่าสิ่งที่เราคิดแล้วตัดสินใจทำลงไปมันจะดี จะร้ายยังไง..แต่เราว่าเราคิดดีแล้วพียงแค่อยากแชร์ประสบการณ์ช่วงหนึ่งในชีวิต จะว่าจะติอะไรได้เลยนะ
ตอนนี้เราวางแผนการใช้ชีวิตของเราคร่าวๆไว้ แต่คงจะค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆก้าวทีละก้าว..ถึงจะล้มก็ลุกใหม่..มีแผลเป็นไว้เป็นรอยประสบการณ์
"ถ้าเราทำอะไรแบบที่คนอื่นทำ..เราก็จะได้ในสิ่งที่คนอื่นได้..แต่เราขอสร้างรอยเท้าให้คนเดินตามดีกว่า"
ใครอยากติดตามชีวิตบทต่อไปของเราเชิญได้ที่เพจ
https://www.facebook.com/dreamsseizer นะ
คิดว่าเราเป็นหนูทดลองชีวิตให้ก็ได้..5555
เมื่อเราออกมาเตะฝุ่นโดยสมัครใจ
..จะว่าไป..มันรู้สึกเหมือนกับตัวเองได้หลุดออกจากวงโคจรอะไรสักอย่าง มันรู้สึกว่างๆ โล่งๆโหวงๆดีแหะ..ไม่มีใครโทรเรียกตัว..ไม่ต้องกังวลว่าตูค้างงานใครอยู่..เค้าจะตามกัดหัวตูมั้ย..ไม่ต้องมี deadline เส้นตายที่ต้องสะสางให้เสร็จก่อนจะตายคางาน
..โลกของคนว่างงาน..มันอาจจะเป็นโลกที่ไม่ได้การันตีคุณว่าจะให้ความมั่นคง..โลกที่คุณจะไม่ได้เห็นเงินเข้าบัญชีเป็นตัวเลขเท่าเดิมทุกเดือน (มันน่าตื่นเต้นดีแหะ !)..แล้วตกลงโลกใบนี้มันมีอะไรดีบ้างเนี่ย ?!!?
..อย่างน้อยมันก็เป็นโลกที่ทำให้คุณได้มีโอกาสเห็นพระอาทิตย์ตกดิน..เอ้ย..แค่นี้เหรอ!!
สำหรับเรา..สิ่งที่หาไม่ได้จากโลกของมนุษย์เงินเดือน..มันคือ..อิสรภาพ..นี่แหละที่หลายๆคนต้องการ..ไม่ต้องเบียดกะคนบน BTS.. มีชีวิตแบบที่ต้องการ
ก่อนยอมถีบตัวเองออกมาเตะฝุ่นก็นั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิด.. 1 วัน = 24 ชั่วโมง
เวลาทำงานของคนปกติ 8.30-17.30 น. (พักเที่ยง 1 ชม) = ทำงาน 8 ชั่วโมง คิดเป็น 1 ใน 3 ของวันเชียวนะ (นี่ยังไม่รวมเวลามากมายที่ต้องเหน็ดเหนื่อยและเสียไปกับการเดินทางในกรุงเทพฯ)
ถ้าเปรียบชีวิตเป็นข้อสอบที่เราต้องสอบให้ผ่าน..นอกจากพาร์ทการทำงาน
..มันยังมีพาร์ทการใช้ชีวิต..พาร์ทครอบครัว..พาร์ทช่วยเหลือผู้อื่น..พาร์ทสังคม..พาร์ทดูแลร่างกาย/จิตใจ..บลาๆๆ
ในความคิดเรา..เวลาอีกไม่ถึง 2/3 ของวันที่เหลือแบตอ่อนๆจากการทำงาน + เสาร์อาทิตย์..มันไม่เพียงพอที่จะทำให้ชีวิตเป็นไปในแบบที่เราวางไว้..รู้สึกเอาเปรียบบุพการีที่ท่านเลี้ยงดูด้วยเวลา ด้วยความรัก แต่เรากลับตอบแทนท่านด้วยสิ่งเหล่านั้นไม่ได้
เรายังไม่รู้ว่าสิ่งที่เราคิดแล้วตัดสินใจทำลงไปมันจะดี จะร้ายยังไง..แต่เราว่าเราคิดดีแล้วพียงแค่อยากแชร์ประสบการณ์ช่วงหนึ่งในชีวิต จะว่าจะติอะไรได้เลยนะ
ตอนนี้เราวางแผนการใช้ชีวิตของเราคร่าวๆไว้ แต่คงจะค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆก้าวทีละก้าว..ถึงจะล้มก็ลุกใหม่..มีแผลเป็นไว้เป็นรอยประสบการณ์
"ถ้าเราทำอะไรแบบที่คนอื่นทำ..เราก็จะได้ในสิ่งที่คนอื่นได้..แต่เราขอสร้างรอยเท้าให้คนเดินตามดีกว่า"
ใครอยากติดตามชีวิตบทต่อไปของเราเชิญได้ที่เพจ https://www.facebook.com/dreamsseizer นะ
คิดว่าเราเป็นหนูทดลองชีวิตให้ก็ได้..5555